Contraband (2012) ** Blu-ray review

Dit weekend Contraband (2012) gezien, en ondanks dat ik geen grote fan ben van Mark Wahlberg keek ik hier toch wel naar uit. Ik wist dat het een remake was van de Ijslandse Reykjavík Rotterdam (2008) die in eigen land toch een aantal filmprijzen heeft gewonnen. Maar eens ik de film begon te zien werd mijn ergernis met de minuut groter.

Korte inhoud: Chris Farraday (Mark Wahlberg) heeft zijn criminele verleden reeds lang achter zich gelaten, maar wanneer zijn zwager Andy (Caleb Landry Jones) een drugsdeal voor zijn meedogenloze baas Tim Briggs (Giovanni Ribisi) verknoeit, wordt Chris gedwongen om opnieuw te doen wat hij het beste kan – smokkelwaar vervoeren – om de schuld van Andy af te lossen. Chris is een legendarische smokkelaar en hij verzamelt met de hulp van zijn best vriend Sebastian (Ben Foster) al gauw een crew rondom zich, voor een allerlaatste reis naar Panama en terug, in de hoop met een paar miljoen vervalste dollarbiljetten terug te keren. De zaken draaien echter verkeerd uit en Chris zal al z’n vaardigheden moeten aanwenden om uit de handen te blijven van de gewelddadige drugsdealers, politie en huurmoordenaars, vooraleer zijn vrouw Kate (Kate Beckinsale) en kinderen het doelwit worden.

Ik vermoed dat de originele film beter is dan deze Amerikaanse versie, want hier maken ze er toch wel een zootje van. Laat ik misschien beginnen met de casting die al evenveel floept als melk gieten in een kop thee of het dragen van een shirt met bloemmotief onder een caro v-hals trui. Caleb Landry Jones, Lukas Haas mengen met een Kate Beckinsale, Marky Mark en een Ben Foster wringt langs alle kanten. En dan duikt J.K. Simmons op en dan weet je als kijker niet goed of de makers nu al dan niet met ons aan het lachen zijn.

Maar ook het scenario van Aaron Guzikowski is een ware puinhoop. De motivaties van de personages zijn alles behalve glashelder en heel wat scènes zijn ongeloofwaardig (cf. het gehele Jackson Pollock verhaal) en getelefoneerd. De plotwendingen in deze prent zijn soms zo absurd dat het begint te lijken op een soort misdaad kolderfilm waar de humor ontbreekt. Het verhaal springt ook om de haverklap van Panama (de aankoop van vals geld) naar New Orleans (het verhaal van de vrouw die wordt bedreigd), maar uiteindelijk zijn we als kijker maar matig geïnteresseerd in het banale New Orleans verhaal.. De Ijslandse regisseur Baltasar Kormákur, die het origineel produceerde, zorgt er wel voor dat alles heel dynamisch in beeld wordt gezet, maar zijn taak bestaat hoofdzakelijk uit window dressing. Hij slaagt er niet echt in om deze film naar een hoger niveau te tillen, zelfs met een half uur meer screening tijd. Alles berust op de schouders van Mark Wahlberg die uiteindelijk volledig op automatische piloot speelt.

Maar anderzijds heeft de film wel 96 miljoen opgebracht en dit met een productiebudget van 25 miljoen, op zich wel een verdienste. Er zitten een paar leuke scènes in en het einde is wel om te lachen (iets met de kapitein die betrokken raakt bij de afrekening). Op de Blu-ray hebben ze wel het audio-commentaar gezet van de regisseur, wat een grote plus is, naast een aantal deleted scenes en reportages. Een film voor de liefhebbers van halfbakken heist films. De film ligt vanaf 11 juli 2012 in de rekken.