Guillermo del Toro heeft een neo-noirfilm gemaakt die op 19 januari 2022 bij ons in de bioscoop moet draaien. Nightmare Alley is gebaseerd op een roman van William Lindsay Gresham en eigenlijk een remake van Nightmare Alley (1947) van Edmund Goulding.
Korte inhoud: Stan Carlisle (Bradley Cooper) treedt in de kermiswereld van de jaren ’40 op als mentalist. In een poging rijke toeschouwers op te lichten, besluit hij samen te werken met Lilith Ritter (Cate Blanchett), een manipulatieve psychologe. Maar wat hij niet weet is dat de psychologe nog gevaarlijker is dan hij.
In het begin van de trailer zien we Stan Carslile die voor een leugendetectortest zit met een paar keiharde wetshandhavers. Tijdens het verhoor – waar de flashback-beelden beginnen en meer personages worden geïntroduceerd – beweert Stan dat hij een ‘echte medium’ is. Ook zien we hem een affaire aangaan met een femme fatale psychiater, gespeeld door de opvallende en altijd indrukwekkende Cate Blanchett. Hij maakt zich geliefd bij de helderziende Zeena (Toni Collette) en haar voormalige mentalist-echtgenoot Pete (David Strathairn). Hij bemachtigt een gouden toegangsbewijs voor succes met behulp van deze nieuw verworven kennis om de rijke elite van de New Yorkse samenleving van de jaren veertig te veroveren. Met de deugdzame Molly (Rooney Mara) trouw aan zijn zijde, beraamt Stanton een plan om een gevaarlijke magnaat (Richard Jenkins) op te lichten.
Hoewel de beelden een hoog octaangehalte hebben en zelfs glamoureus lijken in de blitse carnaval noir-wereld die del Toro creëert, lijken de dingen een wending te nemen wanneer we een shot zien van Stan die door een gang rent en een handafdruk van bloed op de muur achterlaat. Het is moeilijk om precies vast te stellen waardoor Coopers personage in een neerwaartse spiraal naar de hel komt, maar het zou iets te maken kunnen hebben met wat Blanchetts personage aan het einde van de trailer zegt: “Als je de juiste mensen niet behaagt, sluit de wereld je heel , erg snel.” We zien ook nog rollen door Willem Dafoe, Ron Perlman, Mary Steenburgen en Holt McCallany.
De film werd voortdurend herschreven tijdens het filmen, wat niet de meest ideale situatie is en vaak leidt naar veranderende stemmingen. Vervolgens liep de productie zes maanden vertraging op als gevolg van pandemische sluitingen. De productie ging dus niet van een leien dakje. De film wordt ook uitgebracht in januari wat meestal ook een dumping-maand is voor films die hoe dan ook geen kans maken op nominaties bij de Oscars en Golden Globes. En toch wil ik deze zien.
