Het magazine IndieWire heeft gisteren uitgepakt met wel een heel bijzonder headline. Blijkbaar zou Rotten Tomatoes van plan zijn om “Hate Speech” te bannen op de pagina van de opkomende Black Panther (2018). Een ingreep die ze eerder al hadden uitgevoerd op Star Wars: The Last Jedi (2017).
We leven tegenwoordig in een politiek correcte maatschappij waar alles en iedereen best een blanco strafblad heeft en een open geest voor diversiteit en vrouwenbelangen. Dit fenomeen begon in de literatuur begin jaren 90 met het vermijden van taal of gedrag dat kon worden gezien als uitsluiting, marginalisering of belediging van groepen mensen die als achtergesteld of gediscrimineerd werden beschouwd, met name groepen gedefinieerd door geslacht of ras. Ik heb op zich NIETS tegen een maatregel die discriminatie of seksisme kan voorkomen, integendeel. Dat is zelfs het punt niet. Daar waar de balans begint door te slaan is het moment waar het doel voorbij wordt geschoten en we terecht komen in een wij-tegen-zij politiek. En dit kan leiden tot bedenkelijke situaties, waarin mensen die kritiek hebben op een overdreven betutteling en opgelegde normen ofwel ontslagen worden (cf. Google) of verweten worden voor racisten en hufters. Gelijkheid creëer je niet door de ene groep te laten inleveren en de andere groep wat meer te geven, gelijkheid creëer je door elkander te respecteren. En wanneer dit respect zoek is, houdt de discussie op en installeer je net polarisering.
In films kreeg je zoiets als opgelegde diversiteit (zoiets dus) die het verhaal nauwelijks ten goede kwam. Een ander fenomeen was een vorm van censuur of uitsluiting van individuen die niet willen meestappen in dit circus van hedendaags cultureel Marxisme of er gewoon een afwijkende mening op nahielden. En dit fenomeen zie je tegenwoordig overal. Herinneren jullie zich die jongen die werd ontslaan door Google omdat hij kritiek had op de opgelegde diversiteitsnormen binnen het bedrijf? Wanneer Google straks zal bepalen welke sites en opinies beantwoorden aan hun maatschappij visie en censureren welke niet, dan zijn we niet ver af van Big Brother situaties die George Orwell beschreef in 1984.
Dat Rotten Tomatoes het zo nodig vindt om in dit politiek spel te stappen – nadat een obscure Facebook groep van DCEU-fans (die ondertussen is verwijderd) de film wou boycotten – is niet alleen contra productief maar maakt ook duidelijk dat hun site niet meer als iets “objectief” genoemd kan worden. Vanaf het moment ze het voting system “manipuleren” kan men spreken van een opiniesite en bijgevolg verliest het zo goed als alle geloofwaardigheid. In het artikel gaat het enkel over de audience vote, maar indien dit gemanipuleerd kan worden zet je toch ook de deur open voor manipulaties bij de stemmen van de journalisten. Je kunt bijvoorbeeld negatieve reviews aanzien als Hitler quotes of racistisch en niet te laten meetellen in het gemiddelde, en positieve reviews dubbel laten meetellen. Wie kan vandaag met zekerheid zeggen dat dit niet het geval is?
Rotten Tomatoes is de laatste jaren al heel wat bekritiseerd geweest door zijn vaak afwijkende scores, en nu dat ze er openlijk voor uitkomen dat ze mensen zullen censureren die Black Panther niet lusten hebben ze wat ons betreft in hun eigen voet geschoten en bewijzen ze de film absoluut geen goede dienst. Want net zoals deze van de pot gerukte discussie over die ‘monkey’ t-shirt van H&M of de zwarte piet discussie, creëer je hiermee eigenlijk net meer polarisering. Waar leg je trouwens de grens tussen “hate speech” en oprechte kritiek op de film en wie zal dat bepalen? Hopelijk zal de film hier niet onder gaan lijden, maar ik vrees er een beetje voor. De film zou een slordige 150 miljoen moeten ophalen tijdens het speciale President’s Day weekend. Bij ons komt de film reeds uit op 14 februari 2018.