Repo Men (2010) **½ Blu-ray review

In een periode van crisis waar mensen vaak te snel kredieten aangaan om een huis of wagen te kopen, en nadien niet meer in staat zijn hun schulden te vereffenen, komt deze Repo Men (2010) van Miguel Sapochnik als geroepen. Het is een cynische science-fiction prent die laat zien wat de gevolgen kunnen zijn in een samenleving waar de wetten van de consumptie overheersen. Laten we hopen dat dit zwartgallig toekomstbeeld nooit een realiteit zal worden.

Korte inhoud: Het is 2025 en The Union is fabrikant van hightech mechanische organen. Mensen kunnen hun leven verlengen of verbeteren, maar tegen een erg hoge prijs. De keerzijde van deze medische doorbraken is dat wanneer je de rekeningen niet op tijd betaalt je bezoek krijgt van The Union’s vaardige ‘repo men’ om weer in beslag te nemen wat van hen is… Zonder interesse in jouw comfort of overleving. Men moet beslissen of het kopen van meer tijd op aarde de dodelijke kosten wel waard is… Remy (Jude Law) en Jake (Forest Whitaker) zijn ervaren Union vertegenwoordigers, maar op een dag heeft Remy een zwaar ongeluk en moet een nieuw hart hebben.

De film zit verrassend in mekaar, met een sinister sausje die het geheel wat pikanter maakt. Net zoals in het Blade Runner (1982) universum, zien we een toekomstbeeld die bepleisterd is met reclameborden. De wet van het harde kapitalisme heeft uiteindelijk zijn slag binnen gehaald en een samenlevingsmodel gevormd van rijken tegenover de overgrote meerderheid die aan de rand van de maatschappij leven in armoede en miserie. Er is geen ruimte voor sociale programma’s maar de wet van de vrije markt en de hyper-comsumptie is het enige van belang.

De film is onderverdeeld in twee verhaallijnen. Een eerste verhaallijn is het werk van The Union, met voldoende bloed, brutaliteit en zwartgallige humor. De tweede verhaallijn heeft een soort Fugitive-plot. Eén van de hoofdpersonages die in eerste instantie een Repo-Man was, moet nu zelf vluchten van de mannen van de Union. Hiervoor krijgt hij de hulp van Beth (Alice Braga), een lounge zangeres waarop Remy verliefd is geworden. Spijtig genoeg is het tweede gedeelte van de film veel te weinig uitgewerkt en weet je niet precies wat Remy en Beth met mekaar gemeen hebben. Het lijkt een beetje een geforceerde relatie die nooit echt van de grond komt. Het brengt ook wat verwarring met zich mee. Soms vraag je jezelf af waar de regisseur met zijn Repo Men naar toe wil: een sadistisch orgie van bloed of eerder een poëtische maatschappij-kritische film. Geen van beide komt echter duidelijk naar voor. De film neemt zich ook iets te fel au serieus en dus is het zeker niet altijd lachen geblazen.

Los van dubbele einde van de film, wat misschien wel de twee meest idiote scènes waren uit de laatste 10 jaar, vond ik deze Repo Men nog wel meevallen. Toch zat er veel meer in. Dit had een tweede Minority Report film kunnen worden, mits er een andere regisseur aan het project verbonden werd. Repo Men zit vol met foutjes in de karakter-ontwikkeling, de opbouw, de set-up, de structuur en de afwikkeling, dat het een must is voor filmstudenten om te zien ‘wat ze niet mogen doen bij het maken van een langspeelfilm’. De fotografie, de muziek van Marco Beltrami en de stijl van de film proberen ons alsnog de verblinden, maar de film stuikt toch naar het einde toe in elkaar. En ook de mooie casting kan hier niets aan veranderen. Naast de hoofdacteurs zien we nog Liev Schreiber en de Hollandse Carice Van Houten.

Op de blu-ray, uitgebracht door Universal, vinden jullie nog een interessante making-off met betrekking tot de visuele effecten van de film, alsook heel wat deleted scenes en de leuke Union commercials.