Star Wars: The Last Jedi (2017) ** Blu-ray review

Om één of andere reden hebben we pas vorige week de Blu-ray van Star Wars: The Last Jedi (2017) in de bus ontvangen, zowat één maand na de release. Dit belet ons echter niet om deze toch nog even in de aandacht te brengen op De Filmblog. Zoals je kan zien aan de score kon de film niet al mijn verwachtingen inlossen (vooral qua verhaal), maar visueel kan het gerust naast Star Wars: The Force Awakens (2015) staan. Episode VIII speelt opnieuw in op onze nostalgie en de Star Wars fans zullen hier zeker plezier aan beleven, de echte fans zullen zich hier meer dan ooit aan ergeren.

Korte inhoud: Terwijl ze haar eerste stappen heeft gezet in een grote wereld, gaat Rey (Daisy Ridley) verder op haar epische reis met Finn, Poe en Luke Skywalker in het volgende hoofdstuk van de saga. Rey gaat in de leer bij Luke Skywalker (Mark Hamill) op Ahch-To. Laatstgenoemde moet ondertussen afrekenen met een geloofscrisis. Intussen vechten het verzet en de First Order hun oorlog verder uit. Die strijd brengt hen naar nieuwe plekken in het sterrenstelsel, waaronder een casinostad waar de bovenklasse zich bevindt.

Laat ik beginnen met de positieve punten. De film steekt visueel wel knap in mekaar. Toen ik de trailer zag had ik eerst mijn bedenkingen over het gebruik van egale rode muren die heel 80’ties aanvoelden, maar eigenlijk is de kleur ‘rood’ echt een stijl-element geworden zonder dat we ooit de kleur van bloed te zien krijgen. De meest indrukwekkende scène uit de film speelt zich af op een zoutvlakte waar we een rode steen hebben die bedekt is met een witte zoutlaag. Wanneer de Rebel vliegtuigen een aanval inzetten tegen The First Order, trekken ze strepen op de grond wat de rode kleur tevoorschijn laat komen. Een andere knappe scène was de Casino-stad Canto Bight, een soort Monaco voor rijke wapenhandelaars op een berg en uiteraard is er ook nog een lasergevecht met Snokes elite Praetorian Guard. Eigenlijk hadden we deze figuren nooit echt zien vechten ten tijde van de vorige Emperor, maar hier laten ze zien dat ze best wel Kylo Ren (Adam Driver) en Rey aankunnen.

Een tweede element wat me is bevallen is dat regisseur Rian Johnson wel een poging heeft genomen om nieuwe karakters te introduceren zonder te vervallen in Jar Jar Bings slapstick. En toch zitten er ook wat typische Star Wars onnozelheden in met gekke vogeltjes waar Chewbacca mee opgezadeld wordt of tevens de vreemde pad-achtige wezentjes op het eiland Ahch-To die het niet zo voor Rey hebben. Maar ook kleinere elementen zoals de introductie van Finn (John Boyega) of nog Rey die aan Kylo vraagt een shirt aan te trekken. Humor was eigenlijk wel iets van een negatief element in deze prent die eigenlijk wel een duistere episode wou brengen. Het begon al met Poe Dameron (Oscar Isaac) die een grappig moment wou brengen wanneer hij contact maakt met General Hux (Domhnall Gleeson). De humor in deze film werkt niet. De timing zit nooit echt zuiver en soms wil je dat deze franchise niet behandeld wordt als een superhero film van Marvel. Waarom moet tegenwoordig alles grappig zijn? En dan nog op elk dramatisch moment moest daar weer een grap bij.

© The Walt Disney Company Benelux. All Rights Reserved

Minder geslaagd vond ik het ontbreken van een echte villain, ook al liepen er vele potentiële kandidaten rond. Kylo is een emo-Darth Vader geworden, en nergens voel je echt dreiging van hem. Er is een scène waarin hij zijn helm aan diggelen slaat en een officier even de keel toe knijpt, maar op geen enkel moment voelde ik de ware toedracht van ’the dark side’. Zijn personage was in de vorige episode aan het twijfelen, deze twijfel wordt hier gewoon verder gezet. Captain Phasma (Gwendoline Christie) vind ik nog steeds een verspilling van het talent van een goede actrice en acteur Domhnall Gleeson die General Hux speelt blijft zich ook in hier zondigen aan over-acting (ook al was dat duidelijk de bedoeling). En van verspilling van talent gesproken, de figuur van DJ gespeeld door Benicio Del Toro had misschien maar een screentijd van nog geen 5 minuten in een film van 152 minuten. Zijn personage is me niet echt bij gebleven. Zelfs Snoke is een verspilling van tijd gebleken want hij stelt uiteindelijk niks voor in deze nieuwe saga.

Het principe van ’tijd’ is een vrij relatief begrip in de Star Wars saga, maar in deze film moet je al kijker toch over voldoende suspension of disbelief beschikken. Om een voorbeeld te geven, ***spoiler*** The First Order heeft een aanval ingezet op de schepen van het verzet die na een ‘jump into lightspeed’ door hen gevolgd werden. Om er zeker van te zijn dat ze niet opnieuw gevolgd zullen worden en zonder brandstof vallen, beslissen ze het tracking-systeem van First Order Dreadnought te saboteren (eigenlijk precies hetzelfde principe als de aanval van de rebellen tegen de Death Star) en daarvoor hebben ze een codebreaker nodig op een andere planeet. En terwijl de First Order the rebellen onder schot houden zien we Finn en Rose Tico (Kelly Marie Tran) afreizen naar Canto Bight, nog even genieten van de skyline, gevangen geomen en uiteindelijk nog wat tijd maken om dieren te redden die mishandeld worden. In al die tijd had The First Order de rebellen al 4 keer kunnen afschieten. ***end spoiler***.

