De documentaire My Generation (2017) focust op de jaren ’60, een woelige periode waarin men probeerde recht te krabbelen na decennia vol oorlog en financiële crisis en waarin de burgers steeds mondiger worden en hun plaats opeisen. Het blijkt een ideale voedingsbodem voor protest en revolutie en voor creatieve geesten om zich te uiten door middel van beeldende kunst, mode, muziek, film of theater. My Generation toont aan dat dit decennium bijzonder invloedrijk was, maar geeft het misschien wel iets té eenzijdige mythische proporties. Niet alles in de jaren ’60 was immers zo succesvol als My Generation wil doen geloven.
Korte inhoud: De Britse acteur Michael Caine (°1933) – die de Londense jaren ’60 van dichtbij meemaakte – is de verteller van dienst. De nu 86-jarige acteur die de jongere generatie vooral zal kennen als Alfred uit Christopher Nolans Batman-trilogie brak zelf midden jaren ’60 door met o.a. The Ipcress File en Alfie. Caines getuigenissen uit de eerste hand vormen de verbindende schakel tussen de verschillende archiefbeelden.
Als zoon in een arbeidersgezin vormt Michael Caine (geboren als Maurice Micklewhite) een ideale verteller. Caine was gedoemd om het fabrieksleven in te duiken omdat hij met zijn Cockney-accent nooit succes zou kennen als acteur. Toen jongeren zich in heel Groot-Brittannië begonnen af te zetten tegen de gevestigde upper class, zag Caine zijn droom alsnog in vervulling gaan.
My Generation focust vooral op de culturele revolutie en het creatieve talent dat tot ontluiking kwam in de jaren ’60. Zo waren er de grote namen als The Beatles en The Rolling Stones, maar ook The Animals, The Kinks of The Who in de muziekwereld. Maar even goed komen ook Marianne Faithfull, Donovan, Lulu, Sandie Shaw, fotograaf David Bailey of supermodel Twiggy aan het woord. We horen de bekendheden terwijl zij naar de archiefbeelden kijken, maar ze komen niet in beeld. Misschien om het mythische van hun glorietijden niet te hard te doorprikken.
Michael Caine vormt dan wel een ideale schakel tussen de beeld- en audiofragmenten, maar maker David Batty slaagt er te weinig in om er een samenhangend geheel van te maken. My Generation kijkt als een reportage van een documentaireprogramma op televisie, genre Telefacts of Panorama, maar als filmdocumentaire is ze te gefragmenteerd en inhoudelijk onsamenhangend. Er wordt te veel van de hak op de tak gesprongen zodat onderwerpen te vluchtig worden behandeld. Zo komen ook de flower power en het ontstaan van de minirok aan bod, maar wie met zijn ogen knippert, heeft dit gemist. Er wordt ook weinig duiding gegeven aan mensen die er zelf niet bij waren in de jaren ’60 . Zo zullen velen niet weten dat Eric Burden de zanger van The Animals is. Nochtans is dit simpel opgelost met een functie onder zijn naamsvermelding.
© Remain in Light
Dat de jaren ’60 een belangrijke periode waren, zal iedereen wel bevestigen. My Generation laat echter te weinig de minder plezante kanten van toen zien. Heel kort wordt er stilgestaan aan het overmatige drugsgebruik in die tijd – o.a. John Lennon en Paul McCarthney waren niet vies van een pilletje – maar verder blijft het vooral rozengeur en maneschijn. Raketcrisissen, buitenlandse oorlogen, politieke of economische crisis… er wordt met geen woord over gerept.
Als diepgravende documentaire over de jaren ’60 valt My Generation dan ook een beetje te licht uit. Met een speelduur van 85 minuten is het ook haast onmogelijk om deze boeiende periode helemaal te coveren. My Generation geeft wel een aardige introductie in de muziekscène van de sixties en je zal je snel betrappen op het meeneuriën met klassiekers als ‘Satisfaction’, ‘Strawberry Fields Forever’, ‘Waterloo Sunset’, ‘We Gotta Get Out of This Place’ of titelsong ‘My Generation’. Liedjes die de tand des tijds meer dan doorstaan hebben.
Als nostalgische trip down (music) memory lane kan My Generation tellen, als adequaat portret van een roerige periode komt de documentaire iets minder goed uit de verf.
My Generation is reeds beschikbaar op dvd. Helaas zonder extra’s.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Karen op 21 april 2019
