De Italiaanse regisseur Ruggero Deodato, bekend voor zijn gruwelijke en controversiële film Cannibal Holocaust (1980), is volgens The Guardian donderdag in Rome overleden op 83 jarige leeftijd. De man is niet meteen een talentvolle filmmaker gebleken, met zijn laatste film Ballad in Blood (2016), dat nauwelijks het bekijken waard was, heeft wel met zijn exploitation film het horrorgenre een schop in het kruis gegeven.
Cannibal Holocaust is belangerijk voor de context dan dat het een goede film is. Het is en blijft exploitation. Anderzijds speelde het met het documentaire genre dat heel veel mensen dachten dat deze film ‘echt’ was. Het was in ieder geval de eerste film in het found footgage genre. De film was opgenomen in Colombia en figureerde een sadistische Amerikaanse filmploeg tijdens een expeditie naar het Amazone-oerwoud om inheemse stammen te lokaliseren en eigenlijk misbruik maakten van de situatie, tot ze zelf het slachtoffer werden. De film vertoonde moord, verminking, marteling, groepsverkrachting en het slachten van dieren en werd begrijpelijk in verschillende landen verboden of zwaar gereguleerd. Tien dagen na de première in Milaan werd Cannibal Holocaust in beslag genomen op bevel van een plaatselijke magistraat en werd Ruggero Deodato beschuldigd van obsceniteit. Aangezien alle exemplaren aan de autoriteiten moesten worden overgedragen, werd de film via uitvluchten in andere landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, uitgebracht. Later werd zelfs onterecht beweerd dat er echt moorden zijn gebeurd in deze film en het werd bestempeld als een snuff film. Maar kijk, niets van al dit was waar. Het zorgde wel voor heel wat reclame en de hype was een feit. De regisseur riskeerde 30 jaar celstraf maar hij produceerde al de acteurs “levend” in de rechtbank en de aanklacht werd verworpen.
Deodato zei dat hij Cannibal Holocaust had gemaakt als reactie op sensationele nieuwsberichten over terrorisme die destijds op de Italiaanse televisie te zien waren. En in een interview in 2011 met The Guardian verdedigde hij de scènes van dierenmishandeling. “In mijn jeugd, toen ik opgroeide, bracht ik veel tijd door op het platteland in de buurt van dieren en zag daarom vaak het moment van hun dood”, zei hij. “De dood van de dieren, hoewel ondraaglijk – vooral in een hedendaagse stedelijke mentaliteit – gebeurde altijd om de personages van de film of de crew te voeden, zowel in het verhaal als in werkelijkheid. Alle dieren waren opgegeten. Ze stierven niet alleen voor de film.”
Deodato kreeg een cameo als kannibaal in Eli Roth’s Hostel Part II (2007), en de Amerikaanse horrormeester gebruikte Cannibal Holocaust als inspiratiebron voor zijn eigen kannibalenfilm, The Green Inferno (2013). Filmmakers als Quentin Tarantino en Oliver Stone hebben hem ook genoemd als een invloed voor hun eigen filmcarrière.