The Killer Inside Me (2010) *** Blu-ray review

The Killer Inside Me (2010) is een verfilming van een van de bekendste boeken van Jim Thompson, de schrijver, niet de even beruchte CIA-agent van de nog steeds wereldberoemde zijde uit het vroegere Indochina. De trailer van The Killer Inside Me had ik gezien toen ik naar het abominabele Inception (2010) ging kijken.

Regisseur Michael Winterbottom is ook niet de eerste de beste en verhaaltjes over een moordenaar, verteld vanuit het perspectief van die moordenaar, spreken me altijd aan. Ik was dan ook eens benieuwd of het werkelijk zo lekker sadistisch zou zijn als ik had gelezen in een artikel over een van de festivals waar hij werd vertoond. Toen liep blijkbaar een aantal gedegouteerde journalisten walgend de zaal uit. Dan bedenk ik, mij even in de plaats van de moordenaar plaatsend, tjah, what’s the buzz.

Korte inhoud. We zitten ergens in de fifties in een godvergeten stoffig stadje, gedomineerd door de een of andere betonboer en waar de orde gehandhaafd wordt door een op zijn laatste benen lopende sheriff met zijn jonge assistent Lou Fox. Lou Fox (een kille afstandelijke Cassey Affleck), lijkt een minzame wat in zichzelf gekeerde rustige jongeman met weinig ambities. Die ambities lijken gewoon het leven te pakken zoals het komt en zorgen dat je uit de problemen blijft. Meer moet je niet doen in zo’n slapend stadje als waar hij gedoemd is zijn hele leven te blijven. Niettemin al snel merkt Lou dat ‘m nogal eens de neiging moet onderdrukken om geen geweld te plegen. En dit zonder de minste aanleiding of diepere liggende reden.
Aanvankelijk ziet er het er nogal goed uit. Lou beleeft tegen alle verwachtingen in en ondanks zijn vriendin (Kate Hudson) een zwoele romance met Joyce (Jessica Alba). Samen smeden ze een complot tegen de zoon van de betonboer.

Maar dan vallen er doden. Het zijn die scènes die zogezegd niet voor gevoelige kijkers zijn.
De dader lijkt nogal snel duidelijk maar zijn collega Howard stelt al gauw enkele vervelende vragen en Lou vervalt steeds sneller in zijn plots opduikende moordlust.

Michael Winterbottom kennen we vooral van zij originele invalshoeken. Hier is dat niet minder. Het hoofdpersonage vertelt vanuit het ik-perspectief. Het is een koelbloedige killer, wiens persoonlijkheid je niet leert kennen. Je weet niet wat hem drijft of waarom hij het doet. Hij lijkt gewoon de nood te hebben om af en toe eens lekker door te slaan. OP die manier blijf je wat op je honger zitten. Je vereenzelvigd je niet met de killer. En dat probleem heb ik ook met de andere personages. De cast lijkt nochtans heel aantrekkelijk, maar het zijn vooralsnog redelijk tweederangsauteurs uit blockbusters. Jessica Alba heeft nog nooit een intelligente rol gespeeld, maar hier is ze wel bijzonder sexy. Kate Hudson, ziet er verrukkelijk uit in haar fifties look, maar kan me niet overtuigen en doet echt te veel denken aan het soort feel-good romantische komedies waar ze zich duidelijk veel meer thuis voelt.

© Paradiso Home Entertainment

Simon Baker, die zijn carrière startte in Home and Away en ondertussen veel te zien is in series op tv (The Mentalist) waar ik niet naar kijk, lijkt wel aan een steile opmars bezig. In zijn kleine rol overtuigt hij wel, maar het script laat hem te weinig aan bod komen vind ik. De ontknoping is dan ook eerder ontgoochelend.

De film doet je niettemin denken en zindert een beetje na, want ja, wat moet je nu hier van denken Michael Winterbottom? Als afstandelijk coole film vanuit het ik-perspectief van een moordenaar is dit bijzonder origineel maar of de oefening helemaal geslaagd is, dat durf ik niet beweren. En ik heb al gruwelijker scènes gezien zoals in Casino (1995) of zelfs het sprookje El Labyrinto del Fausto (2006), dus daarvoor moet je ook niet gaan. Maar het geweld is niet gratuit, zeker niet. Alleen een normaal mens zoekt altijd naar een reden, maar in de geest van een psychopaat is die er niet altijd. Soms doodt je gewoon, omdat je daar nu opeens zin hebt of omdat het moet.