Dat Nicolas Cage de laatste jaren steeds meer opduikt in waardeloze kitsch is betreurenswaardig, tot op het punt dat beloftevolle projecten soms onder de rader van de aandacht vallen.
Neem nu de nieuwe Alex Projas film Knowing (2009), een film met de allures van een M. Night Shyamalan film maar toch duidelijk doordrenkt met de gestileerde visuele aanpak van het genie die ons het donkere Dark City en The Crow bracht. Maar deze film heeft qua stijl meer weg van zijn vorige – iets conventionelere – SF-prent I, Robot (2004). Proyas maakt weinig films, maar als hij er zijn zinnen op zet moet alles tot in de perfectie uitgewerkt worden. Het zal er dus allemaal wel opnieuw fraai uitzien.
Korte inhoud: Een leraar, Ted Myles (Nicolas Cage), opent een tijdcapsule op de basisschool waar ook zijn zoon Caleb (Chandler Canterbury) zijn lessen volgt. Vijftig jaar eerder is de capsule gevuld door leerlingen tijdens een oprichtingsceremonie van de school. Bij het onderzoek naar de cryptische boodschappen die zich in de capsule bevinden doet hij een verbazingwekkende ontdekking: de boodschappen voorspellen met zeer grote precisie de data, aantal slachtoffers en geografische coördinaten van iedere grote ramp van de afgelopen 50 jaar. Andere voorspellingen die in de documenten staan moeten nog plaats vinden. Eén daarvan voorspelt een totale vernietiging van de aarde op zeer korte termijn. Ted doet er vervolgens alles aan om de autoriteiten voor het komende drama te waarschuwen, maar tevergeefs. Ted en Beth (Rose Byrne), de dochter van een vrouw die de tijdcapsule heeft begraven, moeten nu alles op alles zetten om de dreigende catastrofe af te wenden.
De profetische premisse heeft spijtig genoeg meer wansmakelijke rotzooi verwekt (denk ondermeer aan Next (2007), The Mothman Prophecies (2002) of The Number 23 (2007)) dan eender welk kritisch filmjournalist had kunnen voorspellen. Maar toch ben ik hoopvol dat dit uiteindelijk een enorm ontspannende prent zal worden. Ikzelf had in geen duizend jaar Nicolas Cage willen casten in die rol. Niet enkel zit hij dramatisch vaak op automatische piloot te spelen, maar hij wekt de indruk dat het hem allemaal niet zo heel veel kan schelen. Anderzijds heeft hij zoals ik al had vermeld de perceptie tegen zich na die tientallen pijnlijke flops. Maar misschien kan het genie Proyas de klok terugdraaien voor Cage en hem een nieuwe start geven. Vermeld ik er nog even bij dat het verhaal is geschreven door Ryne Douglas Pearson, die ooit nog een eerste draft heeft geschreven van Donnie Darko (2001).
De eerste trailer van de film ziet er knap uit, maar mocht ik kiezen dus deze film en The Day the Earth Stood Still (2008), zou ik misschien geneigd zijn om voor de laatste te kiezen. Maar galukkig voor Proyas komt zijn prent véél later uit bij ons, namelijk in de zomer van 2009. Gezien de late release denk ik dat deze film nog heel wat CGI voor de boeg heeft.