Maar dit brengt is bij het script van Rian Johnson. Hij had ‘carte blanche’ gekregen van J.J. Abrams die de vorige film had gemaakt en waarschijnlijk wel een idee had hoe de verhaallijnen verder moesten lopen. Maar Rian dacht dat hij beter wist en heeft blijkbaar niks overgehouden van Abrams notities en gewoon zijn ding gemaakt, inclusief de inbreng van wat zaken die in conflict zijn met de geest van de Star Wars saga. Zoals bijvoorbeeld het principe van een schip te brengen in ‘lightspeed’ als wapen. Lightspeed – volgens de boeken die Lucas schreef – is niet supersnel door de kosmos vliegen (dat zou leiden naar heel wat ship-crashes en schip-schade) maar wel het gebruik van van ‘worm holes’ waarmee het schip zich van één deel naar een ander kan verplaatsen zonder feitelijk te vliegen (cf. hyperspace). De scène waarin ***spoiler*** Vice Admiral Holdo kamikaze-gewijs een lightspeed inzet om een imperial schip te doorboren, is visueel leuk maar gaat in tegen het idee van hyperspace. *** end spoiler*** Er is geen overlappende structuur. Meer nog, de prequels zijn op papier qua verhaal véél betere films, dan deze uit de losse pols film die absoluut geen rekening houdt met de vorige films.

Het feit dat het karakter van Luke Skywalker zo stiefmoederlijk werd behandeld is krankzinnig. J.J. had in The Force Awakens een roadmap geïntroduceerd die de locatie van Skywalker zou hebben, maar nu blijkt dat Skywalker helemaal niet gevonden wil worden (waarom de roadmap dan? Geen idee). Alles werd opgebouwd naar de ontmoeting tussen Rey en Luke en wat krijgen we dan, een scene met Skywalker die de laser over zijn schouder smijt. Als dit geen dikke middelvinger is van de regisseurs naar AL DE FANS weet ik het ook niet meer. Skywalker is het karakter van de hoop en hier wordt hij door de film afgeschreven als een ouwe zeurpiet die liever aan de melk zuigt van vreemde beesten op zijn eiland dan zijn legacy veder te zetten. Obi-Wan was ook een kluizenaar geworden, maar hij bleef Jedi en werd uiteindelijk de meester van Luke. Er zit meer verhaal in de game Battlefront II over Luke Skywalker dan in deze film die het karakter opvoert als de hoofdfiguur in bijna al haar posters! Gaat de film tegen al onze verwachtingen in? Ja, en onvoorspelbaar zijn is een goede eigenschap maar is wat mij betreft geen kwaliteitslabel. Iemand die geen bal af weet van Star Wars kan een buitengewoon onvoorspelbare film maken, dit wil nog niet zeggen dat de film goed zal zijn. ***spoiler*** Hier wordt de geschiedenis van Rey afgedaan als iets betekenisloos en iedereen kan een machtige Jedi worden (corporate Disney heeft hiermee de toekomst van Star Wars willen verzekeren), is Snoke een figuur waar we NIKS van afweten en met een simpele jedi-truuk in twee gehakt kan worden (WTF!), is en blijft Captain Phasma een zware teleurstelling (ook al beweerde Kathleen Kennedy dat haar personage meer gewicht zou hebben), blijft Finn de moppentapper van dienst, kan Leia vliegen en is ze bestand tegen explosies en instant bevriezing,… en ik zwijg nog over Admiral Holdo met haar geheime plan die nergens op sloeg en alleen maar in de film werd geschreven om wat Social Justice en vrouwenrechten aan het jonge publiek op te dringen. ***end spoiler***.

Het spijtige aan de nieuwe franchise is dat ik het gevoel heb dat ze alles voor een jonger publiek hebben gemaakt. De personages zijn iets meer karikaturen, er zit zo goed als geen romantic interest te bespeuren, geen seks, geen geweld, de emoties zijn vrij primair, diversiteit in de casting is echt een streefdoel geworden zonder die personages ook een zeker gewicht te geven, en scènes met een vliegende Leia (Carrie Fisher) in space voelen echt wel fake aan maar lijken voor de nieuwe generatie geen issue te zijn. De gevechtsscènes zijn ook stukken minder scherp en lijken meer op een dans dan op een echt gevecht. Naar het einde toe van de film krijg je een scene waarin Rey en Kylo het moeten opnemen tegen een horde imperial guards. Stilistisch lijkt de scène nog ok, maar bekijk het gevecht. De choreografie is net een dans waarin de guards doelbewust Rey vermijden en dan maar hun wapen in de lucht slaan.

Star Wars: The Last Jedi deed het minder goed dan The Force Awakens aan de box-office. Daar waar J.J. Abrams film nog in de 2 miljard dollar club verzeilde, moest deze film het doen met 1,3 miljard dollar. Dit is nog steeds gigantisch veel, maar toch wel een pak minder. Met de wat tegenvallende reviews van Solo: A Star Wars Story (2018) worden het spannende dagen voor producer Kathleen Kennedy. Ik blijf in ieder geval perplex hoe je met zo’n knappe franchise en zoveel geld toch zo’n belabberde film kan maken. The Last Jedi is dus uit op DVD en Blu-ray (3D) mét audio-commentaar van de regisseur! Tevens ook heel wat making of filmpjes. Een aanrader voor Star Wars fans, en voor de rest; wel de film duurt lang maar heeft heel wat humor en visueel vertier.