Gezien de grote concurrentie onder de streamingdiensten moet men wel eens een risico nemen wil men de aandacht naar zich toe trekken. En dat doet Netflix wel geregeld. Deze maand kunnen jullie proeven van “Kaleidoscope”, een serie waar je als kijker de plot door elkaar kan schudden door zelf te kiezen met welke aflevering te beginnen. De titels van de afleveringen zijn: Geel, Groen, Blauw, Oranje, Violet, Rood, Roze en Wit. Netflix zal de episodes door mekaar schudden voor elke kijker.
Korte inhoud: Kaleidoscope vertelt het verhaal van Leo Papp (Giancarlo Esposito) terwijl hij probeert de kluis te beroven van een rijke zakenman – en zijn ex-beste vriend – Roger Sales (Rufus Sewell) met 7 miljard dollar aan toonderobligaties. Naarmate het verhaal vordert, leren we over de aard van de overval, zoals wie erbij betrokken was en waarom, Papp’s duistere en tragische geschiedenis als bankovervaller, en de impact die de bankroof van de ogenschijnlijk “onbreekbare” kluis heeft op alles wat er gebeurt.
Spijtig genoeg zijn het vooral goede bedoelingen maar was de “gimmick” hier eigenlijk een laatste redmiddel om dit steriele en weinig diepgaande script een bestaansreden te geven. De drijvende kracht achter het verhaal van showrunner Eric Garcia is de onthulling van verschillende plotpunten door de timing van de afleveringen en hoe de laatste aflevering (aflevering ‘Wit’) een definitief einde aan het verhaal maakt. Naast Esposito, Sewell zien we ook nog Tati Gabrielle, Paz Vega, Jai Courtney en Rosaline Elbay.
Spijtig genoeg verkent “Kaleidoscope” niet noodzakelijk nieuwe pistes in termen van het leveren van unieke ideeën. Zodra de kijker alle stukjes voor Garcia’s verhaal in elkaar heeft gezet, wordt het verhaal als geheel een generieke verhaallijn waarin wraak centraal staat, waarbij de meeste helden winnen en de slechteriken verliezen. Helaas zijn veel van de opgebouwde verrassingen die in de a-chronische tijdlijn liggen een beetje anticlimax tegen de tijd dat we het einde bereiken, ook al is de hele verhaallijn wel boeiend. Onnodig te zeggen dat generiek zijn niet verhindert dat “Kaleidoscope” geweldige sequenties heeft dat ons geïntrigeerd houdt.
