Meander (2020) **½ recensie

Het helpt dat je een geweldige actrice hebt (Vikings actrice Gaia Weiss) en een taltvolle Director of Photography Alain Duplantier, maar het is niet genoeg om van dit dwaas script een goede film te maken. Maar indien je je niet al teveel bekommert om de plot, zal je aan deze Frans-Engelse hi-tech-sci-fi-horror Meander (2020) misschien nog wel wat plezier beleven. Het is ondertussen 24 jaar geleden sinds Cube (1997) met dit concept kwam aandraven en in wezen blijft deze film nog steeds de referentie.

Korte inhoud: We ontmoeten we Lisa (Gaia Weiss) die midden op de weg ligt, schijnbaar in de hoop dat iemand over haar heen rijdt. Op het laatste moment geeft ze echter toe voordat ze een autorit accepteert van een onbekende man (Peter Franzén) die even later een moordenaar blijkt te zijn. Dingen escaleren en dan krijgen we een black out wanneer de vrouw met het hoofd tegen de voorruit stoot nadat de chauffeur bruusk remt. Bij het ontwaken wordt Lisa wakker in een buis gekleed in een wetsuit. Om haar arm is een armband vastgebonden met een aftelling. We kijken hoe ze nauwgezet probeert haar situatie te achterhalen, maar het duurt niet lang voordat ze de betekenis van het aftellen heeft doorgemaakt en hoe ze in deze buizen vast kwam te zitten. Haar enige optie op overleven is zich verplaatsen en een uitweg zien te vinden. Maar dan moet ze de boobytraps wel kunnen omzeilen. En dat blijkt allesbehalve eenvoudig te zijn.

Het script en de regie werden verzorgd door Mathieu Turi die een voorliefde heeft voor verhalen met mooie vrouwen die gevangen zitten in een onherbergzame en vijandige omgeving, vaak achtervolgt door aliens, cf. Hostile (2017). Het is zonder twijfel dat Mathieu is opgegroeid met de cinema van Luc Besson, zowel qua verhaal als van production design. En ik moet toegeven, het is verstand-op-nul cinema die er wel vlotjes in gaat, maar persoonlijk zie ik liever Ryan Reynolds 90 minuten in een kist met alleen zijn cellphone zoals in Buried (2010), dan deze film waar zowat alle dialogen op een bierviltje geschreven kunnen worden. En waar ik een nog grotere hekel aan heb is conversaties met dode mensen/geesten/visioenen. Het is een veel te gemakkelijke en gratuite manier om backstory door onze strot te jagen.

Maar voor een tweede film is dit hoe dan ook knap werk. Op geen enkel moment heb je het gevoel te maken te hebben met een low-budget prent, ook al hebben ze zo goed als alles bijna moeten bouwen in een studio met een independent filmbudget. En dit was nog maar de 2de film van Production Designer Thierry Jaulin. Toch snap ik niet dat het script geen broodnodige re-write heeft gekregen. Niets van wat dit personage doet is gemotiveerd. Enerzijds lijkt het erop alsof ze zelfmoord wil plegen in het begin van de film – door op het midden van de weg te liggen op een vrijwel verlaten landweg (…ja er zijn betere manieren) – om dat werkelijk als een gladiator elke beproeving te willen overleven. De Saw films hebben ons al doodgeknuppeld met de waarde van een leven en tot wat een mens in staat is om te overleven, dat je zou denken dat de makers hier misschien met een andere invalshoek voor de dag zouden komen. Maar het is eigenlijk meer van hetzelfde, maar dan in een andere setting mét aliens – die blijkbaar hun tijd vullen met mensen te onderwerpen aan een survival spel.

© Alba Films / BIFFF 2021

Ja, er zitten een paar akelige momenten in. Zo komt Lisa oog in oog te staan met een andere man die blijkbaar ook vast zit in het doolhof, en het wordt een doodstrijd voor wie in een veilig luik kan zitten beschermd van een vuurzee. Hoe ze dit gevecht uiteindelijk wint is geheel onwaarschijnlijk in beeld gebracht, maar ondertussen is jouw ‘suspension of disbelief’ gewoon afgezet en kijk je gewoon naar wat er gebeurt zonder je verder veel vragen te stellen. Mijn enige verklaring voor dit alles is dat Lisa al dood is en we hier een wel heel ingewikkelde droom zien over haar verwerkingsproces die ze nog niet heeft willen doormaken. Maar ik ben er zeker van dat jullie misschien een andere theorie zullen hebben, in ieder geval lig ik er ook niet echt wakker van. Meander kregen we te zien via het BIFFF op 16 april 2021.