Ik heb zitten geeuwen bij Prince of Persia: The Sands of Time (2010), vond Clash of the Titans (2010) maar een saaie bedoening, St. Trinian’s (2008) was ronduit slecht en Quantum of Solace (2008) was een grote teleurstelling. Wat hebben al die films gemeen, naast het feit dat ze allemaal zuigen als om het even welke Studio 100 productie? Actrice Gemma Arterton!
En toch vond ik The Disappearance of Alice Creed (2009) nog wel meevallen. Een leuke Britse misdaad thriller, met een verhaal vol intrige, plottwists, inhaligheid, machtspelletjes, humor, hypocrisie en een sexy femme fatale die zichtbaar beter wordt in haar acteerwerk wanneer het budget van de film naar Belgische normen is. Kortom, een low-budget film met een ‘misdaad loont niet’ uitgangspunt gegoten in een pienter script waar je “wow” kan tegen zeggen.
Korte inhoud: We zien hoe twee mannen een flat verbouwen, een bestelbus stelen en gereedschap verzamelen. Kalm vervolgen ze hun praktijken, maar al snel blijkt dat ze een sinister plan hebben. Gewapend en vermomd ontvoeren ze een jonge vrouw, de miljonairsdochter Alice Creed (Gemma Arterton), en binden haar vast op een bed in de flat. Haar ontvoerders, de koelbloedige Vic (Eddie Marsan) en zijn kompaan Danny (Martin Compston), hebben een nauwgezet plan uitgedokterd. Maar de mooie Alice is niet van plan het perfecte slachtoffer te spelen.
De regisseur van dienst is J. Blakeson die spijtig genoeg ook verantwoordelijk is voor die flauwe sequel The Descent: part 2. Maar hier heeft hij zich duidelijk herpakt met een origineel scenario, waar de clichés zo goed als een uitzondering zijn. En gezien hij deze film hetzelfde jaar heeft gedraaid als The Descent: Part 2, kan je deze beschouwen als zijn debuutfilm. Het is geen standaard ontvoeringsfilm. De ontvoering zelf kom trouwens niet in beeld. Het gaat hem om de karakters en hun onderlinge relatie. Kan een ontvoerder gevoelens krijgen voor zijn slachtoffer? Hoe reageren mensen in dergelijke extreme gevallen?
© Dutch Filmworks
Let wel, The Disappearance of Alice Creed ziet er belabberd uit. Als jullie kicken op afgelikte fotografie dan zijn jullie aan het verkeerde adres. Ik heb de indruk dat ze zelfs geen moeite hebben gemaakt om een paar lampen meer te zetten voor wat tegenlicht. Het moet op de set iets geweest zijn van ‘what you see is what you get’. Maar Blakeson houdt er wel de spanning in, en dat met een minimum aan middelen. Je zit van het begin tot het einde op het puntje van je stoel, en je vraagt je constant af wat er nu zal gebeuren en in de meeste gevallen zal je er compleet naast zitten. Het is een grauwe prent met overtuigende en complexe vertolkingen. Hier nog maar eens een staaltje van Less is More cinema. Ik denk niet dat jullie de film nog zullen aantreffen in de bios, maar kijk uit naar de dvd!
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Dave op 16 november 2010
***Related Post***
24/04/2010: Gemma Arterton HQ picture gallery
*** The Disappearance of Alice Creed trailer ***
Ben benieuwd, ik had deze film al een poosje op mijn lijstje staan. Het feit dat Gemma zou staan voor slechte films vindt ik sowieso een beetje flauw, ik bekijk het liever op deze manier: Dankzij Gemma was in elk geval Clash of the titans nog om aan te zien.
spannende thriller leuke dialogen en een Gemma die uiteindelijk laat zien dat ze niet gewoon een inhoudsloze doos is die enkel wordt gecast als eye-candy.
“The Disappearance of Alice Creed ziet er belabberd uit. Als jullie kicken op afgelikte fotografie dan zijn jullie aan het verkeerde adres. Ik heb de indruk dat ze zelfs geen moeite hebben gemaakt om een paar lampen meer te zetten voor wat tegenlicht.”
Ik vind dat zelf niet zo erg. past wel binnen het verhaal en zo wordt je niet afgeleid door de mooie belichting en voelt alles meer echt aan.
Heb ik een tijd geleden gezien. Degelijke film, maar filmisch is het maar een mager beestje. Lijkt wel een soort verfilmd toneel. Maar het verhaal is wel pakkend.