Het gebeurt wel eens dat ik een trailer in mijn schoot krijg geworpen, die op de ballen trekt. Vaak zijn het films met een vreselijk slechte regisseur, een casting om van te gruwen of een weinig overtuigende plot. Ik wordt dan meteen gegrepen door een overheersend gevoel van: “Dit gaat zuigen als geen ander!” Neem als voorbeeld Street Fighter, Outlander, Labor Pains en The Pink Panther 2, die binnenkort in première gaan en waarvan ik nu al voorspel dat het zuigfilms worden die naar alle waarschijnlijkheid ook zwaar zullen floppen. En ik ben in vele gevallen zelfs vaak niet de enige die er zo over denkt. Maar dan heb je die commentaren van mensen waarvan je nog nooit heb gehoord, die met volle overtuiging declameren: “Hoe kun je zeggen dat het op niets zal trekken als je de film nog niet hebt gezien?!” Ik dacht meteen, hierover moet ik een postje schrijven.
Het opmerkelijke aan de reacties van diegene die mij verwijten om “vooroordelen” te hebben, is dat ze in de meeste gevallen afkomstig zijn van mensen die deze rotzooi op voorhand al goed vinden. Misschien zijn ze helemaal weg van de hoofdacteur, zijn ze fan van de regisseur of compleet ondersteboven van het onderwerp. Ze staan dan ook klaar om je te berispen dat je niet over de film kan oordelen omdat deze nog niet in de bioscoopzalen uit is. En met de basis van hun opmerking ben ik het in principe zelfs niet oneens. Als je een prent nog niet hebt gezien kan je niet met volle overtuiging zeggen dat de film ‘slecht’ of ‘goed’ is. Dit hebben gezegd vind ik wel dat je een “voorspellende opinie” kan formuleren over de film, en wil nu net dat De Ultieme FilmBlog bij uitstek een opinieblog is. Met andere woorden: ik kan niet zeggen van een film die ik nog niet heb gezien “Deze film is slecht”, maar ik kan wel zeggen “Deze film ZAL zuigen als geen ander” of “Dit ziet er teleurstellend uit.” Het is een kleine nuanceverschil, maar wel één van belang.
Dat de ene in zijn opinie meer erkenning verdient dan de andere, staat buiten kijf. Iemand die geen kaas heeft gegeten van schilderkunst en na het zien van een aantal schetsen oordeelt dat het uiteindelijke werk weinig goeds zal opleveren, vind ik iets minder gewichtig dan de voorspellende mening van iemand die al jarenlang de schilderkunst op de voet volgt. Het kunnen allebei opinies zijn, maar de ene heeft misschien iets meer “voorkennis” en “ervaring” om een voorspelling te maken naar de uiteindelijke waarde van iets. Meer nog, je kunt je zelfs de vraag stellen naar de waarde van een oordeel van iemand die niets afweet van schilderkunst en die een oordeel maakt na het zien van een afgewerkt doek, in oppositie met iemand die veel afweet van schilderkunst en die enkel maar de beginschetsen heeft gezien. Het zou in mijn geval niet de eerste keer zijn dat ik op aanraden van iemand naar de film ben geweest, om achteraf te moeten vaststellen dat ik 90 minuten lang mijn tijd heb verspeeld aan nonsens. Uiteraard zijn er smaakverschillen, maar niemand zal beweren dat The Godfather een slechte film of The Hottie or the Nottie een goede film. En dat kan met heel wat argumenten aangetoond worden. Zeggen dat over smaken niet kan gediscussieerd worden vind ik dan ook zever, maar dat is dan weer stof voor een andere discussie.
Trouwens gaan filmdistributeurs uit van het feit dat mensen zich een opinie kunnen vormen van een film aan de hand van een trailer. Ze brengen niet alleen trailers uit maar ook filmposters in een poging uw indruk bij te sturen. En hoe meer ze je kunnen verleiden, hoe meer kans er bestaat dat je uiteindelijk ook naar de film zal gaan. Is het dan ook niet de verantwoordelijkheid van filmcolumnisten om deze trailers en posters naar best vermogen te analyseren en te beoordelen?
