Gisteren nog een leuk filmpje gezien, op een van mijn video-tapes, waarvan de kwaliteit zo stilaan van versleten naar compleet bedorven begint te worden. Ha, leve het digitale tijdperk (ook al hebben die schijven ook een vervaldatum…zucht). De film had ik eigenlijk nog nooit gezien, en toen de credits op het scherm verschenen trok ik grote ogen. Zowaar een Freddie Francis film. You must to be kidding me!
Voor de Lynch fans onder jullie zal die naam wellicht bekend in de oren klinken. *fluisterend* hij was de DOP van The Elephant Man en Dune (beetje té groen naar mijn goesting, maar bon), alsook op Scorsese’s remake van Cape Fear*/fluisterend*. De titel van de film The Creeping Flesh (1973), zeker niet zijn beste film maar was wel met niemand minder dan Peter Cushing en Christopher Lee. Doet me trouwens denken dat Tim Burton misschien even moet nadenken om een film te maken geïnspireerd op de horror-iconen van de jaren 60 en 70. Horror is nu toch al een tijdje bezig met een nieuwe revival (Freddy vs Jason binnenkort vs Ash, Texas chainsaw Massacre, Dawn of the Dead,…).
De film is zo verschrikkelijk slecht dat hij heel ontspannend en genietbaar wordt. Het is een soort horror, science-fiction, weirdo – cocktail en speelt zich af in het Victoriaanse Londen. Of course! Wetenschapper Emmanuel Hildern (gespeeld door Cushing) komt van zijn lange reis in New Guinea terug met een ontdekking: een groot prehistorisch skelet. TATATAAAAA ! Voel je het al komen? Wanneer de wetenschapper het skelet wou wassen zag hij dat met het contact van water stukken vlees aan het bot groeiden. Emmanuel zag dat de hand meer en meer vorm begon te krijgen. Hij hakte uit voorzorg de hand af en begon het te onderzoeken. Uit een analyse over de oorsprong van zijn ontdekking, maakte hij een serum als een soort antidote tegen het kwade, gezien hij ervan bewust is dat het beendergestel voor hem puur kwaad voorstelt. BWOEHAHAHAHAAA ! Zonder het zorgvuldig te testen injecteert hij het serum in zijn dochter Penelope (schitterende naam, niet?) Gezien de moeder van Penelope gestoord was, dacht Emmanuel dat dit haar kon redden van een gelijkaardig lot. OR SO HE THOUGHT.
Korte inhoud: De halfbroer van Emmanuel is James Hildren (zoals gewoonlijk briljant in iedere rol, Christopher Lee), is een rivaliserende wetenschapper die er op uit is op een soort Nobelprijs te halen voor geneeskunde (of zoiets, was niet duidelijk in de film). Als hoofd van het locale asiel voor geestesgestoorde (schitterende locaties voor horrorfilms) maakt hij de dood van Emmanuel’s vrouw mee, alsook van zijn dochter die niet werd gered door het serum. Maar James kwam zo op de hoogte van de ontdekking van zijn broer, en toen begon hij zijn ware gedaante te tonen. Een koude en berekende wetenschapper die niemand zou sparen in zijn zoektocht naar grootsheid. Zonder teveel vertellen, (niet dat er nog zoveel is), zal het prehistorische gedrocht uiteindelijk uitgelaten worden tijdens een regenachtige nacht. The evil will once again walks the earth.
Wat kan ik nog meer zeggen dan dat Christopher Lee en Peter Cushing een schitterend duo vormen op het scherm, al is het maar voor heel even. Het is een must voor het oog om de twee sterren met elkaar en tegen elkaar te zien. Knappe rol van Penelope (Lorna Heilbron) die van een lief meisje, in een door de stoppen geslagen truttenbel wordt. Ik sta steeds versteld van het niveau van acteren in dergelijke films, die vandaag zeker als cult mogen aanzien en gerespecteerd worden.
Het is uiteraard ook een zuivere gotische film van hetzelfde hout gesneden als de Hammer films (vooral bekend voor hun subtiele mix van seks en horror). The man to blame in deze film zou voor mij de scenarist zijn, met zijn filterdun verhaaltje die eigenlijk te doorzichtig en voorspelbaar is. En neen, dit is zeker niet altijd het geval bij dergelijke films. Maar als je dus niet alleen kan genieten van de charmes van de acteurs en de sfeer van de film, raad ik deze film niet onmiddellijk aan. Francis probeert op zijn manier de film te redden, maar tevergeefs. Ik heb wel geen spijt dat ik hem gezien heb…
Review The Creeping Flesh (1973)
Recensie door Dave op 25 augustus 2004
