Ik denk dat dit zowat de eerste langspeelfilm was die ik zag die volledig is opgenomen op de nieuwe 4K Digitale Red Camera. Ik heb er zelf al een tv-spot mee gedraaid, maar uiteraard wist ik niet tot wat deze nieuwe camera in staat was. Vergelijk het een beetje met iemand die voor het eerst kennis maakt met Photoshop CS4. Hij zal meteen wel onder de indruk zijn met een aantal features maar nooit ten volle kunnen inschatten bij éénmalig gebruik tot wat het programma allemaal in staat is.
Terwijl de meeste regisseurs nog steeds zweren bij 35mm pellicule (maar ze worden met de dag kleiner) zien we dat regisseurs als Steven Soderbergh en Michael Mann niet bang zijn om zich te bekeren tot het (goedkopere) digitale formaat. Soderbergh is niet aan zijn proefstuk toe en filmde al met digitale camera’s met soms desastreuze en spuuglelijke prenten tot gevolg, maar met zijn laatste vehikel, The Girlfriend Experience (2009), maakt hij echt wel indruk. Maar misschien kan het ook zijn dat de drager hier van ondergeschikt belang. Soderbergh vertelt hier een sterk verhaal en we zijn mijlenver verwijderd van de Ocean’s frivoliteiten. De hoofdrol van zijn film is deze keer niet Julia Roberts (thank God!) maar wel een porno-ster, en wat voor één: het 21-jarige Amerikaanse Penthouse-model Sasha Grey.
Korte inhoud: Onthullende kijk op de wereld van de prostitutie, bekeken vanuit het gezichtspunt van een call girl uit Manhattan, Chelsea (Sasha Grey). Volgens haar zit het wel goed met haar toekomst. Ze verdient $2.000 per uur en heeft een vriend die helemaal achter haar ”levensstijl” staat. Ze wordt niet alleen betaald voor de seks, maar speelt ook de rol van een perfecte vriendin, gedurende de periode van een dag. Maar, omdat ze in dit soort werk veel mensen ontmoet, weet ze nooit wie ze ontmoet en wat de uiteindelijke plannen zijn van deze persoon…
The Girlfriend Experience gaat uiteindelijk niet over seks (hoewel het voldoende aan bod komt) maar is wel een aangrijpend portret van een luxe prostitué die naast haar ondeugende activiteiten ook nog een relatie heeft. Je kunt het omschrijven als de opvolger van Sex, Lies and Videotape (1989) en omschrijven als Sex, Truth and Digital Video. Ik zal in ieder geval de niet-cinema-liefhebbers-en-porno-freaks waarschuwen dat er bijna geen naakt in de film zit en dat we ook geen ongecensureerde seks-scènes voorgeschoteld krijgen. Maar de relatie van Chelsea staat centraal, zeker wanneer deze op de helling komt te staan. Soderbergh heeft minder interesse in de daad dan wel in de job, en Chelsea ontpopt zich echt wel tot een meesteres in de kunst van de erotiek, terwijl haar vriend Chris (Chris Santos) in contrast iets meer moeite heeft om succesvol te zijn.
Het verhaal speelt zich af in 2008, tijdens de presidentverkiezing en de bankencrisis. En dit alles maakt het drama heel actueel. Tijdens een ontmoeting met een klant zien we hoe de man stemadvies geeft, terwijl hij zijn broek tot aan zijn enkels laat zakken, en de jonge vrouw vertelt dat ze voor McCain moet stemmen als ze de staat van Israel wil ondersteunen. En tijdens deze crisis moeten Chelsea en Chris op hun tellen letten om te overleven in Manhattan. Ze doet misschien de oudste job ter wereld, maar het blijft een job vol risico’s. De film komt over als iets vluchtigs, maar onder deze vernislaag steekt een film die het communisme en kapitalisme op de korrel neemt.
© Magnolia Pictures
Grey is geen grote actrice maar ze heeft meer aanleg voor drama dan veel dames die we geregeld zien opduiken op het witte doek. Ze heeft bij momenten zelfs de uitstraling van een Greta Garbo, met een coole en zuivere schoonheid waarin we als kijker onze gevoelen in kunnen projecteren. Het had er alle schijn van dat deze prent voor haar was geschreven, want ze speelt haar rol met heel veel vertrouwen.
De film is misschien geen hoogvlieger, maar is een buitengewoon portret gemaakt met een minuscuul productiebudget (van 1,7 miljoen dollar ~ doorsnee Belgisch filmproductie budget) en gedraaid in een recordtijd van 16 dagen. En wat betreft de Red Cam, wel Soderbergh heeft vrijwel geen extra belichting moeten gebruiken want de lichtgevoelige camera benadrukt elke natuurlijke lichtbron. Het zorgt meteen voor een niet-artificiële, documentaire indruk, die de intimiteit tussen het koppel vergroot en een indruk achterlaat bij de toeschouwer éénmaal de aftiteling op het scherm verschijnt.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 20 april 2009
Soderbergh is inderdaad een zeer getalenteerde filmmaker, maar helaas heeft hij ook mindere producties op z’n naam doordat hij niet altijd de tijd neemt om een goede film in elkaar te zetten. Na het lezen van de review ben ik echt wel benieuwd naar deze prent.