De onverfilmbaar geachte adaptatie van David Mitchell’s roman Cloud Atlas (2012) ziet binnenkort dan eindelijk toch het levenslicht. Dit momenteel nog in de vorm van een ongezien lange trailer van bijna zes minuten. Het in 2004 verschenen boek is sinds zijn uitgave enkel maar positief onthaald geweest en won zelfs de gerenommeerde ‘British Book Award’, stond in de shortlist voor de ‘Booker Prize’ 2004 en kon op veel bijval rekenen van de meest toonaangevende critici. Onberispelijk bronmateriaal dus, maar zeer moeilijk om te zetten naar een film voor het grote publiek. Wat heel opmerkelijk is, is dat niet één maar drie cineasten de handen in elkaar hebben geslagen om het uiterst ingewikkelde plot van zes aparte verhalen die naar het einde toe mooi met elkaar worden verbonden, samen te verfilmen.
Misschien ongezien, maar niet onlogisch. De zes verhalen staan in het begin van het epos los van elkaar, spelen zich af in verschillende tijdperken, en staan in schril contrast met elkaar.
Om dan drie verschillende visies op het geheel te hebben, kan positief zijn om variatie te brengen en de aparte verhalen met meer diepgang naar elkaar toe te laten groeien. De regisseurs van dienst zijn niemand minder dan Lana en Andy Wachowski (hebben geen introductie nodig) en de Duitser Tom Tykwer, die ons enkele jaren geleden aangenaam verraste met zijn Lola Rennt (1998).
Korte inhoud: Een zieke klerk (Jim Sturgess) reist mee op een Polynesisch schip in de 19e eeuw, waar hij zijn avonturen en ervaringen neerpent voor zijn nageslacht. Het verhaal springt daarna naar de jaren 1930, waar een beginnend componist (Ben Whishaw) de Klerks dagboek ontdekt. Dit terwijl hij naast de zijde van zijn stervende meester-componist leeft (Jim Broadbent). Deze herkent het deuntje dat zijn pupil speelt… uit zijn dromen.
Het verenigende concept tussen de zes aparte verhalen in Cloud Atlas is dat elk deel dezelfde ‘zielen’ bevat, gereïncarneerd door de eeuwen heen, steeds gespeeld door dezelfde acteurs en actrices. Tom Hanks en Halle Berry bijvoorbeeld spelen op een gegeven moment een ingenieur in een Nucleaire centrale en een journaliste in de 70’ties. Deze twee personages voelen na hun kennismaking vrijwel onmiddellijk een sterke band met elkaar en voelen zich enorm tot elkaar aangetrokken. De twee personages keren later terug als een overlever van een globale Apocalypse en een gezant van een nieuwe beschaving in de bijna onleefbare ‘nieuwe wereld’. Opnieuw kruisen ze elkaars pad en voelen ze weer een ongemeen sterke connectie met elkaar…
Verder zien we in een andere ‘act’ nog Doona Bae terug (The Host) als een meermaals gekloond sujet in een verre toekomst die haar bestaan in vraag stelt. En… zowaar Hugh Grant komt keer op keer terug als een ultra gemene schurk. Ook zien we de altijd genietbare Susan Sarandon als de eeuwig onbereikbare vlam van componist Broadbent. Interessante en gewaagde casting dus.
De lange preview alleen al was een complexe bedoeling, je moet immers een breed publiek bereiken en de kijker niet te hard overdonderen met het extreem ingewikkeld, bombastisch plot. Je moet de mensen met een korte verhaalschets, pakkende beelden en interacties maar vooral met spektakel kunnen lokken en warm maken voor een knappe film. Zeker voor overzeese geldbuidels: het veelal hersendode, luie, immobiele Amerikaanse publiek dat geilt op voorgekauwde, flitsende beelden. Of dat gelukt is? Kijkt u zelf maar.
Het ziet er mijn inziens een fantastische, epische film uit, die je gaat laten meeslepen in een ongezien knap verhaal met prachtige effecten, met hart-en-ziel gebrachte vertolkingen en die als kern emotie en ontroering zal teweegbrengen. Ik was al zeer aangenaam verrast na het zien van de trailer van The Master (2012) met Joaquin Phoenix, maar deze prent was nog een staaltje indrukwekkender. Ik was overdonderd en de lengte was meer dan rechtvaardig.
De film lijkt het allemaal te hebben: Commercieel en aanlokkelijk voor de mainstream cinemabezoeker, uiterst mooi en begrijpbaar in beeld gebracht. Maar hier schuilt meer achter. (Geen tweede Avatar met enkel spektakel en een plot voor kleuters) Hier kan men rekenen op een complex verhaal en (op het eerste zicht) prachtvertolkingen. Tom Hanks heeft een wel heel gewaagde comeback rol aangenomen, want met deze film is het erop of eronder. Er is geen tussenweg. Dit wordt ofwel een echte topfilm die kan groeien naar een cultstatus (zoals The Matrix), ofwel een flop van jewelste. De John Carter voor 2012 wie weet?
Ziehier naast de lange trailer ook een kort filmpje van het regisseurstrio waarin zeer vernuftig wordt duidelijk gemaakt waarom er werd gekozen voor drie regisseurs, hoe men de film onafhankelijk kon financieren (!) en waarom dit project zal slagen.
*** Cloud Atlas extended trailer ***
