Het zal jullie niet ontgaan zijn dat Kevin Spacey stilaan terug in de spotlight is gekomen, ook al is het voor celebrities die beschuldigd werden van seksueel ongepast gedrag, geweld tegenover een vrouw of vlakaf seksueel misbruik, vrijwel onmogelijk. En in vele gevallen is het eigenlijk geen slechte zaak dat bepaalde figuren verbannen werden, en ik denk dan aan Harvey Weinstein, Brett Ratner, Bill Cosby, … Maar ‘Seks’ lijkt in vele opzichten erger dan pakweg ‘geweld’. Je kunt de host van een awardshow vol in het gezicht slaan om een jaartje later terug te komen met een nieuwe box-office hit, maar voor iemand die overal is vrijgesproken door uiteenlopende jury’s van seksueel ongepast gedrag, is het een nachtmerrie om zijn carrière terug op de rails te zetten. Maar Spacey kreeg onlangs een platform bij twee kritische journalisten, met name Piers Morgan en Lex Fridman, nadat hij nog maar eens door het slijk werd gehaald in een eenzijdige docu van Channel 4.
De heksenjacht is begonnen in 2017 in de naslaap van de Harvey Weinstein #MeToo schandalen, met Anthony Rapp die Spacey ervan had beschuldigd “om hem op een bed te hebben gelift” en “op hem hebben gelegen” toen hij 14 jaar oud was op een feestje in 1986, iets wat Spacey zich helemaal niet kon herinneren. Nadien zou Rapp zich uit de voeten hebben gemaakt. Rapp wou Spacey nu aanklagen voor 40 miljoen dollar. Het probleem was dat Rapp voor 2017 aan niemand dit verhaal heeft verteld. Meer nog, zijn beste vriend, John Barrowman, met wie hij Spacey had ontmoet, heeft in de rechtbank duidelijk gemaakt dat hij niets ongepast had opgemerkt en dat Rapp nooit iets over Spacey heeft laten vallen van ongepast gedrag. En het verhaal van Rapp kwam alleen maar meer troebel toen onthuld werd dat Rapp in 1986 had deelgenomen aan een toneelstuk waarin acteur Ed Harris hem op een bed had getild, precies op de manier hoe hij beweerde dat Spacey dat had gedaan.
De 52-jarige Rapp heeft aan Spacey een schadevergoeding moeten betalen van 39’089 dollar. Maar de poging om alsnog miljoenen van de acteur te ontfutselen leek meteen heel tastbaar en bijgevolg kwam iedereen die ook maar een kleine affaire of aanraking had met de man plots in het vizier van een bataljon aan advocaten, want als het niet lukt met Rapp zal het wel lukken met iemand anders. In totaal zijn 30 mannen naar voor gekomen in de hoop het grote lot te winnen. Maar elk van die verhalen bleef onbewezen, veel te licht voor een schuldvraag of werden ze zelfs tegengesproken door de feiten. Hoe dan ook, Spacey heeft zich blijven verzetten, voet bij stuk gehouden dat hij niemand had gedwongen, noch bedreigd of de uitweg had belemmerd en dat de meeste verhalen zich ook afspeelden in het homoseksueel milieu waar flirterige aanrakingen niet onbekend zijn. Was er ook ongepast gedrag, dat heeft Spacey ook nooit ontkent. Hij was er zich niet vaak niet van bewust en heeft in contact gekomen met een paar van die mannen voor een gesprek en zijn excuses aangeboden.
Maar dit gehele circus kon niet beletten dat de geruchtenmolen opgang kwam op social media en vele journalisten en tv-makers dit verhaal ook hebben uitgebuit. En zo was het voor studio’s een onmogelijke zaak nog verder met Spacey samen te werken. Naar analogie met zijn personage in “House of Cards” werd zelf beweerd dat hij een anonieme masseur zou hebben vermoord omdat hij hem had beticht van seksueel ongepast gedrag. Netflix ontsloeg Spacey uit de serie maar ook Ridley Scott verwijderde hem uit All the Money in the World (2017). Zeven jaar later probeert Spacey nu terug zijn leven terug op te pikken en vraagt aan het publiek een tweede kans. Maar de tweede kans zal voornamelijk moeten komen van de mensen die aan de knoppen zitten, en dit met name de bonzen bij Netflix, filmstudio’s alsook regisseur en producers met naam en faam. Een aanwezigheid om Comic Con is leuk voor de fans, maar zal hier weinig tot niks aan veranderen.
