Actrice Angelina Jolie zal haar regiedebuut met In the Land of Blood and Honey (2011) niet snel vergeten. Vooreerst kreeg ze het aan de stok met een iemand die beweerde dat ze met haar scenario plagiaat had gepleegd. Blijkbaar had de Kroatische journalist James Braddock (niet te verwarren met die Amerikaanse boks-legende uit de jaren 30) drie keer met Edin Sarkic in contact geweest, die ook banden had met de productie van Angelina’s film.
Angelina reageerde aanvankelijk luchtig over de gehele zaak, door het af te doen als iets is wat bij elke productie wel eens de kop opsteekt. Braddock beweert echter bij te hebben gedragen aan de plot en de ontwikkeling van de personages. Ook stelt de journalist dat Jolie het idee van geliefden die door oorlog worden gescheiden heeft gestolen van zijn boek A Soul Shattering. Jolie repliceerde met: “Er zijn veel boeken en documentaires waar ik mijn inspiratie vandaan heb gehaald”. Ze voegt er echter aan toe dat ze het boek van Braddock uit 2007 echter nooit heeft gelezen.
Korte inhoud: In the Land of Blood and Honey speelt zich af tijdens de Bosnische Oorlog en centreert zich rond een stel dat aan de vooravond van de oorlog voor elkaar valt. Hun relatie lijkt echter niet bestand tegen de gruwelen van de oplaaiende gevechten tussen de verschillende bevolkingsgroepen.
Maar dat was niet de enige kronkel. Tijdens de productie kreeg ze een totale emotionele inzinking. Dit zal zeker deels te wijten zijn aan de druk die met de functie meekomt, maar tevens ook door de harde inhoud. Ze heeft de film zelf geschreven maar blijkbaar waren de emoties moeilijk onder controle te krijgen op de set. En eenmaal de klus klaar was, kreeg Jolie kreeg nog bakken kritiek van Bosnische oorlogsslachtoffers van Women Victim of War. Zij waren boos omdat de film gaat over een Bosnische vrouw die verliefd wordt op een Servische soldaat die in de oorlog haar beul was. Jolie was gekwetst door de kritiek. Ze voelde zich er zelfs een beetje ziek door.
Jolie en een aantal acteurs werden zelfs met het leven bedreigd. De oorlogsfilm over het conflict in voormalig Joegoslavië werd maandag in Sarajevo aan vijfduizend toeschouwers vertoond, waarna de bedreigingen via post en internet binnenkwamen. Bij een van de acteurs werden de autoruiten stukgeslagen. Bij een ander werd de e-mail gehackt, waarna berichten aan vrienden en kennissen werden verstuurd waarin stond dat de persoon een ongeluk had gehad. Jolie had de hele multi-etnische cast de optie gegeven de regio te verlaten, hoewel geen van de castleden werkelijk vertrok. Ook de geplande première in Belgrado werd afgeblazen, ook al beweerde de producent dat het niet meteen met de incidenten te maken was, maar gewoon omdat niemand er interesse in zou hebben (…dat is eigenlijk ook niet meteen een compliment voor de film, maar soit).
© Sony Pictures Home Entertainment
Maar nu de film al een tijdje in de bioscoop is kreeg de regisseuse ook de eerste impressies van het publiek, en deze zijn niet bemoedigend. In Servië heeft de film slechts een handvol bezoekers opgeleverd, ook al gaat de film over Serviërs. Maar wat wil je als de film Serviërs als beulen afschrijft. Bij de opening kwamen slechts 5 bezoekers opdagen, een absoluut diepte record. Maar daar houdt het dus niet op. De film lijkt zowat overal bestempeld te worden als een slechte en behoorlijk naïeve film, en dan vooral door mensen die geen zin hebben om een kleur te bekennen maar die gewoon op zoek zijn naar een goed verhaal. Velen hadden de indruk dat Jolie de controle heeft verloren over haar film en dat de plot kant noch wal raakt.
© Sony Pictures Home Entertainment
Ook de karakterontwikkeling en de acteursregie blijkt te wensen over, en de “love story” leek ook compleet van de pot gerukt en totaal ongeloofwaardig in beeld gebracht. Het enige wat opviel was de mooie fotografie, iets wat in deze context (met de gruwelijke zaken die in de film gebeuren) en met deze zwakke ontwikkeling, net als minpunt kan aangeduid worden. Mensen hadden blijkbaar geen probleem dat de film het Bosnische standpunt had ingenomen in het verhaal, dan wel meer bezig was met stijl en vormgeving (de kleuren van de jas van de actrice, de belichting, het camerawerk) in plaats van haar film te onderbouwen met authenticiteit en diepgang. Jolie leek het publiek te kunnen ontroeren met verkrachtingsscènes, maar los van deze gruwel slaat het narratieve gedeelte nergens op..
In de casting zien we ondermeer Rade Serbedzija, Zana Marjanovic, Goran Kostic en Nikola Djuricko, die allen Engels praten met een vreselijk accent (tjah, het is tegenwoordig de mode), in plaats van in hun landstaal (go figure). Ik sta meteen niet meer te springen om de film te zien, maar zal deze hoe dan ook een kans geven op 29 februari wanneer deze prent onze cinemazalen aandoet. Hieronder de trailer.
*** In the Land of Blood and Honey trailer ***
