Het was een tijdje stil geweest rond regisseur Alejandro Amenábar. Het is ondertussen al een hele tijd geleden dat Mar Adentro (2004) de Oscar voor beste buitenlandse film won, en The Others (2001), Abre Los Ojos (1997) en Tesis (1996) liggen nog verder in het verleden. Maar Amenábar brak de jarenlange stilte met een historische epos genaamd Agora (2009).
Korte inhoud: Het is de 4e eeuw na Christus dat Egypte onderdeel is van het Romeinse Rijk. Als er in de straten van Alexandrië een gewelddadige religieuze opstand uitbreekt, verplaatst het gevecht zich naar de legendarische bibliotheek. Binnen de muren van dit gebouw vecht de wetenschapper Hypatia (Rachel Weisz) met haar leerlingen voor het behoud van de wijsheid van de oude beschaving. Orestas (Oscar Isaac) heeft een oogje op haar maar ook de jonge slaaf Davus (Max Minghella, zoon van de overleden regisseur Anthony) raakt verscheurd tussen zijn geheime liefde voor zijn meesteres en de vrijheid. Als hij de vrijheid wil bemachtigen, kiest hij partij voor de vijand…..de Christenen.
Agora is na The Others de tweede Engelstalige film van Amenábar, die ook het scenario schreef samen met Mateo Gil, maar de vorige film was in vergelijking toch iets meer aangrijpend. Ik zou niet zo ver gaan als de film “saai” te noemen, maar laten we eerlijk zijn, Agora is niet meteen iets waar je opgewekt van wordt of en al evenmin ontroerend of dramatisch. Het is een typische studio-prent die iets teveel opzoekingswerk heeft verricht naar de geschiedenis van deze Griekse wiskundige en filosofe, in plaats van zich te bekommeren voor het bioscoop-publiek die zich bij momenten in een geschiedenis-les waant.
Uiteraard valt er wel voor te zeggen over het onderwerp. De clash tussen religie en wetenschap heeft al heel wat bijzonder knappe drama’s opgeleverd, zoals The Name of the Rose (1986). En zelfs dit verhaal zou zeker mijn wild enthousiasme kunnen opwekken indien het echter op een meer dramatische manier werd verteld. Ik had véél meer verwacht van een regisseur die met het strikte minimum angstaanjagende cinema kon maken (cf. The Others). Maar misschien waren het de zenuwen en had Amenábar niet verwacht dat hij zomaar eventjes 73 miljoen dollar zou krijgen voor zijn film. Een kwalijke vergissing voor Focus Features, het art house departement van Universal, want de film was een gigantisch flop, met nog geen 1 miljoen dollar recette in de States. Maar eerlijkheid gebied te zeggen dat de film er nauwelijks verdeeld werd. Daarentegen werd hij wel goed onthaald in de rest van de wereld met een recette van 38 miljoen dollar. Maar de boekhouding bleef wel in bloedrode cijfers.
Fans van historische drama’s zullen hier een vette kluif aan hebben, maar diegene die zoekt naar menselijk drama is hier aan het verkeerde adres. Pakweg 60 jaar geleden heeft met veel van dergelijke films gemaakt, maar het is volkomen te begrijpen dat ze hiermee gestopt zijn. Anders een uitstekend middel tegen slapeloosheid. Toch koester ik de hoop dat deze film ooit nog een reboot zal krijgen.
Beoordeling: 2.5 / 5
Recensie door Dave op 23 januari 2011
altijd te vinden voor een les geschiedenis 😉
De plot interesseerde me wel maar ik vond dat Alejandro Amenábar geen moeite heeft gedaan om er een boeiende vertelling van te maken. Het is alsof je naar een bbc fictie-documentaire aan het zien bent. De eerste beste tv-serie over die periode is meer overtuigend.