En de fans van Need for Speed race games zullen blij zijn te vernemen dat Electronic Arts de nieuwe Need for Speed: The Run (VG 2011) hebben uitgebracht, een waardige opvolger van het niet onaardige Need for Speed: Hot Pursuit (VG 2010), ook al vertoont het game heel wat zwaktes. Gamers bevinden zich hier weer aan de verkeerde kant van de wet en moeten vechten voor hun leven in een bloedstollende race van San Francisco naar New York.
Bij het opstarten van het game begon het al slecht wat blijkbaar kon het game de on-line server niet vinden, en moest je dus uitloggen alvorens je het spel effectief kon spelen op PS3. Maar het zou kunnen dat dit een probleem te wijten is aan de nieuwe veiligheids-maatregelen die Sony heeft genomen en dus niet aan het game zelf. Maar eenmaal alles geladen werd, brengt het game je meteen in een korte fictie waar meteen het hoofdpersonage wordt voorgesteld die dringend uit de schulden moet geraken. En hiervoor moet hij doen waar hij goed in is, u raadt het: racen.
Het spijtige aan het game is dat het niet van de makers is van Criterion, die het vorige Need for Speed hebben ingeblikt, maar het deze keer de beurt was aan het Canadese Black Box, die zichtbaar niet dezelfde vaardigheden delen. Anderzijds ziet het game er wel heel aantrekkelijke uit, met sfeervolle nacht-sequenties, glimmende sportwagens en smaakvolle vormgeving. De korte fictie filmpjes zijn al zo overtuigend als de de game-module zelf.
Het grootste verschil met de andere games is dat je nu uit de wagen kunt stappen, maar spijtig genoeg kan je wel niet vrij rondlopen. Af en toe moet je zelfs te voet van de politie ontsnappen, maar ook hier kan je niet vrij rondlopen, maar ben je beperkt tot het indrukken van welbepaalde knoppen. Een behoorlijk irritante bezigheid als je het ons vraagt. Je kan je wagen ook niet gaan aanpassen met betere banden of een andere kleur, want ook wat teleurstellend is. The Run is onderverdeeld in negen stukken, die elk nog eens is opgesplitst in kleinere hoofdstukjes. Er is een systeem uitgewerkt met resets, wanneer je met je voertuig van de baan vliegt. Op zich wel leuk, was het niet dat je soms terug op de baan wordt gekatapulteerd met een andere wagen met een compleet verkeerde snelheid. De race is dan in vele gevallen wel verloren, en je vraagt je af of je niet gewoon beter vanaf het begin kon herbeginnen.
© Electronic Arts
Qua decor kunnen we niet klagen. We duiken van de nacht-sequenties naar sfeervolle dag-opnames, van stedelijk gebied naar het bergwegen en platteland. Het kiezen van de juiste auto voor het passende wegdek is dus van cruciaal belang. Er bestaat wel een optie om tijdens de race van wagen te veranderen in een benzinestation, maar weet dat je dan naar alle waarschijnlijkheid de race hebt verloren. Niet meteen een stimulans dus om eens andere auto-modellen uit te testen.
Wanneer je erin slaagt om on-line te spelen, kan je genieten van een beter uitgewerkt autolog systeem, die al in het vorige game aanwezig was. Het houdt in dat je je statistieken kan bijhouden en vergelijken met die van de vrienden. Je kunt bijgevolg tegen een vriend racen die niet on-line is. Zo kan je ook je rijtechniek wat gaan verbeteren.
Kortom, Need for Speed The Run heeft zowel goede punten als een aantal zwaktes, maar het is al bij al nog geen slecht game. Toch hadden de makers toch wel iets meer moeite kunnen steken in een verhaal dat je niet in een mum van tijd kan uitspelen. Gelukkig is er nog een on-line platform, tenminste als je erin slaagt om het on-line te spelen, en je geen boodschap krijgt in de stijl van: “verbinding maken met autolog servers” die het game compleet blokkeert.