Jessabelle (2014) ** Blu-ray review

Een goede horrorfilm van tijd tot tijd gaat er bij mij altijd wel in. Helaas valt het genre nogal eens ten prooi aan echte bagger en uitmelkerij. Gelukkig verschijnt er af en toe toch nog een originele prent die kan verrassen. Zo hadden we de afgelopen jaren – om er maar twee te noemen – bijvoorbeeld The Conjuring (2013) of The Cabin in the Woods (2012) die een originele draai aan het concept horrorfilm gaven. Het was dus met hoopvolle verwachtingen dat ik Jessabelle (2014) in de Blu-ray-speler stak, maar na 90 minuten toch moest concluderen dat dit een zoveelste doorsneehorrorprent is.

Korte inhoud: Jessie Laurent (Sarah Snook) en haar vriend Mark (Brian Hallisay) staan op het punt om te gaan samenwonen wanneer ze een verschrikkelijk verkeersongeval krijgen. Mark laat daarbij het leven en Jessie verliest haar ongeboren baby en belandt in een rolstoel. Omdat ze verder op niemand kan rekenen, trekt ze om te herstellen in bij haar vervreemde vader Leon (David Andrews) die in Louisiana woont. Na de dood van haar moeder Kate (Joelle Carter) – ze stierf aan kanker vlak na Jessies geboorte – is het contact met haar aan alcohol verslaafde vader helemaal verwaterd.

Leon duwt Jessie in de oude kamer van haar moeder en het duurt niet lang of Jessie vindt onder het bed een doos met oude videobanden. Op de films is haar moeder te zien die haar waarschuwt voor een gevaarlijke geest die zich in het huis zou schuilhouden. Aanvankelijk is Jessie gewoon blij om haar moeder eindelijk op levende beelden te zien, maar het wordt al snel duidelijk dat er in het huis vanalles niet pluis is. Gelukkig duikt plots oude schoolvriend Preston (Mark Webber) op die samen met Jessie op zoek gaat naar de boze entiteit in het huis.

Tot zover de korte inhoud die nog wel het beste doet vermoeden. Toch zou bij het lezen van de naam van de regisseur al een oranje verkeerslicht in je hoofd moeten gaan branden. Kevin Greutert regisseerde namelijk voordien Saw VI en Saw 7, geen films die uitblonken in originaliteit. Daarvoor werkte hij voornamelijk als editor, o.a. van de andere vijf delen in de reeks rond Jigsaw. In tegenstelling tot de Saw-franchise draait het in Jessabelle meer om de sfeer dan om de portie bloed en ingewanden. Greutert weet wel enkele sfeervolle scènes met schrikeffect te filmen, maar vooral het scenario van Robert Ben Garant is te zwak om van deze film een hoogvlieger te maken.

In het scenario van Jessabelle zitten immers een paar serieuze plotgaten waar je beter niet al te veel over nadenkt. Zo is het vreemd dat een vlotte vrouw als Jessie die een leuke relatie heeft met haar vriend niemand anders heeft om haar na haar ongeluk op te vangen dan haar vader die ze al jaren niet meer heeft gezien. Of zo is de deur van de kamer van de moeder van Jessie in het huis verstopt achter een kast maar wanneer Leon de kast verschuift is de kamer onmiddellijk bewoonbaar. Hoezo spinnenwebben?

Dat kan je allemaal nog afdoen als detailkritiek want inderdaad wie let er op zulke dingen in een spannende en boeiende film? Niemand uiteraard, maar het punt is dat de spanningsboog van Jessabelle dermate op en neer gaat dat je je in de dalmomenten zodanig verveelt dat je op dergelijke details begint te letten. Clichés kijken we in horrorfilms wel eens meer door de vingers, maar je moet de aandacht van de kijker wel weten vast te houden en daar gaat Jessabelle een paar keer de mist in. En een Carrie-moment aan het einde van de film is te weinig om dat te verdoezelen.

© Dutch FilmWorks

Gelukkig weet Sarah Snook Jessie op een sympathieke manier neer te zetten zodat je met haar penibele situatie te doen hebt. Je kan je zeker inbeelden dat door het ontdekken van de videobanden Jessie haar moeder beter wil leren kennen, ook al lijkt haar moeder op de beelden een spirituele freak die haar waarschuwt voor duistere krachten. En dat Preston al heel lang een oogje heeft op Jessie is zeer duidelijk, maar het personage brengt wel meer menselijkheid in het verhaal. Verder zien we in de cast nog David Andrews als Jessie vader en Joelle Carter als Jessies moeder Kate. Acteurs met een lange, maar vooralsnog nog vrij onopvallende staat van dienst.

Decor van Jessabelle is de omgeving van Louisiana, met zijn moerassen en rivieren een uitstekende locatie voor een horrorfilm. Hoewel het huis van vader Leon omgeven is door een bos en een meer hadden de makers veel meer kunnen doen met de locatie. Ook met het gegeven dat Jessie in een rolstoel zit en dus letterlijk niet kan weglopen voor de boze geesten, is veel te weinig gedaan. Dat is jammer en had een originele toets aan de film kunnen geven.

Daardoor blijft Jessabelle grotendeels een ongeïnspireerde film die er allerlei bovennatuurlijke elementen bij sleurt (Tarotkaarten, voodoo, spirituele krachten…) maar blijft steken in een slecht uitgewerkt scenario met af en toe een schrikeffect. Alleen voor de echte fans van het genre, voor beginnende of occasionele horrorfans zijn er veel betere films te vinden. Jessabelle voegt immers zeer weinig toe aan het horrorgenre.

De blu-ray van Jessabelle ligt inmiddels in de winkels.