A View to a Kill (1985) *** Blu-ray recensie

Vanavond kunnen jullie nogmaals kijken naar de zevende en laatste Bond-film van Roger Moore Roger Moore, met name A View to A Kill (1985). Het was al duidelijk met Octopussy (1983) dat de actie-scènes moeilijk begonnen te worden voor de toen 55 jarige acteur en op 57 jarige leeftijd werd het niet beter. En reizend van de bergen in het noordoosten van Rusland naar de top van de Eiffeltoren om uiteindelijk te verzeilen op het hoogste punt van de Golden Gate Bridge, werd het een veeleisende onderneming voor de acteur.

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

Korte inhoud: Het verhaal begint met Bond die een microchip onderzoekt die in handen van de Sovjets is gevallen, maar eigenlijk door Zorin Industries van de super-intelligente Max Zorin (Christopher Walken) is vervaardigd. Bond reist naar Parijs en vervolgens naar San Francisco, waar hij de sinistere plannen van Zorin ontrafelt die bewaakt wordt door de vurige May Day (Grace Jones). Tijdens zijn avontuur krijgt hij hulp van de dappere geologe Stacey Sutton (Tanya Roberts) en via haar ontdekt Bond dat Zorin vele chips produceert en een duivels plan heeft bedacht om de totale chipproductie in handen te krijgen.

De film had een productiebudget van 35 miljoen dollar maar regisseur John Glen speelde het voor mekaar – ondanks de vertragingen van een paar weken – om de film af te leveren 5 miljoen dollar onder budget. De film bracht uiteindelijk 152 miljoen dollar op. Berekent met inflatiecijfers zou dat vandaag zo’n 450 miljoen dollar zijn. Deze cijfers komen volledig overeen met pakweg Bad Boys: Ride or Die (2024). Dus eigenlijk was de film vrij succesvol, en bijgevolg kreeg de regisseur ook de opportuniteit om de twee volgende Bond-films te regisseren met Timothy Dalton. Productioneel deed de man goed werk, maar hij was geen Martin Campbell die tot twee maal toe James Bond relevant kon maken.

Het scenario voor A View to A Kill kwam van Richard Maibaum en Michael G. Wilson en was helemaal up-to-date met thema’s die verband houden met computerchips, steroïden, nazi-oorlogsmisdadigers en de kloof tussen Amerikaanse en Russische hightech verfijning. De grootste minpunten van de film waren de acteursvertolkingen in de bijrollen. Het was soms echt wel beschamend. Tanya Roberts brengt ons zelfs bij momenten uit het verhaal. Grace Jones was ook nieuw voor de camera, maar gelukkig kwam ze veel beter over en was zelfs één van de meest memorabele villains uit de franchise. Maar ook het verhaal – gebaseerd op een kortverhaal van Ian Fleming’s – lijkt bijzonder ongeloofwaardig. Dit is een James Bond film en megalomane plannen zijn niet nieuw, maar dit plan was echt wel krankzinnig en zeer onwaarschijnlijk.

De titelsong van de film, ook “A View to a Kill” genaamd, werd uitgevoerd door de populaire Britse band Duran Duran. Het nummer werd een grote hit en bereikte de nummer één positie in de Amerikaanse Billboard Hot 100, de enige Bond-titelsong die dat ooit heeft weten klaar te spelen. De spectaculaire climax van de film speelt zich af op de Golden Gate Bridge in San Francisco. De scènes op de brug werden deels daadwerkelijk op de brug en deels op een set in Pinewood Studios in Engeland opgenomen. Het verkrijgen van toestemming om op de Golden Gate Bridge te filmen was een complexe en langdurige procedure. De brug is een iconisch en druk verkeersknooppunt, waardoor de autoriteiten zeer voorzichtig waren met het verstrekken van vergunningen voor filmopnames. De veiligheid van de cast en crew was een topprioriteit, gezien de hoogte en de risico’s die gepaard gaan met het werken op de brug. Om de veiligheid te waarborgen, moesten uitgebreide veiligheidsmaatregelen worden getroffen, inclusief het gebruik van harnassen en vangnetten voor de stuntmannen en acteurs. Onvoorspelbare weersomstandigheden zoals sterke wind en dichte mist maakten het moeilijk om consistent te filmen en vereisten dat de crew flexibel en snel moest reageren op veranderende omstandigheden. Veel van de scènes op de brug werden ’s nachts gefilmd om verstoring van het verkeer tot een minimum te beperken. Dit bracht extra uitdagingen met zich mee op het gebied van belichting.

Maar de echte ster is natuurlijk een bleekblonde Christopher Walken als aartsvijand Max Zorin, een respectabele Franse industrieel met een New Yorks accent die eigenlijk het psychopathische product is van Sovjet-experimenten met ‘selectief fokken’. Met zijn typisch eigenzinnige regellezingen en nerveus gelach is Walken voldoende om het publiek af te leiden van de onwaarschijnlijk plichtmatige liefdesscènes en de dunne verhaallijn. Al bij al heeft A View to a Kill in ieder geval de waarde dat het zichzelf niet erg serieus neemt, inclusief met scènes met een brandweerwagen en een hi-tech luchtballon. Geniet van de film op zaterdag 27 juli 2024 om 20u30 op VTM 4.