Kriegerin (2011) ***½ Blu-ray review

Met politiek extreem rechtse toestanden die hier de kop opsteken in Europa, komt een film als Kriegerin (2011) op een uitgelezen moment. Je zou de prent een beetje kunnen zien als het antwoord op American History X (1998) van Tony Kaye, met dit verschil dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en we deze keer een jonge vrouw volgen met nazi-tatoeages op haar lijf.

Korte inhoud: Marisa (Alina Levshin) is een 20-jarig Duits meisje en haat buitenlanders, Joden, de politie en iedereen die volgens haar schuldig is aan de achteruitgang van Duitsland. Ze drinkt, vecht en haar volgende tatoeage zal een portret van Adolf Hitler worden. De enige plaats waar ze zich thuis voelt is de neonazi-club waar ze deel van uitmaakt. Wanneer de 14-jarige Svenja (Jella Haase) lid wordt van de groep, wordt Marisa een soort rolmodel voor haar.

De film draait rond het personage van Marisa, die in een supermarkt werkt. Ze treft er geregeld vreemdelingen aan, en op een dag is ze zelf getuige van een heftige mishandeling van twee van hen door haar groepje skinheads. Wanneer één van de Afghanen een achteruitkijkspiegel van haar wagen schopt, is ze in alle staten. Ze gaat op zoek naar hen en besluit om hen ook aan te rijden. Met enige voldoening voor wat ze heeft gedaan keert ze terug naar haar werk. Maar dan treft ze de jongste van de twee broers aan en lijkt ze toch wat spijt te tonen voor haar wilde daad. Ze besluit de jongere te helpen er groeit een relatie met de vreemdeling, waarmee ze haar eigen overtuigingen in vraag begint te stellen. Maar haar vriendje zit ook een neonazi, en daar kunnen enigszins vonken van komen.

Naast dit hoofdverhaal is er ook een verhaallijn over de 15-jarige Svenja, die tot een groep wil behoren. Ze stelt zich weinig vragen bij de extreme retoriek van de skinheads, en begint volledig te geloven in het extreem rechtse gedachtegoed. Net zoals in American History X waar het hoofdpersonage afstand wil nemen van de groep en zijn jongere broer net toenadering wil zoeken, zien we hier iets gelijkaardigs. Marisa wil afstand nemen van de ellende terwijl Svenja net wil behoren tot het groepje.

© Film1

Het is in tegenstelling tot de Amerikaanse film geen big budget prent met een bekende cast. De film werd vertoond op een aantal filmfestivals, maar heeft tot op heden geen bioscooprelease gekregen bij ons. Nochtans is het een indringend portret die een licht werpt op de grauwe realiteit van het extreem rechtse gedachtegoed. Regisseur David Wnendt heeft niet zozeer de clichés van neonazi willen belichten, maar wel de reden waarom jongeren zich er willen bij aansluiten. Vaak gaat het om jongeren met een moeilijke jeugd die met hun frustraties geen weg kunnen. Ze proberen hun minderwaardigheidsgevoel weg te werken door zich superieur te gaan voelen tegenover vreemdelingen of mensen met een andere levensvisie. Eigen ras, kleur en taal wordt de maatstaf van wat goed en slecht is. Marisa beseft op een zeker ogenblik dat haar gebrekkige opvoeding geen reden mag zijn om verkeerde keuzes te maken.

Marisa is geen meelopertje. In tegenstelling tot haar mannelijke collega’s in andere neonazi-films, gaat ze misschien nog veel feller tekeer. En het acteerwerk van Alina Levshin is dan ook iets wat meteen naar de keel grijpt. Ze zet er een vreemd personage neer waar je eerst afschuw voor hebt en geleidelijk steeds meer sympathie voor begint te krijgen. Ook de jonge Jella Haase schittert als weifelende tiener met tirannieke stiefvader. In de film wordt er een minder rooskleurig portret gemaakt van de mannen, en zijn bijna allemaal opgefokte types die hun verstand en emoties hebben ingeruild voor bruut geweld. Maar gezien de vrouwen hier de hoofdrol spelen, heb je nooit het gevoel dat er met karikaturen wordt gewerkt. Kriegerin voelt heel realistisch aan, ook al heb ik mijn bedenkingen over het verhaal. Ik denk persoonlijk dat er meer nodig is vooraleer een neonazi tot inkeer komt, dan simpelweg een gevoel van spijt na een banale aanrijding. Maar de strakke regie en het uitstekend acteerwerk zorgt er voor dat je toch in het verhaal wordt gezogen. Een aanrader.