Alexander the Gay

Het zou geen Oliver Stone film geweest zijn indien er geen controverse was, en Alexander dreigt nu aangevallen te worden door een coalitie van 25 griekse advocaten die willen protesteren tegen de portraitering van een bi-seksuele Alexander, althans volgens Entertainment Weekly.

De advocaat Yannis Varnakos vertelde Reuter: “We are not saying that we are against gays but we are saying that the production company should make it clear to the audience that this film is pure fiction and not a true depiction of the life of Alexander” Hij stelde dat als de film niet begint met de betiteling dat ‘deze film niet gebaseerd is op waargebeurde feiten en dus fictie is’, de advocaten een rechtszaak zullen inspannen. “We cannot come out and say that President John F. Kennedy was a shooting guard for the Los Angeles Lakers basketball team, and so Warner cannot come out and say Alexander was gay,” voegde hij er nog aan toe.

Dit is de grootste larie en apekool sinds de afgekeurde goal van Wilmots in de 1/8 finales van het WK in Japan tegen Brazilië. Dat er een debat is ontstaan na de film The Passion over de aanwezigheid van joden tijdens de afranseling van Christus vlak voor de kruisiging, daar kan ik nog inkomen, ook al vond ik de discussie misplaats en contra-productief. Maar discussiëren over de seksuele geaardheid van iemand die al 2300 jaar geleden is overleden, is op z’n minst krankzinnig te noemen.

Er is nog nooit zoveel geschreven over Tom Cruise en zelfs nu kunnen we nog niet met zekerheid zeggen of onze Maverick ook van jongetjes houdt, laat staan dat we met een clandestiene pornofilm met Alexander voor de dag kunnen komen. Ik vraag me af met wat voor bewijzen de coalitie-der-wijzen hun hetero-claims zullen staven. Gaan we nu echt de homoseksualiteit bij de Oude Grieken in vraag gaan stellen. Kijk naar de Griekse beeldhouwkunst! Lees de Griekse sagen en mythen! En trouwens, wat kan het ons schelen dat Alexander een bi-seksueel was? We zouden hem nog meer moeten waarderen, want het moet niet gemakkelijk geweest zijn tussen al die Griekse homo’s.

Wanneer gaan die verheven intellectuelen, die trouwens hun kritiek spuien vooraleer ze de film hebben gezien (idem dito met The Passion of Christ), eens leren dat film eigenlijk geen geschiedschrijving is, maar slechts ENTERTAINMENT! Of denken die mensen dat The Blair Witch Project echt heeft bestaan. Het echte leven is saai, on-dramatisch en verkoopt trouwens niet. En wie niet overtuigd is, een goede raad: ‘Maak uw eigen dogma en creëer waarheidsgetrouwe films! Be my guest en wordt producent. Maar kom niet klagen dat er geen volk naar uw films komt zien.

Een scenarist/regisseur moet nu eenmaal bepaalde feiten gaan aanpassen om spanning in een verhaal te brengen. Dus neen, Jack Dawson had geen liefdesverhaal met Rose en werd niet achtervolgd door een woeste minnaar terwijl de Titanic aan het zinken was. Laat staan dat er een orkest aan het spelen was terwijl het schip bijna verticaal stond. Hallooo?

Als de mensen geschiedenis willen studeren dan moeten ze dit doen aan de hand van diverse bronnen van literatuur en achtergrond onderzoek. Je kan Oliver Stone niet gaan verwijten dat hij de werkelijkheid heeft verdraait in JFK. Hij heeft een schitterende film gemaakt en gezorgd voor een vurig debat omtrent de samenzweringskwestie rond de moord op JFK. Eén schutter of meerdere, van bepaalde zaken in het leven zullen we nooit het fijne weten, maar hier krijg je een mogelijke piste. Aan jou om de film tegen te spreken of om verder te zoeken.

Kortom, een onderschrift plaatsen: “de film die jullie te zien krijgen is fictie”, is even dom als het onderschrift: “de personages in de film zijn acteurs en dus niet de echte mensen die de gebeurtenissen hebben meegemaakt.” Film IS fictie. Punt. Zelfs documentaire is geen onomstotelijke WAARHEID. Michael Moore heeft dit trouwens al bewezen. Televisie en journaal is trouwens ook maar één zijde van de feiten. Als ik 7euro50 betaal voor een filmticket wil ik een goede film zien, en het laat me koud of Alexander het deed met kippen of dat hij af en toe eens uit de kleren ging voor zijn bodyguards.

Ik wil een goed, volwassen verhaal, met diepe karaktertekeningen, sterke plotwendingen, knappe dialogen, duizelingwekkende fotografie, schokkende beelden en meeslepende muziek. En als de film me kan beroeren, net zoals bij JFK, ga ik ook meer willen te weten komen over het personage en mijn kennisveld stukken vergroten via literatuur. Dus, Leve de Cinema en CUT THE CRAP !!!