Bombshell (2019) *** DVD recensie

Met #Metoo en Harvey Weinstein nog vers in het achterhoofd, kon het momentum voor Bombshell (2019) haast niet beter zijn. Een film over de jarenlange ongewenste intimiteiten van Fox News-mediabaas Roger Ailes kon haast niet op een perfecter ogenblik uitkomen. Helaas weet Bombshell ondanks zijn uitstekende – hoofdzakelijk vrouwelijke – cast niet helemaal te overtuigen. Daarvoor is de film te braaf en te oppervlakkig en mist hij scherpte en durf.

Korte inhoud: Fox News-journaliste Megyn Kelly (een bijna onherkenbare Charlize Theron) roept een storm van controverse en haat over zich af wanneer ze in 2016 tijdens een interview de republikeinse presidentskandidaat Donald Trump durft uit te vragen over zijn vrouwonvriendelijke uitspraken. Ze wordt op het matje geroepen door haar baas Roger Ailes (John Lithgow) die haar op de vingers tikt en haar in niet mis te verstane bewoordingen laat verstaan dat Fox News in handen is van de republikeinse Rupert Murdoch (Malcolm McDowell) en commentaar op hun presidentskandidaat dus niet gewenst is.

Haast tegelijkertijd wordt Gretchen Carlson (Nicole Kidman), een andere journaliste van Fox News en Kelly’s voorgangster als nieuwsanker, ontslagen door Ailes, zogenaamd omdat ze niet meer past in de visie van de zender. Maar Carlson wil zich niet zomaar naar de slachtbank laten leiden en spant een rechtszaak in tegen Ailes waarin ze hem beschuldigt van ongewenst seksueel gedrag. Aanvankelijk staat ze alleen met haar beschuldiging, maar Carlson weet dat Ailes nog andere slachtoffers gemaakt heeft en hoopt dat deze op de voorgrond zullen treden.

Zo ook de jonge Kayla Pospisil (Margot Robbie), een journaliste die nog nieuw is in het vak en nog niet het zelfvertrouwen, de ervaring en de bekendheid heeft van Carlson en Kelly. De idealistische Pospisil laat zich door Ailes uitnodigen op zijn bureau en ontdekt daar dat Ailes’ motto ‘voor wat, hoort wat’ is. Haar enige klankbord is haar lesbische collega Jess Carr (Kate McKinnon) die liever niet in dit wespennest verstrikt wil raken omdat haar geaardheid niet in goede aarde zou vallen bij haar conservatieve bazen.

Het is ongelooflijk dat een verhaal als dit zich nog maar vier jaar geleden heeft afgespeeld. Het bewijst dat films als Bombshell absoluut noodzakelijk zijn om dit soort wanpraktijken aan de kaak te stellen. De film is namelijk gebaseerd op waargebeurde feiten, zowel Gretchen Carlson als Megyn Kelly bestaan echt en hun verhaal veroorzaakte een schokgolf in de mediawereld, nog voor #Metoo, Weinstein en Bill Cosby. Het personage Kayla Pospisil werd dan weer samengesteld uit getuigenissen van andere vrouwen die naar voren traden na de aanklacht van Carlson.

De makers van Bombshell konden rekenen op een uitmuntende cast geleid door de top van vrouwelijk Hollywood. Met Nicole Kidman, Charlize Theron en Margot Robbie kan je rekenen op kwaliteit, maar ook de voor een keertje ingetogen Kate McKinnon valt op als de in de kast stekende Jess Carr die werkt voor een republikeins medium maar thuis stiekem posters van Hilary Clinton heeft hangen. Haar personage is misschien nog het herkenbaarst van allemaal. Verder passeren er nog een resem uitstekende actrices als Allison Janney, Holland Taylor, Connie Britton, Anne Ramsay, Jennifer Morrison, Elisabeth Röhm…

De antigonist van Bombshell wordt gespeeld door John Lithgow, een veteraan die al bijna vijftig jaar in het vak staat. Hij heeft de moeilijke taak om Roger Ailes tot leven te brengen, een subliem zakenman die Fox News naar de top van de media loodste, maar er dubieuze morele standaarden op nahield. Als je de zware Lithgow als Ailes over het scherm ziet hobbelen en iedereen ziet uitkafferen, kan je niet anders dan antipathie en walging voelen voor deze viezerik.

Het had een uitgelezen kans geweest om deze film te laten regisseren door een vrouwelijke cineast. Maar zoals we in de extra’s te weten komen, was het aanbod van vrouwelijke regisseurs te klein en was het Charlize Theron die Jay Roach aanbracht als regisseur. Een beetje een vreemde keuze aangezien Roach vooral bekend is met zijn komische werk zoals de Austin Powers- of Meet the Parents-films. Roach’ regie is degelijk maar niet bijzonder opvallend en nogal braaf.

Meer opvallend is het camerawerk van Barry Ackroyd die ook betrokken was bij o.a. The Big Short. En er zijn nog overeenkomsten want het scenario van beide films werd geschreven door Charles Randolph. Het is dus niet toevallig dat Bombshell hier en daar doet denken aan de film van Adam McKay. Ook Megyn Kelly breekt regelmatig door de ‘fourth wall’ en richt zich rechtstreeks tot de kijker.

© Belga Home Video

Het is dan ook jammer dat met zoveel getalenteerde mensen voor en achter de camera Bombshell niet de mokerslag van een film is die hij had kunnen zijn. Daarvoor blijft het scenario veel te braaf en leef je te weinig mee met de personages. Kelly en Carlson zijn carrièrevrouwen waarmee het moeilijk is een emotionele band mee op te bouwen. Hun motieven blijven ook te veel op de achtergrond. Enkel de jonge Pospisil roept warmte en sympathie op en de sterkste scène van de hele film is die wanneer ze aangeslagen naar het kantoor van Ailes loopt wetende wat daar te gebeuren staat.

De keuze om voor vier hoofdpersonges te gaan, maakt dat Bombshell een beetje oppervlakkig blijft. Misschien was het beter geweest om het personage van Kidman of Theron te schrappen en het overgebleven personage dieper uit te werken. Maar wat Bombshell wel uitstekend laat voelen is de angstcultuur waar veel vrouwen op de werkvloer mee te maken krijgen en de angst om met ongewenste gedragingen naar buiten te komen.

De DVD van Bombshell hebben wij ontvangen op 20 juni 2020 is inmiddels verkrijgbaar. Daarop zo’n 90 minuten aan extra materiaal met een blik achter de schermen, interviews met cast en crew, de totstandkoming van de film, het camerawerk van Barry Ackroyd of een feature over de make-up (overigens het enige Oscarbeeldje van de film met daarnaast ook nominaties voor Theron en Robbie).