Ted (2012) *** Blu-ray review

Ted (2012), je kunt niet naast de veelbelovende trailer kijken. Een film over een levende knuffelbeer. Wie had dat ooit gedacht? En oh, met mark Mark Wahlberg en Mila Kunis? Kan het nog beter met die twee vermeende spetters? Mila Kunis werd onlangs verkozen als meest sexy vrouw, iets wat ik betwijfel zonder afbreuk te doen aan haar charme. In de film heeft ze trouwens een hees stemtimbre. Sommige mannen komen daarvan spontaan klaar, ik niet echt. Sommige vrouwen hebben het misschien voor de ondertussen iets meer uitgezakte spierbundel Mark Wahlberg die zijn drang om ook de knuffelbeer uit te hangen niet onder controle kan houden. Als hij een personage speelt die geen keiharde actieheld is, vervalt hij eerlijk gezegd in een nogal flets saai losertype. Fail en double facepalm als je het mij vraagt voor beide acteurs. Maar Ted steelt de show, draagt de film, leidt de aandacht af van de twee fletse acteurs en gaat met de film lopen. Gelukkig. Maar ik val misschien net iets te hard met de deur in huis.

Korte inhoud: John laat een kerstwonder uitkomen door zijn enige vriend in zijn leven tot leven te wekken: zijn teddybeer. De twee groeien samen op en John zal op een gegeven moment moeten kiezen om bij zijn vriendin te blijven of zijn vriendschap met zijn gemene, en zeer ongepaste teddybeer Ted (Seth MacFarlane) te behouden.

Nooit gedacht trouwens dat ik tijdens het filmfestival nog in de reguliere programmatie van de Kinepolis zou terecht komen. Mijn gezellin en ik waren trouwens warm gelopen voor totaal iets anders, maar aangezien ‘op den bots’ soms niet werkt in drukbezette bowlingbanen, besloten we dan maar onze competitiedrang te kanaliseren met een teddybeer. We liepen deskundig langs de rode loper van het filmfestival waar verveelde persmensen zaten te wachten op eventueel bekende Vlamingen die erover zouden schrijden en vonden onze zetels terwijl we slechts de eerste minuten van de film hadden gemist. Ik begon me meteen te ergeren aan alle geknabbel en geritsel rondom mij, maar de film kon op de meeste momenten mijn aandacht op het scherm houden.

Het is zo clichématig als het maar kan zijn, maar soit. Het is amusement hoor, en meer dan amusant. John heeft een teddybeer. John is bang van onweer. John doet een wens. John’s wens komt uit: zijn teddybeer wordt levend. It’s that simple. Als kind toch. John en Ted worden bekend en zelfs doodgewoon in het dagelijkse leven. John heeft zelfs een vriendin die Ted erbij neemt. Aha de clue van de story! Staat Ted John’s relatie met Lori in de weg? Belemmert Ted het volwassen worden van John? Moet John Ted meer loslaten en zijn leven in handen beginnen nemen? Allemaal existentiële vragen op het niveau van een armzalige doordeweekse zaterdagavond één-filmleest geschoeid. Boring!

Maar Ted, man, een knuffelbeer naar mijn hart. Als echte mens een loser, maar als beer the coolste ever: Ted is knuffelig (surprise), nee echt, hij is levensecht en zo schattig knuffelig! Hij is een brombeer, zit vol one-liners, hij is vuilbekkend, grof maar loyaal en een goede vriend tegelijk. En net dat scherpe kantje van Ted’s karakter maakt de film goed en zorgt voor onnozele situaties om je dood te lachen bij momenten.

© Universal Pictures Home Entertainment

Niet alleen de animatie is perfect en schitterend gedaan. Ted zijn bewegingen, zijn fluffyness, zijn karakteruitdieping. Alles in de film draait rond Ted, de kleffe karakters en de al even oppervlakkig kleffe vertolking van Mark en Mila ten spijt.

Schrijver, regisseur stem van Ted, Seth Macfarlane verdient hier een dikke vette pluim. De man zijn stem is zo veelzijdig, past perfect bij de mimiek en karaktertrekken van en emoties van Ted. Uitstekend gewoon. En dit maakt dat deze nietsbetekenende film toch boven de middelmaat uitsteekt. En om iets meer te verklappen: er zitten echt grappige bijrollen in van bekende personen, die de film en het scenario echt opsmukken in de positieve zin. Ok, elke fan van Flash Gordon, en ook degenen die hem niet kennen, zullen aangenaam verrast zijn. Doldwazigheid verzekerd!