Ladder 49 (2004) * review

Wat een ongelooflijk dwaze rotzooi! En ik dacht een spetterende actiefilm te zien in het genre van Backdraft, maar niks is minder waar. Voor de mensen die Ladder 49 (2004) nog niet hebben gezien; lees gerust verder want deze film is zo slecht dat ik het onmogelijk nóg meer voor jullie kan bederven. Ik had al een vermoeden dat er iets niet pluis was. Een straight-to-DVD film is niet meteen een goed voorteken.

Korte Inhoud: De film draait rond Jack Morrison (Joaquin Phoenix) uit Baltimore, die van groentje uitgroeit tot doorgewinterde brandweerman. Zijn gevaarlijke en veeleisende baan vergt veel energie en gaat vaak ten koste van zijn vrouw en kinderen. Steun vindt hij bij zijn mentor en commandant Mike Kennedy (John Travolta) en bij zijn tweede familie ‘de broederlijke band tussen de mannen van de brandweerkazerne’. Maar wanneer Jack tijdens een zware klus wordt ingesloten door de vlammenzee, wordt hem duidelijk waar het in het leven echt om draait ; familie, waardigheid en moed. Terwijl zijn collega’s van ‘Ladder 49’ er alles aan doen om hem uit de vlammenzee te redden, herbeleeft Jack zijn roeping.

Uiteraard zit je constant met Backdraft (1991) in je hoofd, en dit vooral omdat de film zich duidelijk heeft geïnspireerd op het betere werk van regisseur Ron Howard (de militaire begrafenissen, de bombastische hero-muziek met de typische song op het einde, de grappen en grollen in de kazerne, de drinkpartijen na de werkuren…). Ladder 49 probeert inspiratieloze vuurgevechten aan elkaar te knopen die we allemaal al hebben gezien in de versie uit 1991, en onderbreekt de actie met flash-backs met wat gezinsdrama en een smaakje van de dagdagelijkse heroïsche levensstijl van de brandweermannen.

De film stapelt de clichés op, zowel in de actie-scènes als in de pogingen om humor te brengen. En de reden waarom het niet werkt is hoofdzakelijk te danken aan een zwakke en risico-loze regie van Jay Russell, die na deze film waarschijnlijk niet snel op een nieuw filmproject zal gezet worden. Hoewel, Paul W.S. Anderson (regisseur van zwakke films zoals Resident Evil, Alien vs. Predator, Soldier) schijnt nog steeds film te maken. Ook al heb je geen talent, als je genoeg geld in de film weet te investeren zal het minder opvallen. Ladder 49 behaalde een status-quo in de Verenigde Staten, maar was een regelrechte ramp in het buitenland. Ook Travolta kon de film niet redden, integendeel, hij tekent met deze film zijn zoveelste drek-film.

© Touchstone Pictures

De flash backs in de film werken op de zenuwen. In het begin van de film lijkt alles erop dat we een stevig drama zullen zien, maar dan gaan we terug in de tijd naar de half-zwakzinnige kapitein in zijn onderbroek die fratsen uithaalt met zijn nieuwe rekruten. “Ooo, het is zo fijn om brandweerman te zijn”. We krijgen teveel het gevoel dat deze film de harten wil winnen van de brandweermannen met karikaturen i.p.v. een sterk verhaal te vertellen met personages van vlees en bloed. De regisseur, beïnvloed door zijn vorige zeemzoete avontuurtjes (Tuck Everlasting, My Dog Skip), slaat de bal volledig verkeerd en weet niet hoe hij moet omgaan met emoties. Daarbovenop heeft hij een verschrikkelijk slecht gevoel voor timing. Als het de intentie was van de regisseur een film te brengen met veel gevoel, dan had hij een beter script nodig en moest hij compleet zijn afgeweken van Backdraft. Misschien moet hij maar eens een kijkje nemen naar films van Terrence Malick (The Thin Red Line). Ik ga hier geen meer woorden aan vuil maken. Deze film faalt in zijn opzet een eerlijk portret te schilderen van deze helden. – Step away, there is nothing to see.