The Mist (2007) ***½ Blu-ray review

De low-budget The Mist (2007) heeft alle elementen van een geslaagde horrorfilm, hij is donker, bloedstollend en doorspekt met momenten van gore om de angst bij de toeschouwer aan te wakkeren. En bij het zien van het ironische einde weet je meteen dat regisseur Frank Darabont (The Shawshank Redemption) niet gehinderd werd door de studio en zijn final cut mocht uitbrengen zoals hij het in gedachten had – en dus NIET zoals Stephen King het in gedachten had toen hij de novelle schreef.

Korte inhoud: Nadat het kleine plaatsje Bridgton getroffen wordt door een hevige storm, verschijnt een mysterieuze mist. David Drayton (Thomas Jane) en diens zoontje worden, net vele andere dorpelingen, verrast door de mist terwijl ze inkopen doen. Al snel blijkt de mist een dekmantel, waarin de meest vreemde en gevaarlijke wezens zich verstopt hebben. Drayton vreest voor zijn leven en voor dat van zijn kind en probeert met alle macht te overleven. Samen met een 50 tal bewoners verschansen ze zich in een supermarkt, maar de gemoederen al snel beginnen te geloven tussen de believers en de non-believers zoals Brent Norton (Andre Braugher) en zij die een teken zien van God, zoals Mrs Carmody (Marcia Gay Harden).

Het is niet van het niveau van zijn vorige films, maar Darabont – met ‘The Mist’ als zijn derde Stephen King verfilming – schetst hier een maatschappij kritisch portret van paranoia, religieus fanatisme, hoop en hopeloosheid. Datgene wat zich in de mist bevindt is eigenlijk bijzaak. Diegene die op zoek zijn naar een doorsnee brainless gore horrorprent zullen hier hopeloos verdwalen in een mist van menselijke conflicten en botsende overtuigingen.

Darabont slaagt hier waar grootmeester John Carpenter niet in slaagde met The Fog (1980), een een guerilla hand-held multi-camera impovisatiestijl die fel in contrast is bij wat we van een Darabont verwachten. Maar de novelle van King was niet van het niveau van zijn andere werk, en dus hapert de film af en toe bij bepaalde plotwendingen en mocht de uitwerking van bepaalde personages iets beter tot zijn recht komen (de zwarte buur en het verliefde koppel).

De dikke mist wordt feilloos in beeld gebracht door de artiesten van CafeFX en de enge wezens die zich erin schuilhouden zien er, samen met de nodige bloederige gore, behoorlijk goed uit zolang ze verhuld blijven in de mist (van te dichtbij ruikt het iets teveel naar cgi). Maar het zijn, zoals ik eerder zei, de spanningen tussen de mensen die voor de memorabele momenten zorgen. Gay Harden haalt het bloed onder de nagels vandaan als de hatelijke en godsvrezende Mrs. Carmody. De ontvankelijkheid onder de bewoners voor haar ideeën is zowel onthutsend als zorgwekkend en de vraag waar het nu uiteindelijk veiliger is, binnen of buiten, dringt zich onherroepelijk op. De spanning wordt hierbij nauwkeurig opgebouwd en de film weet zo de volle duur de aandacht vast te houden.

De film zorgt met een aantal mindere conventionele elementen voor een verfrissende insteek. Aan de andere kant voelt de vormgeving, hoewel kundig in beeld gebracht, iets te vertrouwd aan. Vernieuwend kan je The Mist dus niet echt noemen. Darabont bewijst hier zijn talent als regisseur die een uitstekende verfilming maakt van een novelle die bij een eerste lectuur heel cliché en simpel overkomt. Het beseft dat indien de regisseur een andere scenarist had aangetrokken, wat meer middelen had verworven (slechts 18 miljoen dollar) en iets meer tijd (gedraaid in slechts 6 weken!), deze film misschien vleugels had gekregen. Zo is The Mist vooral een geslaagde stijloefening met een aantal eigenzinnige keuzes, die vermakelijk is van begin tot eind.