Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans (2010) *** Blu-ray review

Bepaalde rollen zijn op het lijf geschreven van Nicolas Cage. Neem nu de rol van Terence McDonagh in Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans (2010). De film werd ingeblikt door de Duitse documentairemaker Werner Herzog voor Millennium Films, een filmstudio die eigenlijk een film wou uitbrengen die kon steunen op het succes van de cult-klassieker Bad Lieutenant (1992). Maar Herzog heeft zijn eigen film gemaakt die ver verwijderd is van de Abel Ferrara prent met Harvey Keitel.

Vandaar ook de bizarre titel die wil spelen op twee verschillende paarden; een sequel en een originele film. De verantwoordelijke voor deze lullige titel is producer Edward R. Pressman, die ook al werkzaam was op de film van 1992. Maar Herzog (pic) heeft verklaard dat dit ook de enige inmenging was van Pressman in de productie. Maar laat me duidelijk zijn, Port of Call New Orleans is geen sequel, reboot of remake. Het is een stand-alone film die los van het feit dat het hoofdpersonage een corrupte flik is, niets van doen heeft met de cult-klassieker. Dit is trouwens ook de meest mainstream film voor de regisseur, en ik ben nu al benieuwd naar zijn volgend project.

Korte inhoud: Terence McDonagh (Nicolas Cage) is een detective die enerzijds toegewijd is aan zijn werk, maar ook aan zijn drugsgebruik, en die net zo vaak met zijn politiepenning zwaait, als met zijn pistool. Hij zwaait de scepter over de ruïnes van het door orkaan Katrina verwoeste New Orleans, en zijn toch al tumultueuze leven van verslaafdheid en autoriteit, wordt alleen maar gecompliceerder door zijn liefde voor een prostituee (Eva Mendes). Samen zinken zij weg in een wereld van verlangens en geweten.

Het beste van de film is de vertolking van Cage. Herzog heeft ervoor gekozen om zijn hoofdpersonage niet ‘slecht’ te maken, maar eerder ‘immoreel’. Dus als er wat handel kan gedreven worden met een lokale drughandelaar is dat goed meegenomen. Naargelang Terence steeds meer afdaalt in de duisternis, zien we een nieuw en meer geflipt personage tevoorschijn komen. Spijtig verliest de film veel van zijn pluimen naar het einde toe. Het sterke gedeelte van de film is het parcours die Cage volgt, en niet de aankomst, en in deze film vond ik dat het parcours gerust iets langer mocht en het stuk aan de finish veel korter.

Maar Cage haalt wel het onderste uit de kan en probeert zijn imago van worst actor te verbeteren. Zijn figuur lijkt gebukt onder de pijn van een slecht geweten met de ene schouder die hoger lijkt dan de andere. Eva Mendes speelt het stereotiepe hoertje met het gouden hart, maar is uiteindelijk minder van belang in het verhaal. Ook Val Kilmer vertolkt een veredelde figurantenrol en komt nauwelijks in het verhaal voor. De zwakste vertolking komt echter van de rapper Xzibit die helemaal niet lekker in zijn rol zit en nauwelijks weet hoe hij zijn karakter in de verf moet zetten. Anderzijds zou je het ook kunnen wijten aan het script van tv-scenarist William M. Finkelstein die bij momenten iets teveel berust op de magie van de acteurs. Maar acteurs hebben acties en dialogen nodig om hun magie in de praktijk te zetten.

© Dutch FilmWorks

Maar daar waar de film van Abel Ferrara stuurde naar een echte catharsis, blijft deze film wat aan het oppervlak dobberen. Het einde van de film was een duidelijke keuze van de regisseur, maar het werkt maar half en trivialiseert het verhaal. Af en toe heb je de indruk om naar een aflevering van “NYPD Blue” te kijken met zijn uiteenlopende politie-procedures, terwijl de makers eigenlijk beter hun peilen hadden gericht op het personage van Terence. Als toeschouwer ben je uiteindelijk meer geïnteresseerd in het karakter dan in het banale politie-onderzoek die hij voert. Er zitten ook een aantal hallucinatoire scènes in de film, maar Herzog is Terry Gilliam en de scènes werken maar half. Je zit ook te twijfelen of de regisseur eigenlijk een politie thriller voor ogen had, dan wel een soort parodie.

Kortom, Port of Call New Orleans die onlangs is uitgekomen op Blu-ray is geen slechte film, maar mist een coherent verhaal en een regisseur met een iets meer uitgesproken intentie. Maar uiteindelijk kan je wel genieten van het absurde tragedie. De plot leidt ons niet naar datgene waar we op zitten te wachten, maar blijft koppig rond spartellen in een geflipte logica van iemand onder invloed van drugs en alcohol. Het is trouwens één van de beste vertolkingen van Nicolas Cage van de laatste jaren. Ook al hangt de plot met haken en ogen tezamen, blijf je geboeid door zijn eigenzinnige vertolking. En daar waar The Wicker Man (2006) een complete miskleun was, is deze Port of Call New Orleans een toch een geslaagd politiedrama.