No Escape (2015) * review

Een film die een ware hit zou zijn geweest in de jaren 80 is deze No Escape (2015), maar in 2015 voelt het aan alsof we hier te maken hebben met een opgesmukte B-actiefilm. Het verhaal speelt zich af in Azië in een land die zo onstabiel en krankzinnig lijkt, dat de makers er simpelweg geen naam op konden plakken.

Korte inhoud: De Amerikaan Jack Dwyer (Owen Wilson), zijn vrouw Annie (Lake Bell) en twee dochters vestigen zich in een hotel ergens in Azië en worden geholpen door de Britse expat Hammond (Pierce Brosnan). Daar raken ze verstrikt in een staatsgreep geleid tegen de eerste minister. Samen gaan ze verwoed op zoek naar een veilige uitweg, weg van de omgeving waar buitenlanders onmiddellijk worden geëxecuteerd.

Acteur Owen Wilson zien we niet vaak in dramatische rollen en voor deze film haalt hij zijn volledig arsenaal van geschokte en verontruste blikken boven. Spijtig genoeg werd de film geschreven door een stel apen, genaamd Drew Dowdle (As Above, So Below) en de regisseur van dienst John Erick Dowdle (Devil, As Above, So Below), en zo zien we de hoofdpersonages de ene na de andere stommiteit uithalen die hen alleen maar meer in gevaar brengen. Ook de twee dochters, Lucy (Sterling Jerins) en Beeze (Claire Geare), proberen elkaar de loef af te steken voor wie sneller de dood kan vinden. Wanneer ze stil moeten zijn, schreeuwen ze de longen uit hun lijf, en voor de rest zijn het irritante kwezels die wanneer ze een dodensprong van een dak hebben overleefd, enkel maar kunnen zeuren dat ze honger hebben. De makers zorgen wel voor enig comic relief door de scène in slow motion te draaien, maar laten de kans liggen om meteen komaf te maken met die twee halfbakken mormels.

De film is tevens ook behoorlijk racistisch van ondertoon, maar dat is zo een beetje de aard van het beestje van die ‘all american disaster’ films. Al wat vreemdeling is, is gespuis en de Amerikanen zijn de enige echte helden die deze hel moeten overleven. Voor de rest is het een simpel ‘overlevings-‘verhaaltje waar elke complexiteit werd gemeden. Dit resulteert in onbedoeld lachwekkende situaties. Was de film niet zo resoluut a-historische, zouden de bekentenissen van Hammond iets meer slagkracht hebben, maar nu is het een poging om diepzinnigheid te brengen op een inhoudsloze prent.

Zoals ik zei, No Escape had de perfecte 80’ties film kunnen zijn, het liefst met een Chuck Norris in de hoofdrol. Wat ik maar niet begrijp is welke kiekens het een goed idee vonden om zoiets nog in 2015 te willen maken. Gelukkig heeft deze prent niet al teveel gekost in productie. Op 29 oktober 2015 komt de film uit bij onze noorderburen, tot op heden is er nog geen Belgische release voorzien.