De Amerikaanse actrice Kristen Bell is bij het grote publiek vooral bekend voor haar optreden in de serie Veronica Mars waarvan er zelfs binnenkort een filmversie is, maar ze maakte ook wel een verdienstelijke beurt in de film Forgetting Sarah Marshall. Toch probeert ze haar imago van bijrol actrice in zwakke komediefilms een beetje van zich af te werpen, en zo eindelijk eens door te breken. Het is dan ook wel uitkijken naar haar hoofdrol in de independent film The Lifeguard (2013).
Korte inhoud: De New Yorkse journaliste Leigh (Kirsten Bell) heeft haar job opgegeven en besluit om op haar 30ste het geluk teug op te zoeken in haar ouderlijke huis en daar neemt ze opnieuw haar oude baantje terug op als badmeester. Haar geheime relatie met een werkcollega stond op sprongen nadat hij ontrouw was en haar op redactioneel vlak geen kansen bood. Terug thuis begint ze ook een foute relatie met de rebelse en verwarde 17-jarige Jason (David Lambert). Leigh zoekt ook haar oude maatjes Mel (Mamie Gummer – de dochter van Meryl Streep) and Todd (Martin Starr) op en begint zo terug te keren naar haar adolescentie. Maar hoe lang kan ze deze illusie stand houden?
Het enige spijtige aan deze film is dat het verhaal al eens werd verteld een jaar geleden in Hello I Must Be Going (2012), maar deze prent werd uiteindelijk geen groot succes en kan The Lifeguard er misschien wel mee wegkomen. Het scenario en de regie kwamen van de 36-jarige Liz W. Garcia, die met deze film haar debuut aflevert.
Het zou me toch verbazen dat de 33-jarige Kristen Bell hiermee zal kunnen doorbreken. Het verhaaltje lijkt me heel conventioneel en ik zie niet in hoe ze hiermee indruk zal kunnen maken. Er zit ook geen immens conflict in het verhaal waar de actrice haar diepste gevoelens moet gaan aanspreken. En er zijn in principe al honderden van die therapeutische films gemaakt waarin jonge dertigers moeite hebben om hun adolescentie achter zich te laten, en zelden leveren ze geslaagde films op. En als je voor de zoveelste keer hetzelfde verhaal voorgeschoteld krijgt, verwacht je toch van de man achter de camera een compleet andere aanpak. Niet noodzakelijk een stilistische ingreep zoals bij Only God Forgives (2013), maar toch een visie van de auteur waarmee de regisseur dit verhaal uit het cliché kan halen. Ik hoop dan ook dat Garcia hier oog voor had. Maar we zullen pas kunnen oordelen eenmaal de producers de tijd rijp vinden om eindelijk eens die trailer vrij te geven. En wanneer de film uitgebracht zal worden bij ons is ook een groot mysterie. Bij gebrek aan dit alles breng ik hier een leuke collectie van HQ pics van Kristen Bell: pic01, pic02, pic03, pic04, pic05 & pic06.
