Luguber hoe dicht films soms bij de werkelijkheid komen. De actieprent Bastille Day (2016) (ook bekend als The Take), waarin een terroristische actie gepleegd wordt op de Franse nationale feestdag, zou in Frankrijk op 13 juli uitkomen. Omdat op 14 juli echter een échte terroristische aanslag gepleegd werd tijdens het vuurwerk ter ere van Quatorze Juillet in Nice, liet de distributeur het aan de bioscoopuitbaters zelf over of ze de film nog zouden spelen of niet. Of hoe film de werkelijkheid inhaalt.
Korte inhoud: Michael Mason (Richard Madden) is een Amerikaanse zakkenroller die met een toeristenvisum in Parijs verblijft. Hij is een van de beste pickpockets die er rondlopen en in een handomdraai berooft hij argeloze toeristen van hun euro’s en paspoorten. Op een avond ziet hij hoe een geagiteerde vrouw (Charlotte Le Bon) een telefoontje pleegt waarin ze zegt dat ze zich niet aan een afspraak zal houden.
De interesse van Mason is gewekt en tijdens een onbewaakt moment steelt hij de tas van de vrouw. Daarin zit een blonde pruik, een teddybeer en een smartphone, die Mason houdt. Luttele minuten nadat hij het hele zaakje weggooit, ontploft de tas echter waarbij vier mensen omkomen. Omdat Mason op de bewakingsbeelden van de omgeving staat met de tas, is hij de enige verdachte voor de Franse politie.
Maar ook de CIA is geïnteresseerd in de zaak en hun agent Sean Briar (Idris Elba) krijgt Mason te pakken voordat hij in handen valt van de Franse politie. Briar gelooft niet in de schuld van Mason en gaat samen met hem op zoek naar de echte daders. Daarbij worden ze achterna gezeten door de Franse politie en de échte daders van de bomaanslag.
Idris Elba wordt getipt als mogelijk kanshebber op de rol van James Bond wanneer Daniel Craig definitief zijn license to kill aan de wilgen hangt. Een zwarte Bond, het zou revolutionair zijn, maar in Bastille Day toont Elba wel dat hij een geloofwaardige Bond zou zijn. Bastille Day is immers een James Bond light. Veel actiescènes met ontploffingen, diplomatiek gekonkelfoes achter de schermen tussen naties en intelligentiediensten en personages die buiten de lijntjes kleuren en waarvan je niet weet voor wie ze werken.
Het scenario van Bastille Day werd geschreven door debutant Andrew Baldwin en James Watkins, die eerder My Little Eye met een nog onbekende Bradley Cooper en The Descent part 2 schreef. Allebei horrorfilms van een redelijk bedenkelijk allooi. Dan is het scenario van Bastille Day toch al iets beter, hoewel er ook hier wel enkele serieuze plotgaten inzitten en er geen moeite gedaan wordt om clichés te vermijden.
James Watkins neemt ook de regie voor zijn rekening en dat doet hij mijns inziens beter dan scenario’s schrijven. Na Eden Lake en de sfeervolle horrorfilm The Woman in Black met Daniel Radcliffe is Bastille Day Watkins’ derde film. Watkins weet de vaart in de film te houden, kan goed overweg met de actiescènes en met zijn 90 minuten klokt Bastille Day op een juist moment af. Een spannende achtervolging over de Parijse daken springt er bovenuit wat betreft mise en scène.
De dynamiek tussen de personages van Elba en Madden (Robb Stark uit “Game of Thrones”) zit goed en het gekibbel tussen de twee vormen leuke rustpauzes tussen alle actie. De imposante verschijning van Elba vormt een ideale tegenhanger voor Maddens personage dat ondanks zijn carrière als gauwdief niet zo’n grote held blijkt te zijn. Dit komt tot uiting in de conversatie waarin Briar tegen Mason zegt: “You ran, innocent people don’t run”, waarop Mason antwoordt: “Have you seen yourself… you’d run too.”
Het thema van de Franse nationale feestdag lijkt er een beetje bijgesleurd (in de Angelsaksische landen heeft Bastille Day de titel The Take meegekregen) en dient vooral als kapstok om het verhaal aan op te hangen. Wel aardig is dat de Franse personages onderling gewoon Frans spreken en geen Engels met afschuwelijk Frans accent.
Vernieuwend is deze Bastille Day allerminst, alle ingrediënten heb je immers al gezien in andere films in dit genre, zoals de James Bonds en Jason Bournes van deze wereld. Toch verveelt deze film geen seconde, en hij is vooral het bekijken waard door het samenspel van Idris Elba en Richard Madden. En het feit dat de inhoud van de film erg dicht bij de realiteit komt is een erg ongelukkig toeval, maar zet de kijker misschien ook wel even aan het denken.
Bastille Day is sinds begin september verkrijgbaar op dvd en blu-ray. Helaas, zoals wel meer met titels van Dutch FilmWorks, zonder extra’s.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Karen op 4 oktober 2016
