Een beetje in het verlengde van films zoals Snatch (2000) en Get Shorty (1995), is hier de vrij overbodige Lucky Number Slevin (2006). Geen parodie op se7en, maar wel een soort “komische” misdaadthriller volledig in de stijl van Guy Ritchie. Maar gezien deze regisseur moeite heeft om nog films te maken na zijn moeilijke bevalling van Revolver, maakt de Schotse regisseur Paul McGuigan (Wicker Park) daar handig gebruik van.
Voor de film kon hij ook heel wat talent bijeenbrengen zoals Josh Hartnett, Bruce Willis, Morgan Freeman, Lucy Liu, Stanley Tucci en Sir Ben Kingsley. Maar het verleden heeft ons al meermaals bewezen dat dit geen garantie is op een goede film. En vooral die laatste heeft heel veel goed te maken na zijn tripje met Uwe Boll in Bloodrayne.
Korte inhoud: Slevin (Josh Hartnett) komt naar New York om zijn vriend Nick Fisher op te zoeken, maar hij treft zijn appartement leeg aan. Buurvrouw Lindsey (Lucy Liu) vertelt hem het vermoeden te hebben dat Nick in de problemen zit. Dit vermoeden wordt al snel bevestigd wanneer de handlangers van The Boss (Morgan Freeman) op de stoep staan. Zij zien Slevin aan voor Nick en brengen hem naar The Boss, omdat die nog een appeltje te schillen heeft met Nick. Slevin belandt in een web van intriges waarin New Yorks grootste maffiabazen, waaronder The Rabbi (Ben Kingsley), hem als pion gebruiken. Hij wordt in de gaten gehouden door detective Brikowski (Stanley Tucci) en achtervolgd door de huurdoder Boomcat (Bruce Willis). Al snel lijkt het voor Slevin onmogelijk om uit deze uitzichtloze situatie te ontsnappen.
Soms heb je van die films waar de makers de illusie koesteren dat ze een intelligente film in elkaar hebben gestoken met allerhande plot-twists en exentrieke personages. Ze gaan dit ook zo verkopen met een pseudo coole aanpak die eigenlijk al voor een groot stuk gedateerd is. Maar iets wat ruikt en oogt naar films zoals Oceans 11 en Pulp Fiction, betekent nog niet dat ze uiteindelijk ook zo zullen smaken. Mensen die gemakkelijk beïnvloedbaar zijn door dergelijke oppervlakkigheid zullen deze Lucky Number Slevin waarschijnlijk geweldig vinden. Ik heb in ieder geval niets gezien in deze half-grappige trailer (1) die me zou kunnen overhalen om deze pretentieuze recyclagefilm in de bioscoop te gaan zien.
Tot je dan op de officiële site van de film een compleet andere trailer (2) te zien krijgt met een eerder donkere thriller-actie ondertoon. WTF?! We zien ondertussen de film floppen in de States met nog maar 4 miljoen dollar in zijn tweede weekend release. Nu denk ik wel dat de film niet deugt, maar had de marketing de film verkocht zoals ze dit hebben gedaan op hun officiële site, dan had de box-office er stukken beter uitgezien. Maar twee trailers uitbrengen die elkaar tegenspreken is iets wat je beter niet doet (cf. Slither). De film is bij ons in de zalen vanaf 5 juli 2006.