Twee streamingdiensten concurreren met elkaar met de release van twee documentaires over hetzelfde onderwerp, met name het Fyre festival, die er nooit is geweest. De eerste docu is Fyre (2019) van Chris Smith op Netflix, de andere is Fyre Fraud (2019) van Jenner Furst en Julia Willoughby Nason op Hulu.
Het is minder dan twee jaar geleden sinds de storm rond het Fyre-festival. Voor mensen die hier niks van afweten; het Fyre festival had een tweede ‘Burning Man’ festival moeten worden op een eiland in de Bahama’s in april en mei van 2017. Muzieksterren als Blink-182 en Major Lazer zouden al van de partij zijn. Het was georganiseerd door Fyre Media-oprichter Billy McFarland (die ondertussen in de cel zit met een schuld van 26 miljoen dollar) en rapper Ja Rule als een luxe muziekfestival om de Fyre-app voor muziekboeking te promoten. Het evenement werd toen gepromoot op Instagram door die zogenaamde ‘social media influencers’ waaronder Kardashian socialite en model Kendall Jenner (die voor haar berichtje 250,000 dollar kreeg en dat berichtje intussen heeft verwijderd), model Bella Hadid, model en actrice Emily Ratajkowski, en nog een pak andere media-persoonlijkheden, van wie velen aanvankelijk niet hadden onthuld dat ze daarvoor betaald waren. Tijdens het inaugurale weekend van het FYRE-festival ondervond het evenement problemen met betrekking tot veiligheid, voedsel, accommodaties en relaties met de artiesten. Uiteindelijk werd het festival voor onbepaalde tijd uitgesteld nadat enkele aanwezigen waren gearriveerd, en tentjes aantroffen met voorverpakte broodjes, natte matrassen, geen wifi of gsm signaal, geen toiletten, geen drinkbaar water, weinig tot geen staff, geen medische voorzieningen, … in plaats van de luxe villa’s en gastronomische maaltijden die ze hadden beloofd toen ze duizenden dollars hadden betaald voor de toegang.
Als gevolg daarvan werden de organisatoren vervolgd, waarvan verschillende op zoek waren naar een soort groepsvordering en iemand eiste zelfs 100 miljoen dollar aan schadevergoeding. Op 11 oktober 2018 werd McFarland veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf en veroordeeld tot het verbeuren van 26 miljoen dollar voor fraude.
De Hulu documentaire kwam als een verrassing voor Netflix, ook al waren ze er al een tijdje mee bezig. Maar zeker in deze vorm en 4 dagen vóór de release van de Netflix docu. Het zou misschien net iets meer volk trekken, gezien de dit duo erin is geslaagd om een interview te verkrijgen met de organisator McFarland die momenteel zijn straf uitzit. Maar er is meer. Op het einde van de Fyre Fraud docu zou smalend opgemerkt worden dat Jerry Media – het media-bedrijf achter de marketing van het festival – de Netflix documentaire Fyre mede zou hebben geproduceerd, wat meteen de geloofwaardigheid aantast van de concurrerende docu. Hoe kan je nu een geloofwaardige documentaire maken als deze werd betaald door de mensen die ook de influencers hebben betaald van dat festival?
In een artikel in The Ringer kwam anderzijds een andere wenkbrauw-fronsende revelatie. Blijkbaar zou regisseur Chris Smith geen interview kunnen krijgen met organisator McFarland omdat de makers van de Fyre Fraud docu eerder 250’000 dollar hadden beloofd voor het interview. En dergelijke praktijken zijn ook niet koosjer voor een documentaire die de ethiek van een evenement op de rooster wil leggen. Wat met de ethiek van documentairemakers?! Smith, die voor zijn docu honderden mensen had ontmoet die hun geld in rook zagen opgaan en een vreselijke tijd hadden meegemaakt, had geen zin om geld te geven aan de man die verantwoordelijk was voor dit circus.
Ik moet de twee docu’s nog bekijken, maar van wat ik nu allemaal heb gelezen heb ik een lichte voorkeur voor de Netflix film, en dan vooral omwille van dat laatste argument. Je kan niet in een mars lopen voor de bescherming van het milieu als je voorbije zomer zonder nadenken twee citytripjes met het vliegtuig hebt genomen of opkomen voor dierenrechten en geen problemen ziet in het eten van fois gras. Anderzijds kan je geen finaal oordeel vellen over een film zonder deze te hebben gezien.
