Vanavond op Eén is er de komedie The Joneses (2009), een film met een scherp randje die in België eind vorig jaar een nogal geruisloze bioscoop-doortocht kende. Ietwat jammer, want dit regiedebuut van Derrick Borte — die zijn roots heeft in de reclamewereld, een niet onbelangrijk detail zoals blijkt in de film — heeft goede intenties en biedt meer dan de quasi perfect gebotoxte Demi Moore en de immer cynische David Duchovny. Helaas kan de film een goed begin niet helemaal waarmaken op het einde.
Korte inhoud: Steve, Kate en hun kinderen Mick en Jennifer Jones lijken wel de perfecte familie. Steve is een succesvol zakenman die zijn vrije tijd vult met golfen en netwerken, terwijl zijn vrouw haar dagen doorbrengt bij het kap- en beautysalon en in de hipste kledingzaken. Zoon Mick (Ben Hollingsworth) en dochter Jenn (Amber Heard) gaan nog naar school, waar ze elk het populaire middelpunt vormen van hun vriendenclubjes. Wanneer de familie Jones hun intrek neemt in een kast van een huis in een wijk vol nouveau riches, zijn de buren dan ook wat blij met het nieuwe gezin in hun wijk. Maar helaas is niets wat het lijkt bij de Joneses en al snel begint hun pose als het ideale gezin de eerste barstjes te vertonen.
Het gezin Jones blijkt namelijk een gefabriceerde marketing unit te zijn, die is samengesteld door gewiekste marketingmensen, en in een rijke buurt wordt gedropt als gezin om er zoveel mogelijk van de nieuwste producten te hypen en verkopen (deze ‘schokkende’ wending wordt in het eerste kwartier van de film al duidelijk, dus veel verklap ik hier niet mee). Alle gezinsleden hebben echter ook individueel hun geheim, zo blijkt de tienerzoon nog in de kast te zitten, valt dochter Jenn op oudere mannen en slapen Steve en Kate in aparte kamers.
Derrick Borte begint zijn eerste langspeelfilm meer dan aardig als een kritische film over consumentisme, kapitalisme en een steeds meer eisende maatschappij. Dat blijkt al uit de titel, want de uitdrukking ‘Keeping up with the Joneses’ betekent in het Engels zoiets als de aanwezigheid van een gezin in een bepaalde buurt, dat altijd vooruitloopt op de nieuwste hypes en daardoor als trendsetter fungeert voor de hele buurt. Ook de familie Jones uit de film zorgt ervoor dat de hele wijk hun koopgedrag begint te imiteren en hun verkoopscijfers al snel een hoge vlucht nemen.
Steve Jones is een rol die perfect op het lijf is geschreven van David Duchovny. Vader Jones is uitermate cynisch, met droge humor, die zelfs de golfcourt als de perfecte plaats ziet om nog snel enkele nieuwe hebbedingetjes aan de man te brengen. Duchovny mag in The Joneses de filmversie spelen van Hank Moody uit ”Californication”, weliswaar in een ietwat afgezwakte gedaante. Ook Demi Moore is aanvankelijk geloofwaardig als de harde zakenvrouw die zich door niets of niemand in de weg laat staan. Verder valt ook nog rijzende ster
Amber Heard op als dochter Jennifer die haar verkoopscijfers liever in bed opkrikt.
© Dutch Filmworks
Helaas besluit Borte halverwege de film alle scherpe kantjes en maatschappijkritiek overboord te gooien en evolueert The Joneses naar een typische Amerikaanse romcom met een groot mierzoet happy end. Waarschijnlijk een poging om een meer mainstream publiek te bereiken, maar het werkt totaal niet. De transformatie van Kate Jones als meedogenloze zakenvrouw naar mak lammetje dat valt voor haar gespeelde echtgenoot geldt als ongeloofwaardig dieptepunt bij deze plotse ommekeer.
En zo blijf je na het bekijken van The Joneses met een tweeslachtig gevoel achter: aangenaam verrast door het eerste deel van de film, maar teleurgesteld omdat weer maar eens gekozen werd voor het gemakkelijke einde in het laatste deel van de film.
Beoordeling: 2 / 5
Recensie door Karen op 21 maart 2015
