Wat kan er nu verkeerd zijn met een spionage-thriller waarin we een ex-007 acteur en een ex-bondgirl aan het werk zien? Alles zo blijkt, na het zien van The November Man (2014) van actie-veteraan Roger Donaldson (The Recruit,Cocktail, Species, No Way Out). De regisseur is ondertussen 70 jaar en het valt op dat hij tegenwoordig vaak oude mannen opvoert in zijn films in het gezelschap van jonge dames. Had hij nu nog een script die nog maar voor de helft geloofwaardig was met iets minder clichés, dan had dit nog een degelijke actiefilm kunnen worden die op z’n minst de prijs van de popcorn waard is.
Korte inhoud: Ex-CIA agent Peter (Pierce Brosnan) hoopt rust te vinden in het runnen van een vredig Zwitsers hotel, maar wordt terug in het spel gebracht door ex-collega John Hanley (Bill Smitrovich). Als een vriendin van Peter, Natalia Ulanova (Mediha Musliovic), vlak daarna vermoord wordt, is hem duidelijk dat er dubbelspel wordt gespeeld. Zijn protegé David (Luke Bracey) opent de jacht op hem, maar zal heel wat uit de kast moeten trekken om zijn leraar af te troeven. Peter zal al zijn kennis en ervaring nodig hebben als blijkt dat de missie van de CIA directie tot het Kremlin reikt.
De film is gebaseerd op het zevende volume van ‘The November Man’ romanreeks van Bill Granger, die zowat in hetzelfde water vist als de Jack Ryan boeken van Tom Clancy; ook al zijn ze iets minder bekend. De film werd gemaakt met een relatief minuscuul budget van 15 miljoen dollar. Toch merk je er eigenlijk niet zo heel veel van. Het is echter duidelijk dat de grote filmstudio’s geen interesse hadden om hiervan een franchise uit te bouwen. Bij dergelijke spionage-thrillers is er uiteraard heel wat concurrentie. Paramount heeft zijn Jack Ryan en Ethan Hunt, Universal heeft Jason Bourne en MGM heeft James Bond. Niemand zat echt te wachten op de avonturen van Peter Devereaux…zo blijkt. The November Man had al in 2007 in de zalen moeten draaien, maar het heeft geduurd tot vorig jaar om dit project uiteindelijk in productie te brengen. Gezien het relatief kleine budget werd geopteerd om te draaien in Belgrado, Servië in plaats van Berlijn zoals het stond beschreven in het boek
Met Poetin die zich steeds meer in de kijker werpt als oproerkraaier merk je dat Hollywood de koude oorlog terug wil invoeren en opnieuw uitpakt met Russische schurken. Hoewel in deze prent ook de Amerikanen boter op hun hoofd hebben. Alles draait echter rond een kwaaie Russische generaal die heel wat menselijk leed heeft veroorzaakt, met name het 2 jaar lange misbruik van een tiener meisje. Om te voorkomen dat zijn obscure verleden het daglicht ziet, stuurt hij zijn “hit-vrouw” Alexa (Amila Terzimehic) op pad om al wie iets van de zaak afweet uit te schakelen. En ondertussen wordt de vluchtelinge Alice Fournier (Olga Kurylenko) ingeschakeld om de oorlogsmisdaden van de generaal te onthullen, *** spoiler *** maar je hoeft geen spionage-kenner te zijn om te weten dat Alice Fournier eigenlijk Milla is. Ik had het al door na haar eerste tussenkomst. *** end spoiler ***.
Het script werd geschreven door het duo Michael Finch (Predators) en Karl Gajdusek (Oblivion, Trespass), die zowat elk spionage-cliché op papier hebben gezet, vermengd met wat shoot-outs, vecht-scènes, achtervolgingen en one-liners zoals deze: “You just doomed us to another decade of conflict”. Maar niets was echt memorabel, met uitzondering van misschien Olga Kurylenko in een sexy kort cocktail jurkje en de stretchings van atletiek kampioene Amila Terzimehic. Maar ook al werd de assassin Alexa gepresenteerd als een bas-ass moordvrouw, werd ze toch wel op een vrij lullige manier uitgeschakeld. Ik heb toch wel even moeten lachen, tevens de enige glimlach tijdens dit 1u45 minuten durend Brosnan-spektakel.
© Dutch FilmWorks
Brosnan heeft ervaring met spionagefilms, maar hier brengt hij een James Bond op een paar maanden van zijn pensioen. Maar het is vooral de wat oubollige aanpak van de regisseur die van deze prent allesbehalve een hedendaagse spy thriller maakt. De personages in de film worden ook niet echt goed uitgewerkt. Zo verdwijnt het karakter Perry Weinstein (Will Patton) halverwege het verhaal zonder een duidelijke verklaring en een personage van Sarah (Eliza Taylor), het nieuwe vriendinnetje van David, die in haar been wordt gesneden en naar het hospitaal wordt afgevoerd, daar vernemen we niets meer van. Een goeie scenarist zou dergelijke fouten niet maken.
The November Man verveelt weliswaar niet en indien je niet zo’n hoge verwachtingen koestert, kan het best wel vermakelijk zijn in verstand-op-nul-modus. Er is ook niet echt iets verkeerd met de prent, maar het is de middelmatigheid van alles die maakt dat The November Man eigenlijk beter zou functioneren als tv-serie dan als een bioscoopprent. Maar ga het zelf maar gaan ontdekken op de Blu-ray die vorige maand is uitgekomen, spijtig genoeg zonder extraatjes.
Beoordeling: 2 / 5
Recensie door Dave op 5 maart 2015
