Ginger Snaps II: Unleashed (2004) **½ review

Als jonge cineast uit een landje waar filmproductie aanzien wordt als een nutteloos en kostelijk tijdverdrijf, ben ik toch blij dat we geen al te slechte films maken, ALS we er maken. De betere films zijn vaak ook te herkennen aan de titel. Indien het een naam is, is dat al geen goed teken. Maar we doen toch ons best! Geef toe, los van die komediefilms als Hector, Max, Daens en Koko Flanel, hebben we toch maar kunnen genieten van De Zaak Alzheimer, Any Way The Wind Blows, C’est arrivé près de chez vous, Toto le héro, Une Liason Pornographique, Manneken Pis, …

© Dutch FilmWorks

Maar indien er iets meer aandacht zou zijn voor de 7de Kunst in België dan zouden we kunnen spreken van een echte filmindustrie, met een grote tewerkstelling en een ruime winstmarge. Nu is er nog zo’n land waar niet alles van een leien filmdakje loopt: CANADA! The place to be when you don’t give a damn about movies! Naast het gebrek aan subsidies, het tekort aan plaatselijke distributeurs die films uit eigen bodem willen vertonen en de algemene desinteresse van zomaar eventjes 99,994 procent van de totale bevolking, halfbloed inbegrepen, maakt van die bijna uitgestorven, uiterst zeldzame en niet-beschermde Canadese filmmaker een bovennatuurlijk fenomeen, die zich met visie, een ongelofelijke wilskracht en een onuitputtelijke filmpassie, verzet tegen een orkaan van cultuurverkrachting. Wie zijn ze? Wat doen ze? Wat drijft hen? Wel ze vertegenwoordigen de laatste adem van de auteursfilm in hun land.

Elkeen die ooit een film heeft gezien van Atom Egoyan (half-Canadees) of David Cronenberg zal ze nooit verwarren met amateurs zonder visie. Integendeel, ze vertegenwoordigen een laatste vlam van hartstocht en poëzie in hun thuisland, terwijl andere getalenteerde filmmakers (begrijpelijk) de grens zijn overgestapt, denk maar aan een Norman Jewison of een Ivan Reitman.

Met veel belangstelling voor die filmmakers wil ik bij deze even een vrij ongewone Canadese filmproductie onderstrepen, met de vlotte en efficiënte film Ginger Snaps II: Unleashed (2004). Het is geen meesterwerk, maar wel gemaakt door de jonge filmmaker Brett Sullivan, die in tegenstelling tot zijn andere landgenoten zeer spitsvondig te werk gaat met montage en cameratechnieken. Het is niet zomaar een sequel op het fijne Ginger Snaps over vrouwelijke seksualiteit die ontaard in weerwolf-achtige bloeddorstigheid, maar een uiterst fijne prent die misschien iets minder gore is dan het eerste deel, maar de weerwolven zijn beter (dit keer in CGI, yes, the way of the future). Goed acteerwerk van Katharine Isabelle en Emily Perkins, maar het scenario kon iets beter worden uitgewerkt. Maar allé, toch verdienstelijk werk voor een Canadese filmproductie. (het derde deel van Ginger Snaps die eveneens dit jaar uitkomt, daar zwijg ik liever over)…

En ja, de poster doet denken aan die van Underworld, maar de officiële poster van Ginger Snaps II is gewoon te slecht. Dat moet je er helaas allemaal bijnemen.