Jordan Peele heeft met slechts 2 films – Get Out (2017) en Us (2019) – zijn stempel kunnen zetten op het horrorgenre. En nu is er Candyman (2020) een sequel op Candyman (1992), die hij geschreven en geproduceerd heeft. Toch heeft hij de regie overgelaten aan Nia DaCosta, en deze dame heeft een solide horror film afgeleverd.
Korte inhoud: Anthony (Yahya Abdul-Mateen II) is een uitgesproken kunstenaar die in Chicago woont met zijn vriendin Brianna (Teyonah Parris) en een galerij besluit te openen rondom een stadslegende, de Candyman. Candyman is een eenarmige man die verscheen als je zijn naam 5 keer uit zou spreken om je te vermoorden. Wanneer er vervolgens mysterieuze moorden rondom Anthony plaatsvinden lijkt de Candyman te zijn teruggekeerd.
Je zou Candyman kunnen omschrijven als een ‘spirituele opvolger’ van de gelijknamige film uit 1992, gebaseerd op en het korte verhaal van Clive Barker ‘The Forbidden’. Er zijn een aantal linken met de originele film, waaronder Tony Todd die terugkeert om zijn rol als angstaanjagende Candyman te spelen, ook Vanessa Williams is teruggekeerd. Maar het is duidelijk dat Peele en DaCosta er een nieuwe spin aan hebben gegeven. Ze willen met hun film namelijk de ‘gentrificatie’ belichten van de Cabrini-Green-wijk in Chicago, dit is de geleidelijke transformatie van een buurt door de instroom van meer welgestelde bewoners en bedrijven. Gentrificatie verhoogt vaak de economische waarde van een buurt, maar de daaruit voortvloeiende demografische verandering is vaak een oorzaak van controverse.
Peele gebruikt zijn horrorfilms vaak om belangrijke sociopolitieke en sociaaleconomische onderwerpen aan te kaarten, en ook deze Candyman ligt in dezelfde lijn, ook al lijkt deze net iets meer op een klassieke boogeyman film en niet meteen een plottwister zoals Us en Get Out. Het probleem is niet dat er veel politiek in deze prent zit, en dat ze dit relaas willen vertellen in een horrorverhaal van 90 minuten. Het is krankzinnig maar je kan de socio-economische problemen niet op een deftige manier aankaarten zonder dat je je doelpubliek van horrorfans niet uit het oog wil verliezen. Ik kon me niet ontdoen van het gevoel dat alles zo snel vooruitging en dat de makers gewoon bezig waren met vakjes aan te vinken van welk statement ze de wereld wilden insturen.
En wanneer de eindcredits van het scherm rollen heb je de indruk dat de makers een paar hoofdstukken achterwege hebben gelaten. Ik denk dat er ergens een betere horror film was en een beter sociaal drama in plaats van deze mix-up. Het bizarre is dat het eindproduct veel minder grensoverschrijdend aanvoelt dan de originele film. Toch is de horror fantastisch in beeld gebracht met gruwelijke moorden en zeer slimme shotkeuze.
Candyman is net omwille van de risico’s die het neemt ook wel een interessante film om te bekijken. De film is reeds uit sinds 19 januari 2022 op DVD en Blu-ray met een nooit eerder gezien alternatief einde, alsook nog meer deleted scenes en een pak making of filmpjes.
Review Candyman (2021)
Recensie door Dave op 8 februari 2022
