Mr. Popper’s Penguins (2011) **½ Blu-ray review

Het is duidelijk dat Jim Carrey op zoek is naar bizarre komedie films. Onlangs bleek hij zelfs nog interesse te hebben voor een Amerikaanse remake van Hasta la Vista (2011). Ondertussen zien we hem in Mr. Popper’s Penguins (2011), een film van regisseur Mark Waters (The Spiderwick Chronicles, Mean Girls). Een ijskoude winterfilm die wordt uitgebracht te midden van de zomer: faut le faire.

Korte inhoud: Thomas Popper (Jim Carrey) is een machtige projectontwikkelaar in New York, maar geraakt door zijn werk totaal vervreemd van zijn gezin. Dat verandert allemaal als zijn avontuurlijke vader hem een pinguïn nalaat. Door een misverstand krijgt Popper er zelfs nog vijf pinguïns bij, die zijn leven op z’n kop zetten. Poppers kinderen (Madeline Carroll en Maxwell Perry Cotton) zijn echter dol op de pinguïns alsook zijn ex-vrouw Amanda (Carla Gugino), en om hun liefde voor hem weer terug te winnen, besluit hij de pinguïns te houden. Maar dat valt niet mee, want naast de zorg voor zes pinguïns heeft Popper ook zijn zinnen gezet op een historisch pand in Central Park. Als Popper tijdens een fundraiser de eigenaar wil overhalen het pand aan hem te verkopen, zorgen de pinguïns voor een enorme chaos en dreigt hij zelfs zijn baan kwijt te raken.

De film is gebaseerd op een boek uit 1938 van Richard Atwater, en lijkt er nu te komen na het succes van die andere penguin-films March of the Penguins (2005) en Happy Feet (2006). Zelfs in reclamespotjes bij ons duiken de pinguïns vaak op. Het zijn gekke en fascinerende diertjes die blijkbaar een magneet zijn voor bioscoopbezoekers, en daarop kapitaliseren Jim Carrey en 20th Century Fox hier vandaag op.

In tegenstelling tot The Rise of the Planet of the Apes (2011) zijn de diertjes in deze prent niet 100% cgi, maar hebben de makers ook echte pinguïns opgevoerd (al dan niet met een auditie) naast computer gegenereerde pinguïns (je ziet nauwelijks een verschil tussen de echte en de cgi versies). En voor zover bekend zijn de echte diertjes ook niet mishandeld geweest. Ze hebben zelfs verschillende sets extra afgekoeld, iets wat niet meteen opvalt wanneer je de film bekijkt. Er komen dus geen warme lucht wolkjes uit hun mond terwijl de acteurs praten.

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

Jim Carrey mag dan nog wel bekend zijn als de smoelentrekker van dienst, de man blijft een talentvolle acteur, die ook deze film volledig naar zich toe weet te trekken, ook al is duidelijk dat de hoofdpersonages in deze film uiteindelijk de pinguïns zijn. Mijn grootste probleem met de film is dat het iets te duidelijk bestemd is voor een publiek van pubers en jonge teenagers. Volwassenen hebben hier eigenlijk maar weinig aan. Sporadisch is er wel hier en daar een leuke woordspeling te rapen en de vertolkingen van de aanwezige cast ontgoochelt niet. Maar voor de jongsten biedt deze prent voldoende ontspanning en hilariteit, ook al valt er hier minder spektakel en actie-scènes te rapen dan andere Jim Carrey vehikels. Persoonlijk heb ik liever films waar Jim Carrey grappig is in plaats van hem te zien kijken naar grappige pinguïns.