Suspiria (1977) *** Blu-ray review

De horrorprent Suspiria (1977) van Dario Argento staat in verscheidene horror top 10 lijstjes, maar ik had de film nog nooit gezien. Omdat ik toch wou weten wat alle fuzz was rond deze film, ging ik op zoek naar een kopie en voor een paar euro’s had ik de dvd al snel gevonden.

Korte inhoud:: Suzy Bannion (Jessica Harper) is een Amerikaanse balletdanseres die in Duitsland aan een exclusieve academie gaat verder studeren. In de nacht van haar aankomst worden een studente en haar vriendin op gruwelijke wijze vermoord. Naar aanleiding van de moorden gaat Suzy zelf op onderzoek uit. Beetje bij beetje komt ze steeds dichterbij de geheimzinnige geschiedenis achter de moorden. Terwijl het dodental stijgt, komt ze terecht in een doolhof vol zwarte magie, moord en waanzin.

Suspiria is dus geregisseerd door Dario Argento, een Italiaans regisseur waar ik al wel van gehoord had maar van wie ik nog nooit een film had gezien. De naam Argento kan je trouwens ook kennen van actrice Asia Argento, de dochter van. De imdb leert mij over Dario Argento dat “his movies may be regarded by some as cheap and overly violent. But second or third vewings reguard him as a talented writer/director with a penchant for original ideas and creative directing.” En Suspiria maakt daar geen uitzondering op.

Op zich is het verhaal van Suspiria niet zo bijzonder, hoeveel tieners en studenten zouden er in de loop van de filmgeschiedenis al door een maniak vermoord zijn waarna hun vrienden en medestudenten op onderzoek trekken? Ik wil ze alleszins niet tellen. Wat Suspiria onderscheidt van andere horrorfilms, is het samenspel van geluid, beeld, decor, camera en montage. Om te beginnen is het decor al enorm creepy met als hoofdkleur rood. De balletschool uit Suspiria valt een beetje te vergelijken met het hotel uit The Shining. Probeer er maar eens uit te ontsnappen eens je erin zit.

Argento zet ook regelmatig extreme close-ups in terwijl je weet dat er achter de rug van de personages iets staat te gebeuren. Combineer dat met een uiterst effectieve geluidsband en dan weet je dat je hart een paar keer zal overslaan. Vooral het begin van Suspiria is heel sterk, daarna mindert het allemaal een beetje om met een vrij flauw einde te eindigen. Voor het acteerwerk en de dialogen moet je Suspiria niet bekijken, wel voor de sfeer en enkele zeer, maar dan ook zeer enge scènes. Ondanks het einde toch een sterke horrorfilm en ik kan de Total Film kijkers begrijpen dat ze Suspiria op de derde plaats in hun ‘greatest horror film of all time’ zetten.

Conclusie: Suspiria is misschien niet de allerbekendste horrorfilm maar verdient zijn plaats bij de beste horrorfilms. Vooral de sfeer die Argento in Suspiria creëert is heel sterk en beklemmend.