Backdraft (1991) ***½ Blu-ray review

De ultieme firefighter-film is en blijft Backdraft (1991). Er is bij mijn weten één poging ondernomen om een gelijkwaardige prent af te leveren, met name Ladder 49 (2004), maar die film kwam nog niet aan de knieën van Backdraft. Backdraft is de perfecte film met het perfecte scenario van Gregory Widen, die zowat ALLE anekdotes en kenmerken van brandweermannen omvat. Het zal dan ook niet verbazen dat Ron Howard een beetje wordt aanzien als de patroonheilige van de pompiers overal ter wereld.

Korte inhoud: Als kind heeft Brian McCaffrey (William Baldwin) zijn vader, een brandweerman, zien sterven. Jaren later sluit hij zich zelf aan bij de brandweer, waar zijn broer Stephen (Kurt Russell) al werkt. De twee hebben vaak ruzie, wat alleen maar versterkt wordt door het feit dat ze collega’s zijn. Nadat Brian angst voor het vuur krijgt gaat hij bij een onderzoeksbureau werken, waar hij met de hulp van Donald ‘Shadow’ Rimgale (Robert De Niro) achter een pyromaan aan gaat.

De film zelf werd door de pers met een scheef oog bekeken, maar misschien hadden ze deze prent maar met een andere bril moeten bekijken. Het is amusement van de bovenste plank. Natuurlijk druipt de meligheid van het scherm, natuurlijk is het plot een beetje getelefoneerd en verre van geloofwaardig, maar wat maakt het uit! De actie-sequenties zijn adembenemend, de testosteron-opstootjes zijn te gek en de muziek Bruce Hornsby is om kippenvel van te krijgen en deze van Hans Zimmer is gewoon kick-ass.

Laten we niet uit het oog verliezen dat de cgi in die periode nog een beetje in zijn kinderschoenen stond. De regisseur heeft dus de juiste beslissing genomen om te film te maken met pyro-technieken in plaats van virtuele effecten. Het gevolg was een explosieve en gevaarlijke filmset met een steadycamer die met brandwerende kleding tussen de vlammen moest lopen. Het resultaat is vuurwerk op het witte doek, die zelfs tot de dag van vandaag nog steeds bangelijk blijft.

Maar de film werkt ook omwille van zijn acteurs. Als toeschouwer vergeef je de platte dialogen, zeker wanneer deze lijnen komen uit de mond van een Kurt Russell. Zelfs William Baldwin, die eigenlijk een verschrikkelijk slecht acteur is, past perfect in zijn rol. Hij brengt de nodige ontlasting in de film, die noodzakelijk is voor het genre film die Ron Howard wil brengen. Ron Howard maakt dé HERO-film bij uitstek met een noodzakelijke dosis patriottisme, en hij is hier verschrikkelijk goed in. Dit is uiteindelijk een prent voor mannen, maar de vrouwen zijn niet zomaar figranten. Ze hebben sterke rollen en komen niet over als triviale eye-candy. Enerzijds is er Rebecca De Mornay als de ex-vrouw van Bull, en Jennifer Jason Leigh als het liefje van Brian, die naar een leuke seks-scène zal leiden op een brandweerwagen. In de deleted scenes op de blu-ray staat trouwens het voorspel met al te evidente brandweer-seks-grapjes. Ja, Ron Howard kon echt wel vervallen in mediocriteit en platvloersheid, maar gelukkig heeft de monteur hem op andere gedachten kunnen brengen. De film duurt ondertussen wel 137 minuten. Mocht Howard zijn goesting hebben gekregen, dan had deze film gemakkelijk 3 uur kunnen duren.

© Universal Pictures Benelux

Het plot is heerlijk krankzinnig. Iemand is er bezig met het vermoorden van de partners van een volksvertegenwoordiger, met ingewikkelde ‘backdraft’ vuurexplosies. Iets wat enkel waar gedaan kan worden door mensen die iets van vuur kennen. Een puber zou halverwege de film al door hebben waar gezocht moest worden. Naar het einde toe gaat Baldwin trouwens een pyromaan opzoeken, gespeeld door een geweldige Donald Sutherland, die hem letterlijk vertelt: “Who hates fire and is around trychtichlorate all day long?” Nog steeds niet?? Maar het probleem ligt niet bij deze verhaallijn, maar wel bij al die anekdotes die allemaal in film moesten zitten en die in essentie weinig tot niets met het verhaal te maken hebben. Ze zullen wel fijn zijn voor al die brandweermannen, maar voor het publiek komt het over als flauwe intermezzo’s. De goedkope boot-camp montage, het verhaaltje tussen de twee rivaliserende broers en hun respectievelijke relatie was maar half uitgewerkt en komt bijgevolg heel oppervlakkig over. Voor mij was er veel meer te rapen in het mysterieuze verhaal van de pyromaan en het getormenteerde verleden van Robert De Niro. Maar zoals ik eerder zei, dit is niet het soort mysterie thriller die Ron Howard wou maken. Het wou een feelgood-entertainment blijven die het beroep van de brandweermannen op een voetstuk zou plaatsen.

Maar de film slaat een homerun wanneer het erop aankomt welke gevaren deze mannen iedere dag moeten doorstaan. Een echte hommage aan zij die iedere dag hun leven riskeren, tussen de opflakkerende vlammen, de gas-explosies en de vloeren die doorzakken, en dit terwijl ze slachtoffers moeten redden van verbrandings- of verstikkingsdood. Op het einde krijg je een massa-scène, met allemaal echte brandweermannen. Ze lopen in een optocht ter ere van twee overleden brandweermannen. Een scène die nog lang zal blijven nazinderen in ons collectief filmgeheugen. Howard is niet gekend voor zijn fijngevoeligheid of zijn delicate karakterschetsen, maar hij weet wel hoe hij een film moet regisseren en blijft één van de betere verhalenvertellers in Hollywood (…de Da Vinci Code films even buiten beschouwing gelaten). Het is een slimme spektakelfilm waar het vuur een eigen personage vormt en waar de andere personages elk op hun manier bouwen aan de heldenstatus van die brandweermannen.

De Blu-ray van deze film is dan ook een hebbeding, met een haarscherp 2:35 scope beeld en een klankband om de buren de stuipen op het lijf te jagen. Ook het bonusmateriaal is indrukwekkend, met reportages over brandweermannen, stunts en explosies en deleted scenes. Spijtig genoeg was er geen audio-commentaar van de regisseur over de gehele film, enkel een kleine intro.