The Water Diviner (2015) ** Blu-ray review

Het regiedebuut van Russell Crowe, met de wat lompe titel The Water Diviner (2014), is toch wel wat van een teleurstelling. Het is geen slechte film, en het acteerwerk is uiteraard wel van een goed niveau, maar het script van Andrew Knight en Andrew Anastasios komt nooit tot leven.

Korte inhoud: Op een dag vindt de Australische boer en wichelroedeloper Joshua Connor (Russell Crowe) water en begint een waterput te graven op zijn land in het jaar 1919. Vier jaar eerder dienden zijn drie zoons bij het Australian and New Zealand Army Corps en kwamen ze vermoedelijk om bij de slag om Gallipoli, hun lichamen werden nooit teruggevonden. Conor’s vrouw Eliza (Jacqueline McKenzie) kan het verdriet niet meer aan en maakte een einde aan haar leven. Connor belooft zichzelf om de lichamen van zijn zonen te gaan zoeken in Turkije en te begraven naast hun moeder. Hij reist naar Istanbul waar hij van de Britse consul te horen krijgt dat Gallipoli verboden terrein is. De slachtoffers van de oorlog zijn begraven in een massagraf en het gebied is niet toegankelijk voor burgers. Hij ontdekt dat een van zijn zoons mogelijk nog in leven is en samen met sergeant Jemal (Cem Yilmaz) en majoor Hasan (Yilmaz Erdogan) gaat hij verder op zoek. Tijdens hun zoektocht zijn de Grieken Turkije binnengevallen en komen de drie in oorlogsgebied terecht. Niettemin zet Connor zijn zoektocht verder.

Wat heeft het wichelroedelen te maken met het verhaal? … Geen idee. Ik had de indruk dat Russell zijn film wou beginnen met een boer op zijn land, net zoals Clint Eastwood dart deed alvorens hij zijn handen echt vuil ging maken in Unforgiven (1992). De gewone man die gedwongen werd het wapen ter hand te nemen om zijn familie te voorzien van een degelijk inkomen, of in dit geval zijn familie te herenigen. Ook al gaat die laatste vergelijking niet geheel op, gezien Connor eigenlijk pas op zoek gaat naar de lichamen van zijn zonen 4 jaar na hun vertrek en na de zelfmoord van zijn vrouw. Waarom dan nu plots die inkeer is compleet onduidelijk, alsof hij meer inzet met de dode lichamen (dat van zijn zonen en vrouw) dan met de gevoelens van de levenden.

De film is gebaseerd op waar gebeurde feiten, het is te zeggen: er was een slag bij Gallipoli waar Australische soldaten in betrokken waren, en er was een invasie van de Grieken in Turkije, maar zo goed als de rest van verhaal is verzonnen. Ons personage lijkt dan ook nog aan te pappen met een jonge vrouw, gespeeld door Olga Kurylenko (pics), een halfbakken romance die eigenlijk nooit echt tot iets zal leiden. De schrijver hadden beter alles ingezet op het leed van de vader die zijn zonen ging opsporen. Romantiek is nu niet meteen weggelegd voor Crowe, en ook het feit dat hij ook nog eens zichzelf ging regisseren, maakte alles er niet beter op. Was dit verhaal in beeld gezet door een Costa-Gavras of een Ken Loach, dan had het misschien nog wel een pakkend drama opgeleverd over de absurditeit van oorlog in plaats van dit silly snoozefest.

Acteurs die achter de camera kruipen, de voorbeelden zijn niet meer bij te houden. Maar Russell is duidelijk geen Clint Eastwood of Ben Affleck. Hij heeft geen slechte film gemaakt, maar het is inspiratie- en stijlloos. Op geen enkel moment voel je je betrokken bij de personages of het verhaal. Indien deze film gemaakt zou zijn door een minder bekende naam, dan was deze Water Diviner niet meer dan een tv-film vol clichés en idiote scènes die ons iet moeten vertellen over leven en dood (zoals een scène met een oude man die een levende kip wil pluimen). Toch kan je niet ontkennen dat de man zelfs een slechte scène met voldoende charisma kan spelen.

© Universal Pictures Home Entertainment

Op 19 augustus 2015 verschijnt The Water Diviner op DVD en Blu-ray. Spijtig genoeg zonder audio-commentaar, maar wel met een uitgebreide making of. De film heeft zo’n 22 miljoen dollar gekost, maar flopte hoe dan ook aan de box-office met een wereldrecette van slechts 15 miljoen dollar. Ik vermoed dat Crowe in de toekomst voor de camera zal blijven.