Ik ben altijd wel te vinden voor een stevige suspense thriller en de laatste tijd heb ik toch wat op mijn honger gezeten. En dus werd het tijd om nog eens een oudere film boven te halen, met name Derailed (2005), een thriller naar de bestseller van James Siegel met Clive Owen, Jennifer Aniston en Vincent Cassel in de hoofdrollen. Dit was tevens de eerste film van de Weinstein broers met hun nieuw productiehuis The Weinstein Company. Een bedrijf dat in 2018 over de kop ging nadat Harvey beschuldigd werd door honderden vrouwen van seksueel ongepast gedrag tot zelfs misbruik.
Korte Inhoud: Een getrouwde reclame executive Charles Schine (Clive Owen) ontmoet de getrouwde sexy zakenvrouw Lucinda Harris (Jennifer Aniston), op een pendeltrein naar Chicago. Hun flirt blijkt snel uit de hand te lopen wanneer een gewelddadige schurk LaRoche (Vincent Cassel) het koppel chanteert door hun overspel te verklappen en hun families in gevaar te brengen als ze hem niet betalen…
De film is geregisseerd door de Zweed Mikael Håfström, die hier zijn eerste Engelstalige film maakt. Het script is voor rekening van Stuart Beattie, die eerder al verantwoordelijk was voor het script van Collateral (2004). Dit is tevens één van de weinige films waar de vertolking van Aniston van een zeker niveau was. Owen en Aniston zijn echter wel niet een perfecte match, gelukkig is Owen wel geen slechte acteur. Meer nog, Owen is het beste van Derailed, wat nogal wat zegt over de kwaliteit van deze productie.
Derailed heeft zijn naam in ieder geval niet gestolen, want het heeft wel iets weg van een ontspoorde neo-noir film. Het begin steekt nog wel vrij goed in mekaar tot op het moment van een brutale verkrachting waar het personage van Owen getuige van is, en dat lijkt alles wat te ontsporen. Eénmaal thuis vertelt hij aan zijn vrouw Deanna (Melissa George) dat hij overvallen is geweest maar uiteraard niet dat hij met een andere vrouw een kamer aan het delen was. En dat komt het overdreven sociopatische personage van Cassel op de proppen met een blackmail’ plan. Het spijtige aan deze prent is dat je als toeschouwer geen enkele voeling hebt met deze karakters. En de hoofdreden is dat de personages zich gedragen als complete idioten en verliezen alsmaar meer IQ-punten wanneer ze blijven proberen om de zaken zelf aan te pakken. Er wordt verondersteld dat er een plotwending komt aan het einde van deze film, maar je weet meteen wat het is, en dat maakt de frustratie alleen maar groter.
© Buena Vista Home Entertainment
Derailed is zo één van die moralistische Amerikaanse films uit de jaren 1980 en 1990, in de stijl van Fatal Attraction, maar dan met een minder sterk script en karakters waar je niks voor voelt. Toch zit er ergens wel een goede film verborgen met dit gegeven, misschien met een andere cast en een veel beter script. Ik sta er niet op te wachten, maar deze film mogen ze wel eens rebooten.
Recensie door Dave op 4 februari 2019
