Hitman (2007) ** Blu-ray review

Onze Agent 47 (Timothy Olyphant) krijgt het aan de stok met een aantal zware jongens. Maar het is vaak onduidelijk wie die zware jongens zijn. Laat staan dat we weten waarom ze niet tevreden zijn of wat er eigenlijk gaande is. Regisseur Xavier Gens weet het ook niet, maar probeert kost wat kost een film te maken die op zijn minst « mooi » oogt.

En met een royaal productiebudget van 70 miljoen dollar was dit meteen een moeilijke taak (om een idee te geven, de comic-adaptatie 300 had een budget van 65 miljoen dollar en The Bourne Identity deed het met 60 miljoen dollar). Maar na het zien van de trailer was ik niet overtuigd, en verwachtte ik van deze game-adaptatie niet veel goeds. En met het ontslag van de regisseur tijdens de post-productie, leek het er wel op dat ik het bij het rechte eind had. Na het zien van de prent zijn de vermoedens ingeruild voor een klaar en duidelijke overtuiging dat Hitman (2007) een gemiste kans is voor een knappe actieprent. De film haalde in zijn openingsweek amper 13 miljoen dollar en zal naar alle waarschijnlijkheid zelfs nooit aan de helft van zijn productiebudget komen.

Korte inhoud: Agent 47 is opgeleid tot professioneel huurmoordenaar, met als krachtigste wapen zijn moed, vastberadenheid en trots. 47 staat voor de twee laatste cijfers van de barcode achter in zijn nek en is tevens de naam waaronder hij bekend staat. De rollen worden omgedraaid wanneer de deze hitman het slachtoffer wordt van een politiek spel. Zowel Interpol als de Russische geheime dienst zitten hem op de hielen, terwijl hij probeert te achterhalen door wie en waarom hij er wordt ingeluisd.

Alles is enorm gestileerd en net zoals in de montagecel van Live Free or Die Hard (2007) is ook hier alle overtollige bloed eruit geknipt. En daar ligt niet meteen het probleem, integendeel, het volgt volledig de logica van de game. Maar al van bij aanvang van het project had ik twijfels bij de casting, en daar wringt voor mij het schoentje – naast de keuze van de regisseur Xavier Gens en het flutscenario van Skip Woods (Swordfish).

Timothy Olyphant is niet geloofwaardig als hitman, hij ziet er een tikkeltje te jong uit en legt weinig tot geen emotie in zijn vertolking, en zijn innerlijk conflict komt nauwelijks tot uiting. De regisseur weet trouwens niet hoe hij de acteur overtuigend genoeg moet overbrengen. Een pathetisch schouwspel zondermeer. Net zoals met de Hulk, zou deze film meteen een remake moeten krijgen met een andere regisseur en een andere acteur. Mijn voorkeur blijft nog steeds Richard Burgi als Agent 47.

© 20th Century Fox Home Entertainment

Het laat me volledig koud of de makers al dan niet afwijken van de game, als ze maar een aangrijpend verhaal weten te vertellen die mijn aandacht 100 minuten lang kan vasthouden. Hier heb ik dat gevoel dus niet. Er zijn uiteraard wel aanknopingspunten met de game, maar alles is zo onsamenhangend dat je nooit echt op het puntje van je stoel zit. Het karakter van Nika, gespeeld door het Oekraiense model Olga Kurylenko, het hoertje van president Mikhail Belicoff (Ulrich Thomsen), is met haar Anna Karina-charmes een streling voor het oog, maar de relatie tussen de twee is veel te oppervlakkig uitgewerkt en komt gekunsteld over. Hetzelfde kan gezegd worden van Mike Whittier (Dougray Scott), de Interpol agent die aast op Agent 47.

Kortom, Hitman schiet naast. Het is een verspilling van middelen en ideeën die het niveau van game-cinematicals nauwelijks overstijgt. Verhaal en karakteropbouw zijn onderschikt aan gladde geweld-scènes, en dat doet dan weer denken aan de vele producties van Luc Besson, de co-producer van Hitman. Ik had met plezier de omvangrijke bodycount willen inruilen voor slechts één kill, maar dan ook één die onderbouwt is met sterke personages en waarvan de scène mij compleet van streek brengt. Als ik een bodycount wil bijhouden, dan speel ik wel het spel. Dan heb ik er ten minste nog plezier aan. En heeft iemand al die zalige game teaser trailer gezien voor Hitman: Absolution? Dat is het soort kick-ass film die ik wou zien.