Normaal is de levensduur van een goede serie ongeveer 3 seizoenen, daarna merk je dat de scenaristen net iets teveel op automatische piloot schrijven of nog compleet overboord gaan met onnozele plotwendingen of hopeloos inzetten op flash backs of droom-sequenties. Homeland is dan toch wel één van die uitzonderingen, want de serie blijft actueel en weet ons toch telkens te verrassen.
De structuur van de serie blijft altijd wel hetzelfde. De briljante, bi-polaire CIA-agent Carrie Mathison (Clare Danes), duikt te diep in een nieuwe zaak en worstelt opnieuw met geestelijke gezondheidsproblemen. De gebeurtenissen lopen uit de hand en de oude en wijze Saul (Mandy Patinkin), die Carrie eerder heeft verstoten vanwege haar eigenzinnige en wilde methoden, vergeeft haar. Samen redden ze de dag en laten ze een stapel schurken op een hoopje. President Keane (Elizabeth Marvel) heeft besloten na een aanval op haar leven om schoon schip te maken en een 200tal federale ambtenaren naar het gevang gestuurd en wil drastische acties tegen de plotters. Heeft ze het verkeerd om dat te doen na een mislukte militaire coup? Misschien niet, maar Homeland en Carrie zien haar op als een vijand van haar eigen regering. En stilaan wordt duidelijk dat er een gigantisch complot is, wat alleen Carrie lijkt te doorzien. Zij wil nu in het geheim de leugens blootleggen van Keane.
Hoe doet ze het? Wel haar geheime wapen komt tevoorschijn wanneer ze haar medicatie tijdelijk niet meer neemt, iets wat in de medische wereld met heel wat kritiek werd onthaald. Het blijft echter een geweldige set-up voor het hoofdpersonage in een toch wel heroïsche rol. Dat het misschien de verkeerde boodschap stuurt aan mensen die echt wel medicatie nodig hebben, kan ik begrijpen. Hoewel de show bipolaire stoornis meestal op de achtergrond zet in seizoen 5 en 6, met Carrie die braaf haar medicijnen neemt, en haar wilde acties zagen als een vertolking van haar grillig en lichtjes paranoïde karakter. Het concept van de gemartelde hoofdpersoon bleef echter niet achterwege.
In dit seizoen moeten we het stellen zonder het nevenpersonage, de C.I.A. hitman Peter Quinn (Rupert Friend), die eerder een grotere invulling kreeg. Hij was tevens diegene die in seizoen 6 het mysterie wist te ontrafelen, terwijl hij ook opgezadeld werd met een arsenaal aan post-traumatische mentale en fysieke kwellingen. In wezen kon je het zien als de relatie Saul > Carrie, maar hier werd het dus Carrie > Peter. In dit seizoen heeft hij nog wel een impact, vooral bij Carrie, maar dan niet in een fysieke gedaante en probeert Carrie het heengaan van haar vriend een plaats te geven. Sorry voor de spoiler voor diegene die seizoen 6 hebben gemist.
Met Quinn weg, had je kunnen veronderstellen dat Carrie opnieuw zou vervallen in het oude patroon en garant staan voor de psychische “waanzin”. Dat is toch niet helemaal het geval. Showtime wou beide karaktertrekken behouden. Carrie blijft dus in seizoen 7 met haar medicatie maar er zijn situaties genoeg waar de stoppen zullen doorslaan.
De finale is echt wel een shocker en nu kan je ook niet anders dan uit te kijken naar het 8ste seizoen. Ondertussen is het 7de seizoen beschikbaar op DVD en Blu-ray.
