Studio 666 (2022) *½ recensie

Hoe in hemelsnaam ben ik verzeild geraakt in de zaal waar Studio 666 (2022) speelde, is me nog onbekend. Vermoedelijk te wijten aan demonische krachten die heersen over het BIFFF 2022. Dit keer waren er geen “tehnische fouten” tijdens de projectie maar was de film gewoon niet om aan te zien, ook al ben je een grote Foo Fighters fan. Muziek maken is één zaak maar een film maken en hierin spelen een ander paar mouwen. En ook al heeft Dave Grohl al veel voor de camera gestaan in zijn tientallen videoclips, moet je toegeven dat hij als acteur geen kloten waard is. Komt daar nog bij dat ze geregisseerd werden door een onervaren videoclip-maker genaamd BJ McDonnell met een vanity project die Dave waarschijnlijk had bedacht na zijn vijf shots van Jager, Coors Light biertjes en zijn drie Advils pijnstillers.

Korte inhoud: De Amerikaanse rockband ‘Foo Fighters’ trekt naar een landhuis in Encino om een nieuw album op te nemen. Dit landhuis kent een eigenaardige geschiedenis gerelateerd aan rock-‘n-roll. Zodra ze in het huis zijn aangekomen, staat de rockband al snel lijnrecht tegenover bovennatuurlijke machten die niet alleen hun levens, maar ook hun album in gevaar brengen. In deze film zien we ondermeer Pat Smear, Taylor Hawkins, Chris Shiflett, Whitney Cummings, Jeff Garlin, Marti Matulis en Leslie Grossman.

Dave Grohn is niet de eerste zanger die zich onsuccesvol waagt aan een acterende rol. Ze kunnen niet allemaal de kwaliteiten hebben van een David Bowie of een Art Garfunkel, maar hier is het toch pijnlijk. Films met popidolen zijn trouwens een apart genre op zich beginnen worden, ook al zijn het nooit echt hoogvliegers geweest. Maar anderzijds heb ik het gevoel dat iedereen die heeft deelgenomen aan dit project wel beseft dat deze film geen Oscars zal winnen. Iedereen speelt er wat los over en het maakt allemaal niet zo heel veel uit. Er is niets bijzonders aan Studio 666 met uitzondering van de geflipte R-Rated gore-momenten waarin kettingzagen door hoofden gaan of cimbalen worden gebruikt om iemands schedel in twee te snijden. Dergelijke momenten werken bijzonder wel voor het BIFFF-publiek. Je moet de slechte cgi er dan wel bij momenten bijnemen.

Er zitten 2 of 3 geslaagde grappen in en ik denk dat mocht deze film 60 minuten lang zijn, in plaats van 1 uur en 46 minuten, het eindresultaat misschien veel beter had geweest. Dit was hier echt wel een kwelling. Je kan weet hebben dat het allemaal om te lachen is en dat je het niet ernstig moet nemen, maar zorg dan op z’n minst voor iets verrassends of werk samen met een regisseur die iets meer body kan geven aan het verhaal en betere vertolkingen kan losweken. Grohl en Co. hebben al een tijdje het punt in hun carrière gepasseerd waarop ze alles kunnen doen waar ze zin in hebben, zolang het maar leuk klinkt. En hier hadden ze duidelijk zin in, spijtig genoeg kan ik er zelf niet zoveel plezier aan beleven.

© Universal Pictures Home Entertainment

Kortom, deze Studio 666 is niets meer dan een demonische portie “fan service” dat geen publiek zal vinden – en ook niet verdient – buiten een die-hard-Foo-Fighter-sekte. Uiteraard zijn er ergere horrorkomedies dan deze eerste langspeelfilm van B.J. McConnell sinds zijn debuut met Hatchet III (2013). Toch kan ik er niet omheen dat met de middelen die voorhanden waren ze er toch iets beters van konden maken. De film was gisteren 2 september 2022 te zien op het BIFFF en zal binnenkort voor de liefhebbers verschijnen op DVD & Blu-ray.