De komische horrorfilm. Het blijft een ontzettend moeilijk genre waar velen hun tanden al op hebben stuk gebeten. Een paar keer is het toch gelukt om beide genres succesvol te combineren, denken we aan The Fearless Vampire Killers, The Rocky Horror Picture Show, Gremlins, Ghostbusters, Buffy The Vampire Slayer, Serial Mom, Scream of Shaun of the Dead. Ook de afgelopen tien jaar heeft men veel geprobeerd, maar dat leverde weinig succes op. Helaas zal ook Slaughterhouse Rulez (2018) niet de filmannalen ingaan als een geslaagde kruising tussen horror en komedie.
Korte inhoud: Op de prestigieuze kostschool Slaughterhouse worden de leiders van morgen klaargestoomd. De school bestaat uit vier huizen: Andromeda (de meisjes), Olympus (de atleten), Xenophon (de nerds) en Sparta (al de rest). Don Wallace (Finn Cole) is een nieuwe leerling van bescheiden komaf die Willoughby Blake (Asa Butterfield) als nieuwe kamergenoot krijgt. De vorige roommate van Blake heeft zichzelf opgehangen aan zijn stropdas…
Wallace ontdekt al snel dat het er op Slaughterhouse niet echt conventioneel aan toegaat. Directeur ‘The Bat’ Chapman (Michael Sheen) is verknocht aan zijn hondje Chips, terwijl studiemeester Meredith Houseman (Simon Pegg) treurt om zijn verloren liefde Audrey (Margot Robbie). Wallace laat zijn oog dan weer vallen op de knappe Clemsie Lawrence (Hermione Corfield) die echter een zesdejaars is, waardoor Wallace eigenlijk niet met haar mag praten.
Voor de studenten is het strikt verboden om in het bos te komen. The Bat heeft immers toestemming gegeven aan een obscure firma om schaliegas uit de bodem te winnen. In het bos hebben ook tegenstanders van deze controversiële energiewinning letterlijk hun tenten opgeslagen. Onder leiding van Woody (Nick Frost) protesteren ze tegen dit fracking. Tijdens de boringen ontstaat plots een mysterieus zinkgat waaruit vreemde geluiden komen.
Regisseur Crispian Mills is duidelijk geen Edgar Wright en Slaughterhouse Rulez mist de strakke regie die Wright in een Shaun of the Dead wel op tafel gooide. Ook het scenario van Mills en Henry Fitzherbert mist samenhang en consistentie om te blijven boeien. In het eerste deel van de film worden de personages aan de kijker voorgesteld, maar dit gebeurt op een warrige manier waardoor haast elk peronage een oppervlakkige karikatuur blijft.
In het tweede deel barst de horror en de gore volledig los wanneer er allemaal ongure wezens uit het zinkgat kruipen. De focus komt dan meer te liggen op de horror en enkele ledematen vliegen door het beeld. In enkele scènes werkt de combinatie Britse humor en over the top gore wel, maar deze zijn te schaars waardoor je je meermaals afvraagt waarnaar je nu eigenlijk aan het kijken bent.
© Sony Pictures Home Entertainment
De combinatie Simon Pegg – Nick Frost telt de film ook niet hogerop want de twee acteurs hebben slechts één kleine scène samen. Verder loopt Pegg de helft van de tijd te janken over het gemis van Robbie en Frost is het merendeel van zijn scènes stoned. Hun personages raken ook niet boven karikaturaal niveau en beide acteurs verdienen beter. Het is jammer dat de acteurs zo weinig krijgen aangereikt om hun tanden in te zetten.
De schaarse momenten dat Slaughterhouse Rulez toch enige diepgang aan de dag legt – bv. de zelfmoord van de homoseksuele kamergenoot van Blake – worden meteen gevolgd door puberale humor. Meermaals komt de grap voorbij of de studenten methaangas uit het zinkgat ruiken of dat iemand stiekem een enorme scheet heeft gelaten. Met het achtergrondverhaal van het personage van Frost, wiens broer begraven ligt in de tunnels onder de kostschool, wordt ook te weinig gedaan.
Al bij al overheerst na het bekijken van Slaughterhouse Rulez vooral het gevoel van net niet. De acteurs zullen zich wel hebben geamuseerd op de over the top-set. Helaas vermaken de kijkers zich een pak minder.
De DVD van Slaughterhouse Rulez is inmiddels verkrijgbaar.
Recensie door Karen op 17 juli 2019
