Het is geen debuutfilm, maar Catch. 44 (2011) leek er wel een beetje op. Regisseur en scenarist Aaron Harvey mag dan nog wel een waardeloos cineaste zijn, hij is er dan toch in geslaagd om een Hollywood sterren te strikken voor zijn low budget film. Spijtig genoeg kunnen zij niet vermijden dat deze prent toch frontaal de muur inrijdt met banaliteiten en Tarantoni rip-off scènes.
Korte inhoud: Tes (Malin Akerman), Dawn (Deborah Ann Woll) en Kara (Nikki Reed) werken in Vegas, maar redden het financieel nauwelijks. Hun leven zal echter fors veranderen wanneer Tes een curieuze vreemdeling ontmoet, genaamd Mel (Bruce Willis). Wanneer Mel deze meiden een kans aanbiedt voor een beter leven, komen de meiden in een buitengewone situatie terecht met een psychopathische huurmoordenaar genaamd Ronny (Forest Whitaker), een grauwe truckchauffeur (Jimmy Lee Jr.) en de gedesillusioneerde kok Billy (Shea Whigham). Wat begon als een opdracht met eenvoudige instructies, zal uitdraaien in een dodelijk kat-en-muis spel.
Het verschil tussen Harvey en Tarantino is dat die laatste oog heeft voor psychologie en uiterst boeiende karakters weet neer te zetten met zalige dialogen. Geen enkel karakter uit Catch. 44 is de moeite om te volgen. Het verbaast me een beetje dat deze acteurs allemaal hebben beslist om in deze film te spelen na het lezen van het evidente straight-to-dvd scenario. Vreemd genoeg hebben heel wat actrices (Sarah Roemer, Lizzy Caplan, Kate Mara) wijselijk bedankt voor een rol in deze prent.
De film heeft stijl, maar daarmee kan je nog geen publiek aan het lijntje houden voor 90 minuten. Inhoudelijk heeft een aflevering van South Park meer te bieden. De regisseur weet zelf niet goed wie uiteindelijk de hoofdrol speelt. Op het eerste gezicht, Akerman, maar komt doorgaans iets te lomp over en lijkt al zo dwaas als een achterdeur. En laten we eerlijk zijn, Akerman is nu niet meteen de beste actrice. Spijtig genoeg zijn haar twee vriendinnen niet veel beter. Enkel de verschijning van Brad Dourif, maar hij had nog minder screentime dan Willis en Whitaker.
Op het einde krijgen we nog iets van een Mexican Stand-off tussen Willis en Whitaker, maar tegen die tijd ben je al in slaap gedommeld en maakt het allemaal niet veel meer uit wie op wie staat te schieten. De film oogt stoer met zijn knappe vrouwen met pistolen en een Whitaker die een Bardemke probeert te doen door een eigenzinnige huurdoder neer te zetten met spraakgebrek. Maar brengt allemaal niets op. Catch. 44 kenmerkt zich door zijn vermoeiende en repetitieve verhaalstructuur die op geen enkel moment de monotonie doorbreekt.
De Catch. 44 Blu-ray ligt vanaf vandaag, 29 oktober 2013 in de winkelrekken. Misschien vinden jullie deze film geweldig, het was in ieder geval niet mijn ding. De film lijkt toch in twee filmzalen te zijn vertoond, met een recette van niet meer dan 1’887 dollar. Alstublieft!
Beoordeling: 1 / 5
Recensie door Natalie op 29 oktober 2013
*** Catch. 44 trailer ***
