Toen ik A Swedish Love Story (1970) van Roy Andersson zag liggen, stond ik er niet bij stil dat deze prent effectief al 45 jaar oud is en niet gewoon een ‘retro’film blijkt te zijn. Ik vond al dat het decor een heel hoog budget moest hebben gehad want alles klopte aan de “70ties sfeer”. Maar deze film is nu pas uitgekomen op DVD met Nederlandse ondertitels.
Meteen valt ook mijn droom in diggelen om de ravissante actrice Ann-Sofie Kylin bezig te zien wanneer ze meerderjarig zou zijn, ondertussen is ze verdikke bijna de leeftijd van mijn moeder. Ik zal dus in het verleden moeten graven.
Korte inhoud: We hebben twee families, elk met hun problemen. De ouders van de 15-jarige Pär (Rolf Sohlman) zijn gewone mensen, automechaniekers, niets bijzonders aan. Pär helpt hen in de garage en rijdt met zijn vrienden rond op zijn motorfiets. Annika (Ann-Sofie Kylin) is de jonge dochter van een middenklasse gezien dat bij de hogere klasse wil behoren. Dit leidt tot een enorm gefrustreerde vader en als even labiele moeder. Wanneer de jongeren elkaar toevallig ontmoeten, voelen ze zich enorm aangetrokken tot mekaar. Maar er is het klassenverschil dat een beetje de parten speelt. Ze laten dat niet aan hun hart komen en zoeken toch toenadering en beleven de zomer van hun leven.
Dit is een wel heel bijzondere film. Niet alleen omwille van de leeftijd, maar het is precies zo’n typische filmfestival prent. Traag, over gewone mensen in het gewone leven, waar we allen zo van houden als we heden ten dage naar de tv kijken, mensen die niets te vertellen hebben maar toch blijven we kijken al is het maar om te zien dat ze zijn zoals ons. Dit liefdesverhaal wordt ook perfect gedoseerd. Het is een prille liefde tussen jonge tieners. Verwacht dus geen stomende scènes, maar de intimiteit tussen de twee hoofdrolspelers moet er zeker niet voor onder doen. Ik vind hen bij momenten een beetje een Grease (1978), John Travolta en Olivia Newton-John in kinderversie. verder heeft de film inhoudelijk niets te maken met Grease uiteraard.
En meer is het ook niet. De film is geen drama, geen plot, groeit niet, evolueert niet. Ik zeg het; zet een camera op je buurman en je ziet hetzelfde. Het ‘Iedereen Beroemd’- gehalte druipt ervan af, maar dan vanuit voyeuristisch oogpunt zonder dat de personages zich in de kijker willen werken met idiote uitspraken. Nee we volgen twee tieners die hun intieme liefde beleven tegen de achtergrond van hun kleinburgerlijke oersaaie bekrompen ruziënde ouders.
© Europa Film
Het heeft een traag tempo, maar die 70’ties sfeer zit er goed in (en dus blijkbaar gewoon echt) de retro-filmkleuren (toen actueel) en Ann-Sofie Kylin die de camera aantrekt, plakt op het beeld en je betovert! Extreem goed gecast meisje indertijd. En dat deze film eigenlijk nergens over ging, dat heeft me helemaal niet gestoord. En na 45 jaar staat deze film er nog steeds, tijdloos, want prille tienerliefdes zijn van alle tijden.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Jeroen op 13 mei 2015
