Neen, deze film hadden jullie waarschijnlijk niet zien aankomen. Quiver Distribution had de trailer al enige tijd uitgebracht, maar de film is een beetje in de schaduw terecht gekomen van tal van zomer blockbusters. Maar het is ons toch gelukt om deze The Fanatic (2019) te gaan zien met John Travolta in de hoofdrol. Het leek op het eerste gezicht op Tony Scott’s psychologische thriller The Fan (1996), maar dat was het dus niet. Meer nog, dit moet de slechtste film zijn sinds Nicolas Cage als een knettergek ronddoolde in The Wicker Man (2006).
Korte inhoud: De acteur Hunter Dunbar (Devon Sawa) is beroemd vanwege zijn vertolkingen van actiehelden. Zijn echte leven blijkt echter ook gevaarlijk te zijn wanneer hij bedreigd wordt door een obsessieve fan genaamd Moose (John Travolta). Diens stalken gaat erg ver. Moose koestert de ambitie om het leven van de wereldster volledig kapot te maken.
Dit is trouwens de 3de film van Fred Durst, de lead zanger van Limp Bizkit. En mocht je als kijker niet meteen gehoord hebben van het “fenomeen” Fred Durst met zijn Limp Bizkit; er zit letterlijk een scène in de film waarin het hoofdpersonage luistert naar de muziek van Limp Bizkit! I shit you not. We zien beelden van Limp Bizkit in concert! En bovenop dit alles: het hoofdpersonage is fan van Limp Bizkit! Geen gezever, dit krijgen we effectief voorgeschoteld in deze Fred Durst film en zelfs zonder vleugje ironie.
De quote “derde keer goede keer” is echter niet van toepassing op zijn werk. Hij wou gaan voor creepy, maar het is uiteindelijk schaterlachen en veel hoofd geschud geworden, om nog maar te zwijgen van plaatsvervangende schaamte. Dit zal ook de laatste film van Fred Durst worden. Ik kan me niet inbeelden dat om het even welke studio geld wil geven aan iemand die misschien wel de meest belachelijke prent heeft gemaakt van het laatste decennium. The Fanatic heeft wel records gebroken aan de box-office, met name deze van de laagste openingsrecette ooit, als we de cijfers van de Hollywood Reporter mogen geloven. In het 4 dagen weekend in de States vorige week haalde de film 15’000 dollar op! Daarmee kunnen ze waarschijnlijk nog niet die bespottelijke pruik van Travolta mee terugbetalen.
Ik zou kunnen zeggen dat er nochtans op papier misschien ergens een goede film zat met John Travolta als de gekke fan, maar dan hadden ze allereerst al een andere regisseur en een ander script moeten hebben. De rol van Hunter Dunbar had mijn inziens moeten gaan naar een bekendere acteur. En ik vermoed dat ze dat uiteindelijk wel geprobeerd hebben, maar acteurs tegenwoordig lezen steeds meer de scripts die hen worden toegestuurd. En welke A-list acteur wil nu tweede viool gaan spelen in een B-film met John Travolta die de ene crappy film na de andere aan elkaar knoopt (The Poison Rose, Trading Paint, Speed Kills, Gotti, I Am Wrath, …).
Wat echter zo goed werkte in The Fan, was dat je meteen de aantrekking zag van Robert De Niro in de ster die gespeeld werd door Wesley Snipes. In deze film heb je dat gevoel niet en het karakter zelf was heel dubbelzinnig. Allereerst was hij eigenlijk wel een beetje van een asshole zonder reden, later in de film zien we zijn inner-killer instict naar boven komen. *** spoiler *** Wanneer hij het personage van John Travolta in het oog steekt met een mes om hem nadien door de voordeur te laten gaan alsof hij wroeging kreeg en er niets is gebeurd, is op z’n minst een verrassende gebeurtenis. Bij dergelijke scènes weet je echt niet meer naar wie of wat je staat te kijken. *** end spoiler *** Travolta is dan weer in “full retard mode” van begin tot einde. Zijn eerste quote in het begin van de film is iets van “I don’t have time right now, I need to poop.” Yup, de zin waarmee scenaristen Dave Bekerman en Fred Durst hun hoofdpersonage willen introduceren is een een ‘kak’-zin. Good work boys.
Foto’s van Brian Douglas © Quiver Distribution
Dergelijke thrillers werken nog het best wanneer je je kunt inleven in het “gevallen personage”, zoals in Falling Down (1993). Een mens die carrièrewijs op een zijspoor is beland en zijn frustratie nu botviert op de maatschappij en al wie in zijn weg komt. Dit hebben we hier niet. Je kijkt naar een volslagen gek figuur met de emotionele maturiteit van een 7-jarige, die *** spoiler *** even op de grond gaat liggen met fake bloed om zijn fan een schuldgevoel te bezorgen. Hoe je als scenarist je dag begint en een dergelijke scène schrijft, DAAROVER moeten we eens een film maken. Op een gegeven moment trekt hij zelfs de Jason Voorhees ijshokey-masker aan om het hoofdpersonage te steken met een fake mes. Why? ***end spoiler ***. De nonsense in deze prent is nauwelijks bij te houden, en met voldoende drank en in goed gezelschap kan dit misschien nog wel een plezier zijn om naar te kijken.
Kortom, The Fanatic is verstoken van subplots of kleurrijke ondersteunende personages, en moeten we het doen met een zieke, verdrietige man en een rijke klootzak die elkaar schade berokkenen. Durst heeft nul psychologisch inzicht en heeft geen flauw benul hoe een verhaal te vertellen, en zegt tevens niks over het Hollywood sterren-systeem of de impact van social media. Deze prent weet ook niets zinnigs te vertellen over het gegeven van stalkers. Stalkers zijn heus niet allemaal intellectueel bekrompen gekken. We komen ook niets te weten over de achtergrond van het hoofdpersonage. We zijn overgeleverd aan een bij momenten woedend heen en weer brullende aap en bij andere momenten een hulpeloze puppy. Respect voor Travolta om zich volledig te geven, spijtig is het alweer voor de verkeerde zaak. Ik verwacht The Fanatic binnenkort op Blu-ray, want ik zie geen enkele bioscoopuitbater dit in zijn zalen uitbrengen.
Recensie door Dave op 10 september 2019