Wanneer ik lovend ben over een bepaalde trailer of juist helemaal niet overtuigd, dan ben ik er in de meeste gevallen niet ver naast wanneer ik de film uiteindelijk tezien krijg. En al ik er naast zit, dit gebeurt ook wel eens, ga ik dit ook met zoveel woorden rechtzetten. Er zijn films waar ik in begin niet zo heel veel van had verwacht, zoals Iron Man. Uiteindelijk bleek het een uitstekende film te worden. En ook het omgekeerde. Ik had hoge verwachtingen na het zien van de trailer van Quantum of Solace, maar de film was een immense teleurstelling. Maar in de meeste gevallen, en ik bespreek hier op deze filmblog meer dan 300 films per jaar, zit ik er pal op. Na het zien van de trailer van The Punisher: War Zone wist ik bijvoorbeeld maanden voor zijn release dat het een mislukking zou worden, en dit was het uiteindelijk ook.
Ik beschouw het ook niet als een vooroordeel, want dit zou impliceren dat ik een oordeel maak over iets waar ik niets van afweet. Als ik spreek van een uitstekende trailer, zeg ik dat ook met welbepaalde redenen. Het betekent in geen geval dat ik aandelen zou hebben of dat de filmdistributeurs mij veel geld hebben gegeven om de prent a priori goed te vinden. Distributeurs die mij uitnodigen voor persvisies of dvd’s toesturen weten op voorhand dat ze geen ingekleurde promo-review moeten verwachten. Het zal zijn wat ik er van denk, punt andere lijn. Ik maak trouwens ook een onderscheid op mijn blog tussen ‘review’ (waarbij ik de film gezien heb) en ‘trailer’ (waarbij ik een opinie geef over de trailer). Ik maak ook geen vooroordeel over het genre van een film, want hier bespreek ik zowel binnen- als buitenlandse films, westerns, horrors, romantische komedies, Hollywood blockbusters en independent films. Trouwens iets wat bij veel kranten wel het geval is, want je moet maar eens kijken hoe weinig journalisten een blockbusterfilm als The Dark Knight naar waarde kunnen inschatten en hoe gemakkelijk ze spreken van een meesterwerk bij het geluid van een nieuwe Mike Leigh film. Uiteraard heb ik een verpletterende mening over de filmcarrière van Ashton Kutcher of deze van een regisseur als Uwe Boll, maar dat belet niet dat wanneer deze mannen een film zouden maken die de moeite is, ik dat ook niet met zoveel woorden zou duidelijk maken.
Het punt is, we hebben allemaal opinies over films die we nog niet gezien hebben (ook diegene die kwaad in de zijlijn staan te roepen dat we dat niet mogen doen), maar wat onze opinie relevant maakt is onze argumentatie. Uiteraard kan je bij het zien van de uiteindelijke film uw argumentatie beter uitwerken en tot een beter oordeel komen, maar iemand met wat filmervaring kan al heel snel doorheen de marketing-strategieën van een productie lezen. Bijgevolg kan de opinie die hij/zij formuleert ook al aangevuld worden met relevante argumenten. Uiteindelijk ligt de bal bij de lezer die deze argumenten al dan niet kan weerleggen. Maar het is dus, quod erat demonstrandum, niet “fout” om op voorhand een opinie te geven over een film, zonder deze al gezien te hebben. Mijn tweede punt die ik wil maken dat ondanks je negatieve mening over een film, je toch zou moeten proberen om de film een kans te geven, want zoals je vaak hoort: The proof of the pudding is in the eating. Ook al spaart een ‘voorspellende opinie’ ons heel wat tijd, tijd die we kunnen spenderen aan films die we wél de moeite vinden.
***Related Post***
11/04/2008: Het niveau van commentaren op filmblogs